Κυριακή 15 Φλεβάρη 2004
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 2
ΕΚΛΟΓΕΣ 2004
ΔΥΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ - ΜΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Προκαλεί η απόλυτη ταύτιση υπέρ των συμφερόντων του κεφαλαίου

Το πολιτικό μεταγραφικό παζάρι των τελευταίων ημερών μεταξύ του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ δείχνει με εξαιρετικά κραυγαλέο τρόπο ότι οι εκπρόσωποι της πιο ακραίας έκφρασης του νεοφιλελευθερισμού δεν έχουν κανένα πρόβλημα να μετακινούν τις πολιτικές τους καρέκλες στο ένα ή στο άλλο κόμμα, γιατί πολύ απλά η πολιτική τους έχει ένα κοινό βασικό στόχο: Την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου ή αλλιώς, το χτύπημα των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.

Η ταυτότητα των απόψεών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ καταδεικνύεται και από τη σύγκριση των προγραμμάτων τους. Ο πίνακας που παραθέτουμε σήμερα και βασίζεται στα δημοσιευμένα προγράμματά τους δείχνει όχι μόνο την πλήρη ταύτιση των πολιτικών τους αλλά και ότι αυτά τα κόμματα, όποιο και να βγει κυβέρνηση, επιφυλάσσουν για τους εργαζόμενους ένα ακόμα πιο ζοφερό μέλλον. Η λίστα των αντεργατικών αλλαγών δεν εξαντλείται βέβαια σε αυτόν τον πίνακα. Ομως τα όσα αναφέρονται επαρκούν να αναδείξουν την απόλυτη ταύτισή τους, αλλά και τον αντεργατικό χαρακτήρα της πολιτικής τους.

Το βασικό τρίπτυχο πάνω στο οποίο κινείται η πολιτική τους είναι το εξής: Ανάπτυξη - Απασχόληση - Κοινωνική Συνοχή. Ανάπτυξη για τα δύο κόμματα σημαίνει ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων που μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσα από νέες αντεργατικές αλλαγές στον τομέα της Απασχόλησης. Αλλαγές που στόχο θα έχουν την ακόμα μεγαλύτερη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης. Ταυτόχρονα, επιδιώκεται η Κοινωνική Συνοχή δηλαδή η ενίσχυση των μηχανισμών συναίνεσης και υποταγής (βλέπε, κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό, «κοινωνικό διάλογο») με στόχο να αποφευχθούν ή τουλάχιστον να αμβλυνθούν οι αντιδράσεις που γεννούν αυτές οι αλλαγές.

Καθολική η επίθεση


Ο στόχος της μείωσης της τιμής της εργατικής δύναμης είναι ολοφάνερος στις θέσεις των δύο κομμάτων για την Απασχόληση. Οι εργοδότες απαλλάσσονται από τις ασφαλιστικές εισφορές, επιδοτούνται και φοροαπαλλάσονται με πρόσχημα την καταπολέμηση της ανεργίας. Αυτό πρακτικά σημαίνει ή ότι οι εργαζόμενοι θα δουλεύουν ανασφάλιστοι ή ότι τα λεφτά που απαιτούνται για την κάλυψη των ασφαλιστικών εισφορών και τις επιδοτήσεις θα προέρχονται άμεσα ή έμμεσα (μέσω της φορολογίας και των εισφορών τους) από την τσέπη των εργαζόμενων. Ακόμα, τα δύο κόμματα υπόσχονται τη γενίκευση των ευέλικτων μορφών εργασίας και τη μετατροπή των εργαζομένων σε «μετανάστες στον τόπο τους» που θα αλλάζουν επάγγελμα και τόπο εργασίας κατά πώς θέλουν οι εργοδότες. Ενώ μακροπρόθεσμα στοχεύουν στο τελειωτικό χτύπημα της πλήρους και σταθερούς εργασίας, στην κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, στην ελαστικοποίηση του ωραρίου, στην ενίσχυση του δουλεμπορίου εργατών κ.ά.

Για το ασφαλιστικό επιδιώκουν την ακόμα μεγαλύτερη αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης. Συνάμα το ΠΑΣΟΚ δηλώνει ότι το τζογάρισμα των αποθεματικών και της περιουσίας των ασφαλιστικών Ταμείων έχει ήδη ξεκινήσει, ενώ η ΝΔ δεσμεύεται ότι την κινητή και ακίνητη περιουσία τους θα τα παραχωρήσει για εκμετάλλευση σε ιδιωτικές κτηματομεσιτικές και χρηματιστηριακές εταιρίες.

Φυσικά οι παροχές, τα προνόμια και οι διευκολύνσεις προς το μεγάλο κεφάλαιο δε σταματούν εδώ. Λιγότερο κράτος αναφωνούν τα δύο κόμματα και υπόσχονται επιτάχυνση των διαδικασιών ξεπουλήματος επιχειρήσεων του δημόσιου τομέα στην αστική τάξη. Ενώ για αυτό που απομένει, δεσμεύονται ότι η Δημόσια Διοίκηση θα λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και με μεγαλύτερη ευελιξία ώστε πιο αποτελεσματικά να εξυπηρετεί τις ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου. Με άλλα λόγια, προωθούν τη μετατροπή τομέων και υπηρεσιών κοινωνικού χαρακτήρα σε αντικείμενα κερδοσκοπικής εκμετάλλευσης και ακόμα μεγαλύτερο χτύπημα των δικαιωμάτων των εργαζομένων στο Δημόσιο. Οι αλλαγές αυτές συνοδεύονται από νέες μεγαλύτερες φοροαπαλλαγές του μεγάλου κεφαλαίου με ταυτόχρονη οικονομική επιβάρυνση των εργατών και του λαού.

Τέλος, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ στοχεύουν στην πλήρη σύνδεση του εκπαιδευτικού συστήματος με την αγορά εργασίας έτσι ώστε αντί αυτό να παρέχει μόρφωση, να καλύπτει τις εκάστοτε ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου σε εργατικό δυναμικό, αλλά και ταυτόχρονα να γίνεται αντικείμενο εμπορικής εκμετάλλευσης.

Από μόνη της η αντιπαραβολή των προγραμμάτων των δύο εταίρων του δικομματισμού, είναι αρκετή να αποκαλύψει την ταύτιση της πολιτικής τους. Το γεγονός, όμως, ότι αυτή ακριβώς η ταύτιση περιγράφει τις ακόμα χειρότερες μέρες που έρχονται για τα εργατικά λαϊκά στρώματα, έρχεται να επιβεβαιώσει τη θέση του ΚΚΕ ότι όπως πάντα δεν αρκούσε μόνο η περιγραφή της πραγματικότητας, ακόμα περισσότερο σήμερα είναι επιτακτική ανάγκη και μέσα από την εκλογική μάχη να μείνει ανοιχτός ο δρόμος για την ανατροπή αυτής της πολιτικής. Με δεδομένη και την ευλαβική προσήλωση του ΣΥΝ στα τρία «Α» (Ανταγωνιστικότητα, Ανάπτυξη, Απασχόληση) όπως αυτά καθορίζονται από την Ευρωπαϊκή Ενωση, προσήλωση που καλυμμένη από όψιμες «φιλεργατικές» κορόνες λειτουργεί ως «Δούρειος ίππος», η αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ αναδεικνύεται και ως ο άλλος μονόδρομος για τα φτωχομεσαία λαϊκά στρώματα. Στις 7 του Μάρτη, όπως τα ίδια τα προγράμματά τους δείχνουν, όπως οι ίδιοι ομολογούν, μόνο δύο πολιτικές θα συγκρουστούν. Κάθε εργαζόμενος της πόλης και του χωριού είναι σε θέση σήμερα και από την εμπειρία του να γνωρίζει ποιος του σκάβει το λάκκο και ποιος τον καλεί σε μια πλατιά λαϊκή συμμαχία, που όχι μόνο θα αντιστέκεται αλλά και θα προβάλλει ως αξίωση το προγραμματικό πλαίσιο μιας άλλης, της λαϊκής εξουσίας. Η ολοκληρωμένη πρόταση εξουσίας που εδώ κι ένα χρόνο έχει καταθέσει ανοιχτά το ΚΚΕ, συνιστά όχι μόνο μία πρόταση, αλλά κι ένα πλαίσιο συσπείρωσης που δικαίως ζητά την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη υπερψήφιση. Κάθε ψήφος υπέρ του ΚΚΕ είναι βόλι ενάντια στην ενιαία πολιτική όσων με τον ένα ή τον άλλο τρόπο υπερασπίζουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Κάθε ψήφος στο ΚΚΕ είναι ενίσχυση του λαϊκού μετώπου.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ