Στην πρωτεύουσα της Ισπανίας, μιας χώρας που έχει τεράστια παράδοση στις εικαστικές τέχνες και «γέννησε» αμέτρητους δημιουργούς, μεταξύ των οποίων και «επαναστάτες» - λ.χ. Γκόγια, Βελάσκεθ, Πικάσο, Μιρό, Νταλί - έκανε την πρώτη εκτός Ελλάδας παρουσία της η Σύγχρονη Ελληνική Τέχνη (ζωγραφική, γλυπτική, κατασκευές, αρχιτεκτονική, φωτογραφία, βίντεο - αρτ, ψηφιακός κινηματογράφος). Αναφερόμαστε στην εικαστική εκπροσώπησή μας, αφενός στη Διεθνή Εκθεση Καλών Τεχνών (11 - 15/2), στο διεθνές, εμπορικό, εκθεσιακό κέντρο (ARCO) της Μαδρίτης, με έργα 26 καλλιτεχνών, τα οποία παρουσίασαν 15 ελληνικές γκαλερί - μέλη του Πανελλήνιου Συνδέσμου Αιθουσών Τέχνης (11 γκαλερί της Αθήνας, 4 της Θεσσαλονίκης) και αφετέρου, με την ευκαιρία της προαναφερόμενης έκθεσης, με παρουσιάσεις (μη εμπορικές) έργων 74, ακόμη, Ελλήνων δημιουργών, σε έξι, από τις 240 αίθουσες τέχνης που διαθέτει η Μαδρίτη. Η επιλογή των έργων και στην ARCO, αλλά και των 74 άλλων καλλιτεχνών, έγινε από τις επιτρόπους της χώρας μας - ιστορικούς τέχνης Κατερίνα Γρέγου και Σάνια Παπά.

Η ελληνική έκθεση στη Μαδρίτη οργανώθηκε από το ΥΠΠΟ και την «Πολιτιστική Ολυμπιάδα». Μια έκθεση, δηλαδή, που πραγματοποιήθηκε μόνο και μόνο λόγω του 2004, ενώ λόγο στη διοργάνωση είχε μόνον η διοίκηση του φορέα των Ελλήνων εμπόρων τέχνης! Δηλαδή, δεν είχε λόγο - όπως θα έπρεπε και όπως συμβαίνει με τους φορείς των βιβλιοεκδοτών για τις διεθνείς εκθέσεις βιβλίου - το Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας (ΕΕΤΕ). Ο παραγκωνισμός του ΕΕΤΕ, προφανώς, οφείλεται στην κριτική και διεκδικητική στάση απέναντι στο ΥΠΠΟ, καθώς και στην υποταγή των κυβερνώντων στην εμπορευματική «λογική» των ισχυρών γκαλερί.

Η πολύχρονη ανάγκη για πολυφωνική παρουσίαση της σύγχρονης ελληνικής τέχνης στο διεθνές εικαστικό «τοπίο» διαφάνηκε και από την άγνοια που είχαν για τη σύγχρονη ελληνική τέχνη, αρκετοί από τους 130 ξένους διευθυντές μουσείων, ιστορικούς, κριτικούς, συλλέκτες τέχνης και με πολλούς ξένους γκαλερίστες και φιλότεχνους, που επισκέφθηκαν τα περίπτερα των ελληνικών γκαλερί στην ARCO. Αξία, ενδιαφέρον, νεοτερική καλλιτεχνική αναζήτηση είχαν αρκετά από τα έργα που παρουσιάστηκαν στις μη εμπορικές εκθέσεις μας, σε έξι αίθουσες της πόλης (από αυτές, ιδιαιτέρως, την «παράσταση έκλεψαν» η αντιπολεμικού μηνύματος πολύμορφη, εκτεταμένη εικαστική δημιουργία της Μαρίας Παπαδημητρίου και το «δαντελένιο» λεπτούργημα του Νίκου Αλεξίου). Αξία ή μορφολογικό ενδιαφέρον είχαν και κάποια από τα έργα που παρουσιάστηκαν από τις 15 γκαλερί στην ARCO, στην οποία τις καλύτερες εντυπώσεις απέσπασαν η εξαιρετική εικαστική δημιουργία, σε βίντεο-αρτ (μια αλληγορία για τον παγκόσμιο πολιτισμό, τις απαρχές του, τη «δόμησή» του, την ακμή, τις καταστροφές του, λ.χ. από πολέμους και τη σύγχρονη «αποδόμησή» του) του σπουδαίου Νοτιοαφρικανού εικαστικού και σκηνοθέτη Ουίλιαμ Κέντριτς (παρουσιάστηκε από την γκαλερί «Καππάτος») και το δίπτυχο γλυπτό «Οι δάφνες μου» του πολύτροπου καλλιτέχνη (ζωγράφος, γλύπτης, σκηνογράφος) Αγγελου Παπαδημητρίου.