Με αρκετή σαφήνεια και κυνικότητα, ξεκαθαρίστηκε το βράδυ της Παρασκευής από την κοινοτική επίτροπο Κοινωνικών Υποθέσεων Α. Διαμαντοπούλου, ότι για την Ευρωπαϊκή Ενωση το 8ωρο είναι καταδικασμένο, όπως και η εργασία σε σταθερό εργοδότη, ότι το 35ωρο δεν αυξάνει την απασχόληση - μόνο υπό προϋποθέσεις - και ότι η πλήρης απασχόληση έχει να κάνει μόνο ως προς το εύρος, την έκταση της απασχόλησης και όχι ως προς το είδος της!

Με λίγα λόγια, η Α. Διαμαντοπούλου επιβεβαίωσε επίσημα αυτό που από καιρό ήταν φανερό και που με μισόλογα ομολογούσαν οι κυβερνητικοί παράγοντες, στο βαθμό που δεν το απέκρυπταν με πείσμα. Κάτι που το ΚΚΕ είχε ερμηνεύσει με ακρίβεια, αποκαλύψει και καταγγείλει στους εργαζόμενους και στον ελληνικό λαό.

Η Α. Διαμαντοπούλου μίλησε σε εκδήλωση που συνδιοργάνωσαν η αντιπροσωπεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Ελλάδα, η Ελληνική Πανεπιστημιακή Ενωση Ευρωπαϊκών Σπουδών (ΕΠΕΕΣ) και ο Οργανισμός Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης. Η εκδήλωση έγινε για τα 10 χρόνια λειτουργίας της ΕΠΕΕΣ και θέμα της ομιλίας ήταν «η απασχόληση σε μια Ευρώπη που αλλάζει».

Ιδιαίτερη αξία έχουν οι παρακάτω επισημάνσεις της επιτρόπου:

• Η πλήρης απασχόληση έχει να κάνει με την απασχόληση όλων και όχι με το ωράριο και τον σταθερό εργοδότη.
• Το 8ωρο δεν μπορεί να συνυπάρξει με το νέο μοντέλο εργασίας.
• Το 35ωρο δεν αυξάνει την απασχόληση, σύμφωνα με δυο μελέτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αυτό μπορεί να γίνει σε ιδιαίτερες συνθήκες που είναι πολύ δύσκολο να επιτευχθούν.

Επιπρόσθετα, η Α. Διαμαντοπούλου σημείωσε ότι έχει εντολή να διαμορφώσει μέχρι και το Δεκέμβρη μια «κοινωνική ατζέντα» πενταετούς ορίζοντα.

Αναφερόμενη στη διάσκεψη της Λισαβόνας, η επίτροπος σημείωσε μεταξύ άλλων ότι στόχος της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι η δημιουργία 20 εκατ. θέσεων εργασίας την επόμενη δεκαετία.

Οι επισημάνσεις της Α. Διαμαντοπούλου ήρθαν να διαλύσουν και τυπικά μια σειρά από συγχύσεις που συνειδητά έχει καλλιεργήσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, για να αποκρύψει την αντεργατική ουσία της πολιτικής της. Οταν εδώ και πολύ καιρό ο υπουργός Εργασίας, Μ. Παπαϊωάννου, υποστήριζε με πείσμα ότι η «σοσιαλιστική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ» έχει βασικό της στόχο την «πλήρη απασχόληση», προκαλούσε σοβαρές απορίες, καθώς την ίδια στιγμή νομοθετούνταν ισχυρά μέτρα ενίσχυσης της μερικής απασχόλησης και όχι μόνον αυτής. Η κυβέρνηση τίναζε στον αέρα τις εργασιακές σχέσεις και ταυτόχρονα υποστήριζε ότι θα φτάσει το στόχο της «πλήρους» απασχόλησης.

Οταν η κυβέρνηση ψήφισε τον τελευταίο αντεργατικό νόμο 2639, για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας σε ετήσια βάση, εισάγοντας τα 9ωρα και τα 10ωρα, τα στελέχη της υποστήριζαν ότι δε χτυπούν το 8ωρο, απλώς δίνουν τη δυνατότητα αναγκαίων και ορισμένου χρόνου μετατροπών. Ωστόσο σήμερα γίνεται άνετα η παραδοχή ότι το 8ωρο δεν μπορεί να «συνυπάρξει» με τις νέες εργασιακές σχέσεις.

Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι το 35ωρο πρέπει να προχωρήσει μέσα από συμφωνίες των «κοινωνικών εταίρων» και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, λόγω ανταγωνισμού. Η Ευρωπαϊκή Ενωση αναφέρεται σε ιδιαίτερες και δύσκολες συνθήκες, οι οποίες προφανώς απαιτούν από τους εργαζόμενους πολύμορφες υποχωρήσεις από τα δικαιώματά τους!

Ακόμη και οι στόχοι για τις νέες θέσεις εργασίας αναδεικνύονται σε φτηνά και ψεύτικα κίνητρα για την απόσπαση της ανοχής των εργαζομένων στην πολιτική που οδηγεί στον εργασιακό μεσαίωνα. Χαρακτηριστικό είναι ότι 20 εκατ. θέσεις ήταν και ο στόχος που έθετε η «Λευκή Βίβλος» το 1992 για τα επόμενα 10 χρόνια! Σήμερα η ανεργία φτάνει τα 18 με 20 εκατ. και ο νέος «στόχος» είναι ανάλογος. Ωστόσο η πραγματική επιδίωξη είναι άλλη. Είναι αυτή της εργασίας «για όλους», με σφραγίδα την απασχολησιμότητα, μια θέση για δυο και τρεις εργαζόμενους, με ανάλογη μείωση ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Σαφής, ανελέητος και απόλυτος εργασιακός μεσαίωνας.