Ιδού και μερικά δείγματα αυτών των στοχεύσεων:

-- Οι ιδιωτικές δαπάνες Υγείας έφτασαν στο 44% των συνολικών δαπανών Υγείας. Δηλαδή από τα 100 ευρώ - ή τις 100 δραχμές που ξοδεύονται στη χώρα μας για την υγεία - οι 44 βγαίνουν από την τσέπη του αρρώστου. Είναι η πιο ψηλή ιδιωτική δαπάνη στην Ευρωπαϊκή Ενωση, καθώς αναγκάζεται να πληρώνει ο ένας στους δυο κατοίκους, όταν έχουν ανάγκη των υπηρεσιών υγείας. Και εις «επέκταση» των κοινωνικών δαπανών η κυβέρνηση Σημίτη επέβαλε το χαράτσι των απογευματινών ιδιωτικών ιατρείων από την 1.1.2003. Οι επισκέψεις κυμαίνονται από 35-110 ευρώ και θεσπίστηκαν - υποτίθεται - για να αντιμετωπιστούν οι ουρές στις υπηρεσίες Υγείας.

-- Μια κατηγορία αδύναμων είναι και Ατομα με Αναπηρίες (ΑμΕΑ). Ιδού πώς τα αντιμετώπισε η κυβέρνηση Σημίτη: Στα διάφορα Κέντρα αναπήρων προσφέρονται υπηρεσίες μόλις σε 1.200 άτομα με αναπηρίες, όταν οι βαριά ανάπηροι στη χώρα μας - σύμφωνα με τους μετριότερους υπολογισμούς - ξεπερνούν τις 500.000. Τα επιδόματα των ατόμων με αναπηρίες είναι από 162-394 ευρώ. Για το 2003 οι αυξήσεις ήταν 5% και η απόφαση δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως την 1.11.2003! Αλλά και αυτές οι αναδρομικές αυξήσεις δε δόθηκαν - πχ στην Αθήνα - ούτε στην ετεροχρονισμένη ώρα τους (εκτός από εκείνες τις νομαρχίες που τα έδωσαν με δικά τους χρήματα).

-- Πάνω από 1.000 μονογονεϊκές, ανάδοχες και πολύ φτωχές οικογένειες δεν πήραν τα επιδόματα - ισχύουν από το 1936 (!) - για τέσσερις μήνες, επειδή η κυβέρνηση Σημίτη διέλυσε την Πρόνοια και η περιουσία των οργανισμών της άρχισαν να βγαίνουν στο σφυρί αντί «πινακίου φακής». Αρκετές από αυτές τις οικογένειες έκαναν γιορτές χωρίς τα επιδόματα -ξεκινούν από τα 15 και φτάνουν στα 176 ευρώ - καθώς η εκταμίευση των χρημάτων έγινε την τελευταία στιγμή...