Κυριακή 9 Απρίλη 2000
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 6
ΕΝΘΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: "7 ΜΕΡΕΣ ΜΑΖΙ"
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΡΟΔΟ
Σκέψεις γύρω από τις εκλογές της 9ης Απριλίου

1. Η 9η Απριλίου δεν είναι παρά μια στιγμή μέσα στα όρια της Ιστορίας. Αυτή τη στιγμή μπορούμε να τη διευρύνουμε για να κάνουμε δραστική την παρέμβασή μας. Με την ψήφο μας δεν την υπερτιμούμε ούτε την υποτιμούμε. Μπορούμε όμως να δούμε πως οι εκλογές της 9ης Απριλίου βάζουν σε δοκιμασία την αξιοπρέπειά μας.

2. Πίσω απ' όλα τα πράγματα μία είναι η αγωνία: να συναντηθούμε με τον άλλον. Και είναι βέβαιο ότι λειτουργούμε λίγο, τόσο δα, σαν τους παλιούς, που όπως περιγράφει ο Γκόγκολ υπήρξαν κάποτε άνθρωποι που δεν ντρέπονταν καθόλου για τους συντρόφους τους και που δεν εγκατέλειπαν ποτέ τους φίλους τους.

Μέσα στο Κομμουνιστικό Κόμμα συναντήθηκαν ψυχές, προσπάθησαν να υψώσουν ένα πυκνό λόγο. Τώρα πια μπορώ να πω ότι εκτός από ορισμένους κρατικοδίαιτους του Συνασπισμού και του ΠΑΣΟΚ που δεν κατάλαβαν όπως πάντα τίποτα, αυτός ο πυκνός λόγος, μέσα στον κόσμο λειτούργησε.

Σε αυτήν την αναμέτρηση την εκλογική βλέπω πάλι τον ανάπηρο Ελληνα διανοούμενο και παραφράζοντας το κατά Ματθαίον όταν γράφει για τα μειονεκτήματα του πλούτου, αλήθεια σας λέγω ότι δύσκολα διανοούμενος άνθρωπος θα μπει εις την βασιλείαν του κόσμου. Πάλι σας λέγω ότι είναι ευκολότερο να περάσει μια καμήλα από την τρύπα μιας βελόνας παρά διανοούμενος να μπει στο βασίλειο του λαού.

Ποιο είναι το σύνδρομο που καθορίζει το διανοούμενο στις ημέρες μας; Είναι αυτό που αποκαλώ το σύνδρομο του Λαζάρου. Να περιμένεις απ' έξω ένα κάλεσμα, μια χειρονομία που θα αναστήσει την ύπαρξή σου. Παράλληλα να παραμυθιάζεσαι ότι γνωρίζεις ακόμα και τον Ντοστογιέφσκι. Ας ακούσει λοιπόν ο διανοούμενος τι γράφει ο Ντοστογιέφσκι: «Νομίζω πως βρίσκομαι πάλι στην πλατεία Σεμιονόβσκι, ανάμεσα στους καταδικασμένους μου συντρόφους. Βλέποντας τις προετοιμασίες ήξερα πως δε μού μένουνε πια παρά μονάχα πέντε λεπτά για να ζήσω. Μα εκείνα τα πέντε λεπτά αντιπροσωπεύανε για μένα χρόνια, δεκαετίες και είχα την εντύπωση πως θα ζούσα πολύ. Μας είχαν κιόλας φορέσει τη νεκρική πουκαμίσα και μας χώρισαν τρεις - τρεις. Ημουνα όγδοος στην τρίτη σειρά. Πόσο ποθούσα να ζήσω...».

Πρέπει επιτέλους ο διανοούμενος κοιτώντας μέσα του να μην βλέπει μόνο το εγώ του αλλά το αίμα του. Κι ας το πάρει απόφαση να μην περιμένει τίποτα από το μαρτυρολόγιο που έχει στα χέρια του, να μην περιμένει ότι θα προστεθούν ονόματα που θα προκύψουν από καταστάσεις για να τον αναστατώσουν και να γίνουν η πρώτη ύλη για το έργο του. Τέρμα, με δύο λόγια, η κατάσταση του παίδες εν καμίνω, τέρμα στο θέαμα. Εμείς είμαστε τώρα οι παίδες που θα ανάψουν τη φωτιά.

3. Σήμερα ένα είναι το παιχνίδι που παίζεται. Υπάρχει μία αστική στρατηγική που στηρίζεται από ηγεμονικά κεφάλαια που δε θέλουν να αλλάξει τίποτα. Ισως αυτή τη στιγμή να θεωρούν ότι μία αλλαγή έχει κόστος για να βάλουν τα λεφτά τους και να αλλάξουν πολιτικούς συσχετισμούς σε επίπεδο κράτους. Η αστική νομιμότητα ορίζεται ως πλαίσιο κανόνων, ρυθμίσεων που τίθενται, για την εξασφάλιση για την αστική τάξη πραγμάτων. Μπορεί όλα να αλλάζουν, να μπαινοβγαίνουν από το ΠΑΣΟΚ στη Νέα Δημοκρατία, αυτό που μένει όμως κυρίαρχο είναι η μισθωτή σχέση. Αυτός είναι ο σκληρός πυρήνας τους, ο αναλοίωτος.

4. Η Ελλάδα για μας δεν έχει σχέση με αυτό το κράτος του ΠΑΣΟΚ. Δεν μπορούμε να έχουμε σχέση με κάποιους που συμφώνησαν με τα σκυλιά του πολέμου, που αφού κατέστρεψαν τη Σερβία βοηθάνε τώρα στη διείσδυση του καπιταλισμού στα Βαλκάνια. Ας παίξουμε λίγο με τους αριθμούς. Από το 8 του Ντοστογιέφσκι ας περάσουμε σε μία αναφορά του FΒΙ και του στρατηγού Μπαριέντος, που αναρωτιόταν πώς ο Τσε διέγραφε πάντα ένα 8. Εκανε επίθεση σε ένα ορισμένο σημείο και μετά υποχωρούσε στις σιέρες για να επιστρέψει στο ίδιο σημείο έχοντας διαγράψει ένα 8. Οταν σκέφτομαι τη Σερβία, σκέφτομαι πάντα τον Τσε. Τον Τσε σε μια φωτογραφία με την κόρη του Ιλδίτα. Τον Τσε μετά τη μάχη της Σάντα Κλάρα. Τον Τσε που πίστευε «να θεωρείτε πάντα τα μεγάλα προβλήματα προσωπικά. Τι σημασία έχουν οι κίνδυνοι και οι θυσίες ενός ατόμου ή λαού, όταν εκείνο που διακυβεύεται είναι η τύχη της ανθρωπότητας;». Και από το 8 του Ντοστογιέφσκι στο 8 του Τσε συνεχίζουμε, συνεχίζουμε...


Του
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ