Με δηλώσεις του στον ηλεκτρονικό Τύπο, ο διευθυντής της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία» Σ. Φυντανίδης είπε ότι - με βάση τις δημοσκοπήσεις - στην επόμενη Βουλή θα είναι «δυόμισι κόμματα», όπου «δύο» τα ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και «μισό» το ΚΚΕ. Ετσι δείχνει ότι «μετρά» τα κόμματα, αλλά εμμέσως πλην σαφώς αφήνει να εννοηθεί ότι το ΚΚΕ, αφού «δεν παίζει στο σύστημα» δεν είναι ολόκληρο κόμμα. Δεν του αρέσει που, παρά τον ορυμαγδό των αστικών ΜΜΕ, (τέτοιο διευθύνει και ο ίδιος και ας παρουσιάζεται ως ανεξάρτητος και αντικειμενικός), υπέρ του δικομματισμού, το ΚΚΕ δε στρουγκιάζεται στις «συμπληγάδες» του συστήματος, όπως ο ΣΥΝ. Αλήθεια κ. Φυντανίδη, αν οι δημοσκοπήσεις έδιναν και τον ΣΥΝ στην επόμενη Βουλή πόσα κόμματα θα ήταν; Τρισήμισι ή τέσσερα;

Με δήλωσή του, επίσης, ηγετικό στέλεχος του ΣΥΝ - ο Χατζησωκράτης - δήλωσε ότι το ΚΚΕ είναι ένα «αυτιστικό κόμμα». Βεβαίως το ΚΚΕ, από θέση αρχής, δεν έχει κανένα πρόβλημα με όσους ανθρώπους υποφέρουν από την εν λόγω ασθένεια. Αλλοι, μέσα στον «ανανεωτικό τους λόγο», τον «πλουραλισμό», τους «ανοιχτούς ορίζοντες» και την «πολυπολιτιστικότητά» τους, ανοίγουν το στόμα και δεν ξέρουν πού να σταματήσουν. Με τι όρους να αντιπαρατεθούν και πώς να προσδιορίσουν εαυτόν και αντιπάλους, και πάντως ανάγουν τον «αυτισμό» σε πολιτική τοποθέτηση.

Κατά βάση, οι τοποθετήσεις των προαναφερόμενων δεν πρέπει να ξαφνιάζουν. Από διαφορετικές αφετηρίες, οι εκφραστές της Κεντροαριστεράς, σπεύδουν να απαξιώσουν το ΚΚΕ και την πολιτική του, με τρόπο που να αποτρέπουν την υπερψήφισή του από τα λαϊκά στρώματα στις επερχόμενες εκλογές. Εξάλλου, η τέτοια στάση ηγετικών στελεχών του ΣΥΝ απέναντι στο Κόμμα έχει τη χρησιμότητά της. Δείχνει - και αυτή - την υποκρισία της ηγεσίας του. Που δε χάνει χρόνο να διατυμπανίζει τις προσπάθειές της δήθεν περί «ενότητας της Αριστεράς». Οτι παλεύει και τη θέλει, αλλά «πεισματικά το ΚΚΕ αρνείται». Επιδιώκει, λοιπόν, συνεργασία με ένα «αυτιστικό κόμμα»; `Η γενικώς θολώνει τα νερά, άλλη μια φορά, μπροστά στα αδιέξοδα της πολιτικής της;

Το ΚΚΕ είχε, έχει και θα έχει πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές με τον ΣΥΝ και κάθε απόχρωσης ρεφορμιστές και σοσιαλδημοκράτες. Στόχος του ήταν και είναι η αντιπαράθεση με όρους πολιτικούς, γιατί μόνο έτσι προκύπτουν χρήσιμα πολιτικά συμπεράσματα, ξεκάθαρα για όλους. Ο ΣΥΝ σπάνια τόλμησε να αντικρούσει πολιτικά αυτές τις ριζικές πολιτικοϊδεολογικές διαφορές. Πέραν από ορισμένες εύηχες μεγαλοστομίες, η συνήθης επωδός απέναντι στο ΚΚΕ είναι για τους «δογματικούς» και τους «αρτηριοσκληρωτικούς», που έχουν μείνει προσκολλημένοι στο παρελθόν.

Ομως, αυτές οι τοποθετήσεις έχουν κοντά ποδάρια. Και δεν πείθουν τους εργαζόμενους, τους αγρότες, τους συνταξιούχους, τη νεολαία, όλα τα λαϊκά στρώματα που όλα αυτά τα χρόνια βρήκαν τους κομμουνιστές δίπλα τους σ' όλα τα μικρά και μεγάλα προβλήματα που τους δημιούργησε η πολιτική του δικομματισμού. Και, αντίθετα, τους Φυντανίδηδες και τους Χατζησωκράτηδες να στηρίζουν - με τον ένα ή τον άλλο τρόπο - αυτές τις αντιλαϊκές πολιτικές. Και επειδή η λύση των λαϊκών προβλημάτων απαιτεί ριζική αλλαγή του συσχετισμού των πολιτικών δυνάμεων, στις εκλογές θα συμβάλουν με την ψήφο τους σ' αυτό, μειώνοντας το δικομματισμό και ενισχύοντας αποφασιστικά το ΚΚΕ.