Μία καλλιτεχνική έκθεση θα γίνει άραγε η αφορμή για το λιώσιμο του πάγου, έστω και στο μέτρο του εφικτού, που επικρατεί στις γερμανοαμερικανικές σχέσεις, εδώ και 18 μήνες;.. Αγνωστο.

Αν και πια οι εξελίξεις έχουν υποχρεώσει Μπους και Σρέντερ να αναθεωρήσουν. Από τη μία, οι εκλογές, η «ατραπός» του Ιράκ και η ανάγκη νομιμοποίησης της κατοχής μέσω του ΟΗΕ και από την άλλη πλευρά, η λεία του Ιράκ, αλλά και η ανασύνταξη δυνάμεων στο παγκόσμιο διπλωματικό σκηνικό.

Η γερμανική και αμερικανική διπλωματία πάντως, εργάζονται πυρετωδώς προς την κατεύθυνση της συμφιλίωσης του Γερμανού καγκελάριου και του Αμερικανού προέδρου και την αποκατάσταση των σχέσεων που δοκιμάστηκαν σοβαρά λόγω των διαφωνιών σχετικά με τον πόλεμο στο Ιράκ από το καλοκαίρι του 2002 και με πρώτο επεισόδιο την «επέμβαση» των ΗΠΑ κατά τις εκλογές.

Επίσημες πηγές της καγκελαρίας επιβεβαίωσαν ότι ο Σρέντερ θα συναντηθεί με τον Μπους στο πλαίσιο ή με την ευκαιρία της μετάβασης του Γερμανού καγκελαρίου στο Τζάκσον, της πολιτείας του Μισισιπή, όπου στις 27 του Φλεβάρη θα εγκαινιάσει μία καλλιτεχνική έκθεση για τη «Λάμψη του Μπαρόκ της Δρέσδης», στην οποία έχει προσκληθεί και ο Αμερικανός Πρόεδρος.

Η συνάντηση των δύο ηγετών θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί στο Τζάκσον ή και στην Ουάσιγκτον, αν ο Μπους δεν ανταποκριθεί στην πρόσκληση για τα εγκαίνια της έκθεσης. Για τη γερμανική πλευρά, τόσο μία κατ' ιδίαν συνάντηση στο περιθώριο των εγκαινίων όσο και μία «επισημότερη» συνάντηση στον Λευκό Οίκο, θα εξυπηρετούσε την επιδίωξη «να κλείσει το κεφάλαιο του παρελθόντος», ευελπιστώντας να επικρατήσει η δεύτερη εκδοχή, εξαιτίας του συμβολισμού όπως τονίζεται, αφού ο Μπους θα υποδεχτεί τον Σρέντερ «σπίτι του»...

Τυπικά η «συμφιλίωση» των δύο ηγετών πραγματοποιήθηκε στη διμερή συνάντησή τους τον περασμένο Σεπτέμβρη στη Νέα Υόρκη στο πλαίσιο της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών. Ομως, η τελευταία επίσκεψη στις ΗΠΑ, στη Νέα Υόρκη, τον περασμένο Νοέμβρη, δεν είχε την αναμενόμενη και επιθυμητή από γερμανικής πλευράς «προέκταση» στην Ουάσιγκτον.

Υποτροπή της κρίσης απειλήθηκε όταν η Ουάσιγκτον ανακοίνωσε την εξαίρεση από τα έργα ανοικοδόμησης του Ιράκ των επιχειρήσεων από τις χώρες που είχαν εναντιωθεί στον πόλεμο, μεταξύ αυτών και της Γερμανίας, κίνηση που ο Σρέντερ είχε χαρακτηρίσει «απαράδεκτη». Μία μερική - λεκτική τουλάχιστον - αναδίπλωση της Ουάσιγκτον και η κίνηση καλής θελήσεως από την πλευρά του Βερολίνου να ικανοποιήσει την αμερικανική αξίωση για μερική παραγραφή των χρεών του Ιράκ εξομάλυναν εκ νέου την κατάσταση και ένα «χριστουγεννιάτικο» τηλεφώνημα μεταξύ Μπους και Σρέντερ βελτίωσαν και πάλι το κλίμα...