Κυριακή 4 Γενάρη 2004
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 26
ΔΙΕΘΝΗ
Μισθοφόροι...

Ενας χρόνος έφυγε, ένας χρόνος ήρθε. Εμφανής η προσπάθεια της Διεθνούς του πολέμου να σκεπάσει το αίμα χιλιάδων ανθρώπων με τις εορταστικές εκδηλώσεις του θρησκευτικού ημερολογίου. Μάταια, όμως. Η τραγική Παλαιστίνη και το αντιστεκόμενο Ιράκ δίνουν το μέτρο του αίματος, τουλάχιστον στην περιοχή μας. Η ιμπεριαλιστική κατοχή της Γιουγκοσλαβίας εξακολουθεί να συμβαίνει κάτω από μία επιβαλλόμενη ειρήνη κατοχικών δυνάμεων, για να προστατεύουν το πραξικοπηματικό καθεστώς της ιμπεριαλιστικής μαριονέτας, που αυτοαποκλήθηκε «Δημοκρατική Αντιπολίτευση».

Για τη διαφύλαξη αυτής της ανήθικης κατάστασης, εξακολουθεί να διατηρείται «εν υπνώσει» η αλβανική απειλή ενός διεθνώς προστατευόμενου διεφθαρμένου καθεστώτος με το συμπλήρωμα των αλβανικών συμμοριών του κοινού ποινικού εγκλήματος. Τέτοια εγκληματική ασυδοσία με την αλβανική βούλα συναντάται ιστορικά στην περίοδο της ανοιχτής ανεξέλεγκτης αποικιοκρατίας. Η Ελλάδα παραμένει χωμένη στο χαώδες ιμπεριαλιστικό καθεστώς της ευρύτερης περιοχής.

Ας σημειωθεί πως δεν πρέπει να ξεχνιέται ο ρόλος του ελληνικού ΥΠΕΞ στην πραξικοπηματική ανατροπή του Σλ. Μιλόσεβιτς και την επιβολή των ...«Τσολάκογλου» της λεγόμενης «Δημοκρατικής Αντιπολίτευσης». Ας μην ξεχνιέται ακόμη ο ρόλος της εκσυγχρονισμένης νεο-αριστεράς θολούρας, που πολεμούσε λυσσωδώς την αντίσταση της νόμιμης γιουγκοσλαβικής κυβέρνησης και τασσόταν στο πλευρό της αλβανών δολοφόνων ευρω-ατλαντικού προσανατολισμού.

Είναι ωφέλιμο να μένει ζωντανή η μνήμη για τη συμπεριφορά της πολιτικής και δημοσιογραφικής λεχριτίας. Το χρονολόγιο μνήμης επιβάλλεται να μένει ζωντανό, προπάντων, γι' αυτά που εξακολουθούν να συμβαίνουν με δυσοίωνη προοπτική στα μέλλοντα. Αυτά είναι περισσότερα από λίγα. Ξεχωρίζει, ωστόσο, ένα ζήτημα που τελευταία εμφυτεύτηκε στην Ελλάδα μέσα στις ξεχωριστές κυβερνητικές πρωτοτυπίες ως ακραία πράξη εθνικής ασυνειδησίας. Πρόκειται για το μισθοφορικό ελληνικό στρατό. Πρόκειται, δηλαδή, για ένα στρατευμένο σώμα στην υπηρεσία της διασυμμαχικής ιμπεριαλιστικής επιβολής, που απέχει πλείστα από το πατριωτικό δόγμα των Ελλήνων του «φυλάττω πίστιν εις την πατρίδα». Πρόκειται για ένα μέγα σκάνδαλο με απροσμέτρητες μελλοντικές συνέπειες, εάν το λαϊκό φρόνημα δεν το καταργήσει. Σήμερα παίζει ρόλο άπιστου πάνω σε λαούς άλλων κρατών. Αύριο ουδείς γνωρίζει πού θα οδηγηθεί και πώς θα χρησιμοποιηθεί. Η ύπαρξή του αποτελεί μέγιστη πρόκληση για τις ελληνικές παραδόσεις και για το μαχόμενο κίνημα ειρήνης που τις υπερασπίζεται.

Η Μαύρη Διεθνής του πολέμου το χρησιμοποιεί σαν αγκάθι στα πλευρά της Ελλάδας. Είναι ζήτημα τιμής για το ελληνικό ειρηνιστικό κίνημα να το αναδείξει, εδώ και τώρα, ως προεξέχον πρόβλημα της κοινωνίας και να κινήσει τις λαϊκές δυνάμεις που θα το καταργήσουν. Είναι ζήτημα τιμής να το βάλει ανοιχτά και δημόσια μπροστά στα κόμματα σε όλη την προεκλογική περίοδο. Είναι ζήτημα αλήθειας να υποχρεωθούν τα κόμματα να απαντήσουν για την αντιμετώπιση του ανεξέλεγκτου ρόλου των Ελλήνων μισθοφόρων στο εξωτερικό και για την πιθανή μελλοντική μετατροπή τους σε πραιτοριανούς στο εσωτερικό της Ελλάδας. Είναι ζήτημα προσανατολισμού της ψήφου των Ελλήνων σε συνθήκες αλήθειας κι όχι ψεύδους. Η «περί πάτρης» μαχόμενη ελληνική νεολαία δεν πρέπει να αφεθεί ως χρησιμοποιήσιμη λεία στα δολοφονικά σχέδια του σύγχρονου ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού, είτε με την ευρω-ενωσίτικη μορφή, είτε με τη μορφή των Γιάνκηδων.

Είναι το σύγχρονο κεφάλαιο χρέους του κινήματος ειρήνης να αφυπνίσει μνήμες αγώνων του παρελθόντος για τις δημοκρατικές ελευθερίες, την ειρήνη και την εθνική αξιοπρέπεια. Είναι ο αγώνας της γειτονιάς, που γνωρίζουν καλά οι μαχήτριες κι οι μαχητές του. Είναι η συμπύκνωση όλων των επαναστάσεων της Ιστορίας για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, της Γαλλικής, της Αμερικανικής, της Ελληνικής, της Ρώσικης. Ο αγώνας για την κατάργηση της μισθοφορικής ντροπής των Ελλήνων είναι αγώνας για την Ελευθερία, την Ειρήνη και την Αξιοπρέπεια του Ανθρώπου.


Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ


Κορυφή σελίδας
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ