«Από καιρό πιστεύω ότι οι σημαντικές τομές χρειάζονται ευρύτερη συσπείρωση. Διάλογο της δημοκρατικής μας παράταξης με τις ζωντανές δυνάμεις του τόπου να προχωρήσουν μπροστά. Η θετική ανταπόκριση της Μαρίας Δαμανάκη, του Στέφανου Μάνου, του Ανδρέα Ανδριανόπουλου, του Μίμη Ανδρουλάκη με πείθει για την ωρίμανση των συνθηκών της μεγάλης ανατροπής». Το απόσπασμα από το περιβόητο «προσωπικό» ημερολόγιο του Γ.Α. Παπανδρέου δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολιών για το πού το πάει ο νεόκοπος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ. Ο χαρακτήρας των «τομών» και της «μεγάλης ανατροπής», που οραματίζεται προκύπτει σαφέστατα, πέρα από τ' άλλα, από τις δυνάμεις που «συσπειρώνει» για την επίτευξή τους.

Στη νεοφιλελεύθερη αυτή συσπείρωση δεν τίθεται θέμα ηγεμονίας, ή ποιος βάζει τη σφραγίδα του. Αν, δηλαδή, είναι το ΠΑΣΟΚ ή οι γνωστοί εκφραστές του άγριου νεοφιλελευθερισμού. Η συναντίληψη είναι δεδομένη, αλλά το ΠΑΣΟΚ είναι έτοιμο από καιρό να κάνει το άλμα της ολοκληρωτικής νεοφιλελεύθερης μετάλλαξης. Φυσικά, δεν είναι έργο αποκλειστικά του νέου ηγεμόνα, όσο και αν αρέσκεται ο ίδιος να το πιστεύει, αλλά στρατηγική επιλογή όχι μόνο της εγχώριας πλουτοκρατίας. Ολόκληρη η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, που μεταλλάσσεται σε σοσιαλνεοφιλελεύθερη, αναγορεύεται σε αιχμή του δόρατος του πολυεθνικού κεφαλαίου για την ολομέτωπη επίθεση κατά των δικαιωμάτων και κατακτήσεων των εργαζομένων.

Χρήσιμη, μάλλον, είναι η υπόμνηση πως βασική αρχή του νέου μανιφέστου του γερμανικού σοσιαλδημοκρατικού κόμματος (SPD) είναι πως η έννοια της κοινωνικής δικαιοσύνης δεν περιλαμβάνει το δικαίωμα στη μόρφωση και την εργασία. Πρόκειται για τη θεωρητική κάλυψη της κατεδάφισης του λεγόμενου κράτους πρόνοιας. Μετά από αυτό, θεωρείται αδιανόητο το κράτος να διαθέτει μηχανισμούς για την αντιμετώπιση «έκτακτων καιρικών φαινομένων», όπως η χιονόπτωση ή οι καταιγίδες...«Ο σώζων εαυτόν σωθήτω»... Εκτός και αν «εγκλωβιστούν» εκείνοι από τη λαϊκή οργή.