Σάββατο 14 Φλεβάρη 2004
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 10
ΕΚΛΟΓΕΣ 2004
Με το ΚΚΕ: Να εξεγερθούν οι συνειδήσεις του κόσμου

Απευθύνομαι από τούτες τις στήλες του «Ριζοσπάστη» στους συντρόφους και συναγωνιστές της εποχής των Λαμπράκηδων, στην ακατάβλητη και φλογερή εκείνη γενιά, απευθύνομαι στην πρωτοπορία του «1-1-4», του «15% προίκα στην Παιδεία», στους ΕΔΑίτες, απευθύνομαι, τέλος, ακόμα και στη γενιά του Πολυτεχνείου, της αντιδικτατορικής πάλης και όλων των άλλων κοινωνικών αγώνων. Θέλω να τους πω: Αλήθεια, δικαιώθηκαν εκείνοι οι αγώνες μέχρι σήμερα; Και πώς; Τι οραματιστήκαμε, αγαπητοί μου σύντροφοι, και τι βλέπουμε σήμερα;

Βλέπουμε τη συντήρηση εδώ στον τόπο μας και παγκόσμια, να φτιασιδώνεται και να εξωραΐζεται επιφανειακά, αποβάλλοντας μόνο, εγκαταλείποντας τη μετεμφυλιακή βία και μισαλλοδοξία. Εισήχθη όμως ο νεοφιλελευθερισμός με ατόφια φιλοσοφία την ταξική κοινωνία των αδικιών και των ανισοτήτων και με βασική αρχή τη θεωρούμενη ως αναπόφευκτη και φυσιολογική κατάσταση την πείνα και την εξαθλίωση του ενός τρίτου και πλέον των κοινωνιών.

Εφαρμόστηκε από την άλλη μεριά και ο παλιός υποκριτικός, τάχα σύμμαχος του σοσιαλισμού, η σοσιαλδημοκρατία, με δύναμη και εξουσία. Ετσι, έγιναν δύο αντιλαϊκοί σύμμαχοι. Και τι βλέπουμε; Να 'ναι ό,τι είχε προβλέψει ο Λένιν εδώ και 100 και πλέον χρόνια. Κάλπικος σοσιαλισμός, διαχειριστής του καπιταλιστικού συστήματος, να εμπεδώνει πιο βαθιά τις ανισότητες της ταξικής κοινωνίας χωρίς να αγγίζει καν τις δομές του συστήματος, ολόιδιο μούτρο με τη Δεξιά, και, το χειρότερο, ταπεινός δούλος εκτελεστής των εντολών του μεγάλου κεφαλαίου.

Πέρασαν από το 1960 σαράντα τέσσερα χρόνια. Βλέπουμε την παγκοσμιοποίηση όχι μόνον ως παγκοσμιοποιημένη οικονομία, αλλά ως παγκοσμιοποιημένη βαρβαρότητα που βάζει μέσα στα κεφάλια των αφελών, αμαθών, απογοητευμένων πως δε γίνεται αλλιώς και ένας είναι ο πλανητάρχης. Βλέπουμε κάθε είδους απατεωνίστικα συνθήματα που σηματοδοτούν άθλιες αντιλαϊκές πολιτικές. Κοινωνικοί - λένε - εταίροι, ενώ υπάρχουν ταξικοί αντίπαλοι. Μιλάνε για δίκαιη - όπως εννοούν αυτοί - κατανομή του πλούτου, ενώ έπρεπε να γίνεται ίση κατανομή του πλούτου. Βλέπουμε τα ναρκωτικά να μας πνίγουν, βλέπουμε το δουλεμπόριο να οργιάζει, που εμείς το διαβάζαμε στα παραμύθια. Βλέπουμε να μας φέρνουν πίσω αιώνες στην εποχή των «Αθλιων» του Βίκτορα Ουγκό, με την τεχνολογία στην υπηρεσία του ιμπεριαλισμού να «μπερδεύει σήμερα ο άνθρωπος την ανθρώπινη κακομοιριά με τη μοίρα». Βλέπουμε τον Μαρξ, τον Ενγκελς και τον Λένιν να είναι επίκαιροι όσο ποτέ. Αυτό δεν είναι πρόοδος.

Βλέπουμε πισωγυρίσματα που δεν πιστέψαμε ποτέ. Τον ιμπεριαλισμό να αφρίζει και να βαράει όπου θέλει. Βλέπουμε να χάνεται το οχτάωρο, να δρομολογείται η πλήρης απελευθέρωση εργασίας, δηλαδή εποχή προ του 1920.

Τα χειρότερα όμως για εμάς εδώ ήρθαν με το ΠΑΣΟΚ. Ούτε κίνημα είναι, ούτε σοσιαλισμός. Ηρθε σαν την κακή μοίρα του λαϊκού κινήματος. Εκμαύλισε το συνδικαλισμό, διέφθειρε ανθρώπινες συνειδήσεις, αράχνιασε την αγωνιστικότητα του κόσμου και ανήγαγε σε επιστήμη τον αυταρχισμό και την αλαζονεία. Το ΠΑΣΟΚ φταίει για τα περισσότερα. Γιατί εγκλώβισε ζωντανά κομμάτια του αντιιμπεριαλισμού και της ταξικής πάλης και κάνοντας φάλαγγα όχι στις πατούσες αλλά στις συνειδήσεις των ανθρώπων χειραγώγησε και ποδηγέτησε την πολιτική ζωή του τόπου σε κατευθύνσεις που υπηρετούν μόνο το μεγάλο κεφάλαιο. Ομως, όλα τα παραπάνω και άλλα πολλά, που ξέρετε καλύτερα από εμένα, δεν τα βλέπουν κάποιοι παλιοί συναγωνιστές μας. Και είναι θλιβερό και περίεργο.

Δύο λέξεις κράτησαν μιάμιση ώρα ομιλία του νέου σωτήρα: «Συμμετοχική δημοκρατία». Καραμέλα εξοργιστική όπως και η αλήστου μνήμης «αλλαγή» του πατέρα του. Εκεί σε αυτό το μονόζυγο της ψευτιάς βρήκαν να γαντζωθούν μερικοί «δειλοί και μοιραίοι» σε μία τραγική πορεία. Με υποκριτικά και ψεύτικα άλλοθι: Πότε τάχα «φταίει η ηγεσία της Αριστεράς», πότε «μένει το ΚΚΕ στο περιθώριο», πότε «οι καιροί αλλάζουν και πρέπει να αλλάξει και το ΚΚΕ». Μα πώς, ενώ ο καπιταλισμός δεν αλλάζει, αλλά αγριεύει, εμείς να χαλαρώσουμε;

Μπορεί καμιά φορά να βαρεθείς να μείνεις για πολύ σε μία «εκκλησία». Οταν όμως θελήσεις να βγεις, είναι θέμα συνείδησης αν θα βγεις από τη δεξιά ή από την αριστερή πόρτα.

Παλιοί μου φίλοι και σύντροφοι, Οραματιστήκαμε και παλέψαμε για ειρήνη και είδαμε από το σοσιαλφιλελευθερισμό πολέμους απάνθρωπους. Οραματιστήκαμε και παλέψαμε για εθνική ανεξαρτησία και είδαμε μειοδοσίες. Φωνάζαμε «έξω οι βάσεις», και η Σούδα μάς προκαλεί. Οραματιστήκαμε και παλέψαμε για αξιοπρέπεια και αξιοκρατική επαγγελματική αποκατάσταση και ο εξευτελισμός των ανέργων και η αναξιοκρατία κυριαρχούν. Είχαμε βαθιά στην καρδιά μας τον ουμανισμό και τη φιλία. Τώρα έχουμε τον ατομισμό και όλα εμπορευματοποιούνται.

Για όλα τα παραπάνω και πολλά άλλα που ξέρετε καλύτερα από μένα: Ξανά στον αγώνα με το ΚΚΕ. Να ξαναζωντανέψουμε τα πανανθρώπινα σύμβολά μας. Να σηκώσουμε πάλι τα λάβαρα της παγκόσμιας ειρήνης, της αντίστασης στο εθνικό ξεπούλημα, των αγώνων για δουλιά χωρίς εκμετάλλευση, για Παιδεία και Υγεία λαϊκή, για δικαιοσύνη.

Να εξεγείρουμε τις συνειδήσεις για τα πανανθρώπινα ιδανικά με το ΚΚΕ ΣΕ ΕΝΑ ΠΛΑΤΥ ΛΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ.


Του
Ανδρέα ΣΟΥΦΗ*
*Ο Ανδρέας Σούφης είναι υποψήφιος βουλευτής του ΚΚΕ στην Κέρκυρα. Πρώην δήμαρχος Γλυφάδας, πρώην στέλεχος της ΝΕ Κέρκυρας του ΣΥΝ και υποψήφιος βουλευτής του το 1996. Επίσης, ήταν οργανωτικός γραμματέας των Λαμπράκηδων της Ιατρικής Σχολής


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ