Μία ενότητα ερωτήσεων αφορούσε το αν πρέπει το ΚΚΕ να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο απευθύνεται στον κόσμο.

Χαρακτηριστική μία από τις απαντήσεις: «Οχι, δεν πιστεύουμε ότι είναι πρόβλημα επικοινωνίας. Εμείς τι λέμε στον εργάτη; Πρέπει να πάρεις 1.100 ευρώ κατώτατο μισθό. Αυτό δηλαδή τι είναι, είναι πρόβλημα επικοινωνίας; Δεν πιστεύει στις δυνάμεις του, φοβάται. Καθαρά πράγματα. Στους τόπους δουλιάς κυριαρχεί τέτοιος φόβος που δεν υπήρχε μετά το '74.

Τι λέμε στον μικρομεσαίο αγρότη; Οτι εμείς δε δεχόμαστε άλλοι να αποφασίζουν τι θα παράγεται στην Ελλάδα, πόσο θα παράγεται. Να σας το πω πιο καθαρά. Είμαστε εναντίον της διατροφικής εξάρτησης. Στην Ελλάδα πια έχουμε περάσει στην πλήρη διατροφική εξάρτηση, στην Ελλάδα η οποία μπορεί να παράγει όλα τα είδη της διατροφής. Αυτό δηλαδή είναι θέμα κακού λόγου επικοινωνιακού; Δηλαδή τι θα πούμε στον κόσμο, ρητορείες;

Οταν λέμε π.χ. στον επαγγελματοβιοτέχνη ότι δεν πρέπει να δεχτείς την απελευθέρωση ωραρίου γιατί αυτό σημαίνει ότι θα βάλεις λουκέτο μια ώρα αρχύτερα, πού είναι η επικοινωνιακή πολιτική;

Δηλαδή, τι πρέπει να λέμε; Να μη λέμε το μεγάλο κεφάλαιο, να λέμε ο ιδιώτης. Μα ο ιδιώτης είναι και ο μικρομεσαίος. Να μη λέμε ιμπεριαλισμός; Γιατί να μη λέμε ιμπεριαλισμός; Μα ο ιμπεριαλισμός υπάρχει, δε θα τον ονοματίσουμε; Είναι όπως παλιά έλεγαν για τον καρκίνο "ο εξ' από δω", "η ακατονόμαστη ασθένεια" κλπ., η επάρατος. Τι είναι αυτά τα πράγματα;

Εμείς μιλάμε απλά στον κόσμο και λαϊκά. Επειδή του λέμε ότι πρέπει να δυναμώσει η ταξική πάλη, η πάλη των τάξεων; Τι να του πούμε δηλαδή; Την κοινωνική συναίνεση και τους διαλόγους που είναι ξεπερασμένο; Αμα ξεπεραστεί η ταξική πάλη, πρέπει να την εγκαταλείψουμε. Δηλαδή αυτό είναι το ζήτημα;

Ο κόσμος είναι πολύ πιο έξυπνος απ' ό,τι φανταζόμαστε. Ο κόσμος ξέρει πολύ καλά τι του λέμε. Και ξέρει ότι του λέμε πράγματα που ισχύουν. Δεν έχει ακόμα αποφασίσει ότι έχει τη δύναμη να επιβάλει το δίκιο του. Οταν αποφασίσει αυτό το πράγμα, δε θα τον ενοχλεί ούτε ο όρος ιμπεριαλισμός, ούτε ταξική πάλη και στο κάτω κάτω δεν είναι το θέμα όρου, είναι θέμα ουσίας.

Οταν λέμε ότι η επιλογή της ΕΕ συγκρούεται με τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των άλλων στρωμάτων πώς θέλετε να το πούμε; Να αλλάξουμε τον όρο; Πώς να το πούμε, περί διαγραμμάτων; Ο κόσμος ξέρει τι του λέμε και καταλαβαίνει πάρα πολύ καλά. Δεν έχει ακόμα πιστέψει στη δύναμή του. Πιστεύει στο δίκιο του, αλλά δεν πιστεύει στη δύναμή του. Αυτή είναι η γνώμη μας.

Τι θα πει επικοινωνιακός λόγος; Εχω ακούσει κάτι έξτρα ανανεωτικούς λόγους σε όλη την Ευρώπη και δεν είδα και αυτοί να έχουν τίποτα περισσότερα κέρδη. Δηλαδή, ο κ. Σημίτης και ο κ. Παπανδρέου έχουν σύγχρονο επικοινωνιακό λόγο; Για να το καταλάβω. Και γι' αυτό τους ψηφίζουν; Και τον Καραμανλή γιατί έχει ειδικό επικοινωνιακό λόγο; Μην υποτιμάμε το λαό. Ο λαός έχει δεχτεί ένα μεγάλο χαστούκι και η κοκκινίλα είναι ακόμα στο μάγουλό του. Πρέπει να φύγει αυτή η κοκκινίλα και θα αντιδράσει. Εμείς πιστεύουμε στο λαό. Πιστεύουμε στο λαό πάνω απ' όλα, δε χάνουμε την εμπιστοσύνη μας».