Κυριακή 7 Μάρτη 2004
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 8
ΕΝΘΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: "7 ΜΕΡΕΣ ΜΑΖΙ"
ΔΙΗΓΗΜΑ
Τα παρελθόντα, τα παρόντα, τα μελλούμενα...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τον Τάκη, το πατριωτάκι μου από το χωριό, για καιρό τον είχα χάσει, ξέρετε πώς τα φέρνει συνήθως η ζωή. Νέα παιδιά τότε, αρχές της δεκαετίας του '70, είχαμε σκορπίσει σε όλα τα σημεία του ανέμου. Ετσι ξαφνιάστηκα σχεδόν, όταν τον αντίκρισα, σ' ένα στέκι αθηναϊκό, λοκατζή φοβερό και τρομερό!

Μπορώ να πω ότι και κείνος αιφνιδιάστηκε. Φυσικά δεν ήταν και λίγο, ομολογώ! Ο Τάκης να παριστάνει τον σκληροτράχηλο και να του ξεφυτρώνει, φάντης μπαστούνι, ένας φίλος από τα παλιά, γνώστης σημείων και τεράτων!

Με ατένισε με μια μικρή ανησυχία στη ματιά, όμως γρήγορα κατάλαβε την αγνότητα των δικών μου προθέσεων. Τον άφησα, λοιπόν, να αφηγείται στην παρέα τα παντός είδους κατορθώματά του και έσπαγα - κατά το κοινώς λεγόμενο - πλάκα! Ο φίλος μου όλα τα θυμήθηκε! Τις αποβολές, τις σκανταλιές, τα σκασιαρχεία... Παρίστανε τον μεγάλο και τρανό και κοκορευόταν σαν ένας πολύχρωμος διάνος. Σε αρκετά σημεία δεν είχε άδικο. Πράγματι, εποχή άφησαν οι εξυπνάδες του, που εκείνο τον καιρό άφριζαν σαν σπράιτ και χάριζαν σε όλους μας γέλια «γοερά», και ώρες ευφροσύνης!

Στην ιστορία του σχολείου μας πέρασαν τα γραπτά του, κόλλες συνήθως λευκές, που έκλειναν με το ίδιο πάντα υστερόγραφο:

Τέλος και τελεία και καλή επιτυχία!

Ζήτω η επανάσταση του Απρίλη!

Κάτι από δω, κάτι από κει, τελικά το πήρε του Γυμνασίου το απολυτήριο!

- Μωρέ, άστον να πάει στον κόρακα, υποστήριζε ο γυμνασιάρχης μας. Μήπως θα κυβερνήσει την Ελλάδα; Και στην ίδια τάξη να τον αφήσουμε, πιστεύετε πως θα μάθει τίποτα;

Ακριβώς έτσι ήταν τα πράγματα, όπως τα έλεγε εκείνος ο γερο - παιδαγωγός!

Με το απολυτήριο στην τσέπη, σαλπάρισε ο Τάκης για την Ιταλία από την Πάτρα! Γιατρός θα γινόταν, άντε, το λιγότερο, οδοντίατρος. Με τις τσέπες του γεμάτες, ένα μεγάλο χωράφι πούλησε ο καλός του ο μπαμπάς, γράφτηκε ο Τάκης μας στη σχολή και αμέσως μετά βγήκε στην Μπολόνια να ψωνίσει. Αγόρασε σακάκια καρό με δυο σκισίματα, παπούτσια παντοφλέ πολύ σικ και σε λίγο καιρό ξαναγύρισε!

- Απαπαπα! Δεν είναι για μένα αυτά! Ομολόγησε θαρρετά! Τα πανεπιστήμια εννοούσε βέβαια, όχι τη μόδα την ιταλιάνικη!

Των σπουδών η περιπέτεια ξεχάστηκε στο στρατό, όπου ο παλιός μου φίλος είδε, όπως έλεγε, το φως το αληθινό!

«Νιάτα, η επανάσταση έγινε για σας!».

Από τότε παρλαπίπα να δεις και πολιτική ανάλυση πολύχρωμη, σαν της μαμάς του το καλύτερο τουρλού!

Με την πτώση των κολονέλων, κλάμα ο Τάκης μας, και με όσα τραγικά ακολούθησαν, ο δικός μας έχασε κάπως τον μπούσουλα!

Και εγώ τότε βρισκόμουν στο χωριό και μάθαινα ότι ο φίλος γύριζε τα ταβερνεία «από χωρίου εις χωρίον».

- Τι έγινε, βρε παιδιά, αναρωτιόταν στις συναντήσεις μας στο πιο «ιν» κλαμπ της επαρχίας, τότε που ο Δάκης, μελωδικότατος, τραγουδούσε τα σουξέ εκείνου του καιρού και το ντόπιο κοινό καταβρόχθιζε συνοφρυωμένο τις μακαρονάδες του!

Με την αρχή της περιλάλητης μεταπολίτευσης, χάσαμε τον Τάκη από τα στέκια μας, όμως σύντομα πληροφορηθήκαμε. Οι περιπέτειες είχαν τελειώσει!

- Επιτέλους, τα προσόντα του παιδιού αναγνωρίστηκαν, διαλαλούσε στο χωριό η ευτυχέστατη μαμά του και άρχισε τον επόμενο αγώνα της. Νύφη κατάλληλη για το καλό της το παιδί! Κανείς δεν μπορούσε, φυσικά, να την κατηγορήσει!

Στο μεταξύ, τα χρόνια κύλαγαν στη χώρα. Πραγματική κοσμογονία είχε συντελεστεί. Η πατρίδα βάδιζε προς νέα, μεγάλα πεπρωμένα. Και, σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ένας καινούριος αστέρας μάς προέκυψε, θάμπωνε τον ήλιο μας, καταύγαζε τον πολιτικό μας ουρανό! Ηταν αλλιώτικος ετούτος ο αστέρας, είχε λούσο σύγχρονο, βεριτάμπλ αμερικάνικο, με χαμόγελο πλατύ και ζιβάγκο γιακά!

Ο Τάκης μαγεύτηκε!

- Αμάν, αδερφέ μου Δημήτρη! μου είπε κάποια στιγμή, καλοκαίρι του '79.

Εφτασε, δικέ μου, η ώρα μου. Στο δηλώνω στα σίγουρα. Με βλέπω ψηλά!

Είπε και ρίχτηκε με τα μούτρα στους αγώνες!

- Ανάσταση, μου έλεγε όποτε τον συναντούσα! Ανάσταση, πετάμε, πάμε πολύ καλά. Σαράντα κομμάτια έγινα, Δημήτρη μου, τρελάθηκα στις λαϊκοπατριωτικές συγκεντρώσεις!

Χαμένοι δεν πήγαν οι κόποι! Ο Τάκης μας, μαζί με άλλους Τάκηδες, βγήκε στο δρόμο για να μεγαλύνει και να σώσει τη χώρα!

Στο χρονοντούλαπο της ιστορίας η Δεξιά, θα τον τρελάνουμε τον ήλιο αριστερά, ο Τάκης αρμένιζε πλησίστιος από τη νίκη στη μάχη της ντομάτας μέχρι τη νίκη στη μάχη της πατάτας! Από τη μάχη της φραντζόλας, στη βρώση της μπριζόλας!

- Ναι, ρε, για το σοσιαλισμό και την πατρίδα, ρε ...

Με τα λόγια αυτά, με υποδέχτηκε στο χωριό, όταν συναντηθήκαμε ξανά. Με κοίταξε αυστηρά, μετά χαμογέλασε και με έβαλε στη θέση μου εντελώς υπηρεσιακά!

- Μην τολμήσεις να με πεις ποτέ σύντροφο! Εσύ είσαι από την άλλη μεριά! Να με λες απλά συναγωνιστή!

Αυτά μου τόνισε αυστηρά, έκλεισε την κουβέντα του και έσπευσε στο καφενείο για να μαγέψει του χωριού μας τα πλήθη!

Ομολογώ ότι ο Τάκης μας τα κατάφερε πολύ καλά!

Πριν λίγες μέρες και ενώ ο φίλος μου είναι, όπως ο ίδιος τονίζει, εδραιωμένος πολιτικά, χτύπησε στο σπίτι μου το τηλέφωνο. Στο δικό μου, λίγο μουτρωμένο «εμπρός», μια ευγενέστατη γραμματέας απάντησε:

- Ως ψηφοφόρος του κυρίου Τ. Κ., είστε καλεσμένος και θα πάρετε την πρόσκληση και γραπτώς...

Με ακρίβεια αναφέρθηκε ο τόπος και ο χρόνος περασμένης από σαράντα κύματα φιέστας πολιτικής λαμπρής, στολισμένης με όλα τα ατού της Επικοινωνιολογίας τελευταίου τύπου!

Σχεδόν χωρίς λόγια κατέβασα το ακουστικό. Τι να της έλεγα, τι φταίει η κοπέλα! Σιώπησα. Στο μεταξύ, ο χρόνος, αδήριτη ανάγκη, κυλούσε!

Δεκατέσσερις και μία, διάβασα την Κυριακή στην εφημερίδα. Δεκατέσσερις μέρες και μία μένουν! Ο καιρός τρέχει, οι εκλογές πλησιάζουν!

Δευτέρα, πρωί - πρωί, ενώ αγωνιζόμουν με τα δικά μου στο γραφείο, η πόρτα άνοιξε διάπλατη και αυτό που είδα με γέμισε άφατη χαρά!

Ο Τάκης, με σιδερωμένο χαμόγελο, ξασπρισμένα δόντια και μια πελώρια ανθοδέσμη αγκαλιά!

- Να, ρε άπιστε, που δεν τρώγεσαι με τίποτα πια! Στο όνομα της φιλίας μας απαιτώ την ψήφο σου! Στο επιβάλλω! Μαζί περάσαμε πολλά! Δικτατορίες, αγωνίες, τρεχάλες, κυνηγητά! Θα αφήσεις, αδερφέ μου, να ξανάρθει η Δεξιά; Πανστρατιά, Δημήτρη μου, πανστρατιά! Να μη γυρίσουν οι βρικόλακες! Αδερφέ, να νικήσει το νέο, η πρόοδος, ο λαός! Συμμετοχική δημοκρατία, μάγκα μου, εννοείς; Ευρώπη, εκσυγχρονισμός! Μη στέκεσαι εμπόδιο ετούτη τη φορά! Ασε τον κόσμο σου! Ψήφισέ με να ανεβάσω την Ελλάδα ψηλά! Να σου κάνω τα πανεπιστήμια Γιέιλ και Οξφόρδες! Τους αγρότες σούπερ μπίζνεσμεν! Τους εργαζόμενους απασχολήσιμους, ελεύθερους να λύνουν και να δένουν! Ναι, ρε! Για τον τόπο μας, σου λέω, οφκόρς!

Αφησα τον φίλο μου να μου τα πει όλα μαζεμένα! Θυμήθηκα τα δικά του, παρελθόντα και παρόντα. Στηρίχτηκα σ' αυτά και ζωγράφισα τα μελλούμενα!

Μετά τον κοίταξα με αγάπη, πήγα κοντά του, τον αγκάλιασα, τον φίλησα σταυρωτά, απομακρύνθηκα, τον κοίταξα πάλι με όλη μου την καρδιά και, φυσικά, με κάθε δυνατή μεγαλοπρέπεια, του έδωσα το παράσημο της ανοιχτής παλάμης!

Ελληνικότατα και όπως του άξιζε και του αξίζει!


Της
Λίζας ΚΟΝΤΟΜΙΧΑΛΟΥ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ