Με το ερώτημα: «Είναι Σύνταγμα;», άνοιξε την ομιλία της χτες πρώτη μέρα των εργασιών της ευρωπαϊκής Συνάντησης κομμάτων, με θέμα τη συνταγματική συνθήκη της ΕΕ και την απάντηση των λαών, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, διευκρινίζοντας εν συνεχεία πως:

«Αυτό που σήμερα αποκαλείται Σύνταγμα της ΕΕ δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια νέα αντιδραστική συνθήκη που ενσωματώνει όλες τις προηγούμενες, προωθεί και νέες ρυθμίσεις, κάνοντας τα πράγματα ακόμα χειρότερα για τους εργαζόμενους της Ευρώπης, ενώ οι λαοί των νέων κρατών - μελών μπαίνουν με ακόμα δυσμενέστερους όρους.

Διευρύνονται σημαντικά οι αρμοδιότητες της ΕΕ, ενώ αυξάνονται οι αποκλειστικές αρμοδιότητές της. Νομιμοποιούνται οι στρατιωτικές επεμβάσεις στο όνομα της τρομοκρατίας και στο εσωτερικό των κρατών - μελών με βάση το άρθρο 1- 42.1^α.

Το λεγόμενο Ευρωσύνταγμα τίθεται πάνω από τα εθνικά συντάγματα των κρατών - μελών, ώστε να προληφθεί ή να απαλειφθεί οτιδήποτε μπορεί να θεωρηθεί ή να είναι πραγματικά προοδευτικό κάτω από αλλαγές συσχετισμού δύναμης στο εθνικό επίπεδο».

Συνεχίζοντας η ομιλήτρια τόνισε πως: «Εμφανίζεται παραπλανητικά ως Σύνταγμα, εκτός των άλλων, για να αποσπάσει τη συγκατάθεση των λαών και τη δημοκρατική νομιμοποίηση. Για να θωρακίσει τη θέση της αστικής τάξης στα πλαίσια της ταξικής πάλης που θα δυναμώσει, καθώς οι κοινωνικοταξικές αντιθέσεις θα οξύνονται. Στα δεινά των λαών θα προστεθούν νέα λόγω της οικονομικής ύφεσης που πλήττει τις ισχυρές καπιταλιστικές οικονομίες της ΕΕ. Ο κύκλος της κρίσης θα χτυπήσει και άλλες χώρες που σήμερα εμφανίζονται με ανοδικούς ρυθμούς αύξησης λόγω του ΑΕΠ, όπως η Ελλάδα.

Εμφανίζουν τη νέα συνθήκη ως Σύνταγμα για να επιβάλουν και θεσμικά την ανισοτιμία αρχίζοντας με τις νέες χώρες.

Για να προωθήσουν τον ανταγωνισμό για τις σφαίρες επιρροής εντός και εκτός της ΕΕ.

Αυτός είναι ο κύριος λόγος που ήθελαν το Ευρωσύνταγμα σε σχέση με το επιχείρημα ότι επιβάλλεται κυρίως από την αύξηση των χωρών - μελών, για λόγους δηλαδή λειτουργικούς, οργανωτικούς.

Με αυτήν την έννοια δεν είναι ρεαλιστική η θέση που λέει ΝΑΙ ΣΤΟ ΕΥΡΩΣΥΝΤΑΓΜΑ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΣΕ ΑΥΤΟ. ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΗ ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΔΕ ΘΑ ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΤΟΥ. Προοδευτικό σύνταγμα δεν μπορεί να υπάρξει, όπως δεν μπορεί να υπάρξει προοδευτικό Μάαστριχτ».

«Δεν είναι άλλωστε τυχαίο - συνέχισε η Αλέκα Παπαρήγα - ότι οι πανηγυρισμοί που συνόδευσαν την προετοιμασία της συνταγματικής συνθήκης, γρήγορα πνίγηκαν στις αντιθέσεις που εμφανίστηκαν. Αντιθέσεις που δεν αφορούν στο μέλλον των λαών αλλά στα ιδιαίτερα συμφέροντα της άρχουσας τάξης στα κράτη - μέλη. Ενώ είναι φανερό ότι αυξάνουν οι λαϊκές διαμαρτυρίες και εκείνες που αναφέρονται στο Ευρωσύνταγμα.

Αυτές οι χώρες είναι σήμερα καπιταλιστικές. Σχεδόν όλες είχαν ζήσει το σοσιαλιστικό σύστημα με κατακτήσεις στην εργασία, στην Υγεία, στην Παιδεία, στον πολιτισμό, στη στέγαση, στην Πρόνοια. Κατακτήσεις που χάθηκαν χωρίς όμως να χαθεί η μνήμη τους. Οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις των "νέων" χωρών, που εκφράζουν τα συμφέροντα της νέας αστικής τάξης τους, θέλουν την πρόσδεση σε έναν ισχυρό καπιταλιστικό πόλο που είναι η ΕΕ, η λεγόμενη παλαιά Ευρώπη, για να νιώσουν πιο σίγουροι για την εξουσία τους.

Ωστόσο, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τα δημοψηφίσματα που έγιναν σε αυτές τις χώρες. Παρά τη μονόπλευρη, καταιγιστική προπαγάνδα υπέρ της ΕΕ και τη λειψή, έως ανύπαρκτη, ενημέρωση για τους όρους ένταξης, ένα σημαντικό ποσοστό 40-50% δεν πήγε να ψηφίσει, ενώ ένα άλλο ποσοστό, κύρια στις Βαλτικές χώρες (περίπου 25-30%), στερήθηκε το δικαίωμα ψήφου! Η μαζική αποχή και τα εμπόδια έκφρασης των λαών αυτών των χωρών, δείχνουν ότι πριν ακόμη ενταχτούν τα νέα κράτη, η δυσπιστία (ευρωσκεπτικισμός) είναι μεγάλη, λόγω των συνεπειών που ήδη γεύονται και θα γευτούν ακόμα πιο έντονα στο μέλλον».

Ακολούθως, η Αλέκα Παπαρήγα, αναφερόμενη στα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του Ευρωσυντάγματος, σημείωσε:

• «Με το λεγόμενο Ευρωσύνταγμα διαμορφώνεται ένα πιο ολοκληρωμένο πλαίσιο για την πιο απροκάλυπτη ταξική εκμετάλλευση και καταπίεση, η ανισοτιμία και ανισότητα υπέρ των πιο ισχυρών χωρών, η επίσημη δημιουργία σκληρού πυρήνα που απαρτίζεται από τις ισχυρές ιμπεριαλιστικές χώρες. Αναπόσπαστο στοιχείο του Ευρωσυντάγματος είναι η στρατιωτικοποίηση της ΕΕ, καθώς εγκαινιάζεται μια νέα κούρσα εξοπλισμών που θα στηρίζει το ΝΑΤΟ και θα το συμπληρώνει όπου αυτό έχει ανάγκη. Υιοθετείται το αμερικάνικο δόγμα του "προληπτικού πολέμου". Διευρύνεται η επεμβατική δράση της δύναμης ταχείας επέμβασης της ΕΕ. Η στρατιωτικοποίηση πάει χέρι - χέρι με την ενίσχυση της κρατικής τρομοκρατίας και καταστολής.
• Οσο για τη διαβόητη αλληλεγγύη σε περίπτωση στρατιωτικής επίθεσης, ανεξάρτητα αν θα είναι δυνητική ή υποχρεωτική, μπαίνει πιο καθαρά κάτω από το καπέλο του ΝΑΤΟ».

«Θα πρέπει να σημειώσουμε - υπογράμμισε εν συνεχεία - ότι και στο θέμα της στρατιωτικοποίησης υπάρχουν αντιθέσεις. Είναι διαφορές συμφερόντων και διαφαίνεται ότι θα οξύνεται και θα μεγαλώνει ο ανταγωνισμός στον τομέα της άμυνας. Ο σκληρός πυρήνας της ΕΕ, μεθοδεύοντας να αντιμετωπίσει προοπτικά τον ανταγωνισμό του και στην άμυνα με τις ΗΠΑ, διαμορφώνει σκληροπυρηνικούς σχηματισμούς, ανεξάρτητα από προσωρινούς συμβιβασμούς, όπως είχαμε στη Νάπολη στη σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών, με τη γερμανο-γαλλο-βρετανική συμφωνία για ευρωπαϊκή άμυνα συμβατή με τις ΝΑΤΟικές δεσμεύσεις. Η διαρθρωμένη συνεργασία ανάμεσα στις ισχυρές ιμπεριαλιστικές χώρες της ΕΕ με τη συμμετοχή της Μ. Βρετανίας, που είναι ο σταθερός και ο πιο άμεσος σύμμαχος των ΗΠΑ, προμηνύουν νέα Ιράκ.

Ο ανταγωνισμός στην άμυνα θα οξυνθεί στο εσωτερικό της Ευρώπης και πέρα από την Ευρώπη. Θα είναι ανταγωνισμός στην επίθεση, θα είναι εκβιασμός, στρατιωτικές πιέσεις για μοίρασμα της λείας, θα είναι πόλεμος. Αυτές οι εξελίξεις προσθέτουν νέες απειλές στην ειρήνη και στο δικαίωμα του κάθε λαού να επιλέγει το δικό του δρόμο οικονομικής και κοινωνικής εξέλιξης. Αλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι η διεύρυνση της ΕΕ πάει χέρι - χέρι με τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ. Εξ άλλου δε διαφεύγει από την προσοχή κανενός ότι τα κράτη - μέλη της ΕΕ είναι και κράτη - μέλη του ΝΑΤΟ και αντίστροφα. Ετσι η ΕΕ και οι ΗΠΑ, και συνολικά το ΝΑΤΟ με τις αποφάσεις τους νομιμοποιούν την προληπτική στρατιωτική επέμβαση στο όνομα της πρόληψης της τρομοκρατικής απειλής. Σήμερα η φιλοδοξία της ΕΕ είναι να αναδειχτεί σε δεύτερο χωροφύλακα, στο πλευρό των ΗΠΑ.

Η κούρσα των εξοπλισμών, συμπεριλαμβανομένων και των πυρηνικών, θα φέρει νέο πλήγμα στο επίπεδο ζωής και δικαιωμάτων της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Οι λαοί θα χρησιμοποιηθούν, για να χύσουν πάλι το αίμα τους για τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών. Οι στρατιωτικές επεμβάσεις θα γίνονται με απόφαση του Συμβουλίου, παρακάμπτοντας και τα εθνικά κοινοβούλια, δηλαδή παρακάμπτοντας και αυτούς τους θεσμούς της αστικής δημοκρατίας.

• Συστατικό στοιχείο της νέας συνθήκης είναι, επίσης, οι νέες εκχωρήσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων, πράγμα που πλήττει λαούς, ενώ ενισχύει την αστική τάξη σε κάθε κράτος -μέλος. Το αποκαλούμενο νέο Σύνταγμα τίθεται υπεράνω των εθνικών συνταγμάτων και αποκτά ενεργητικό ρόλο στην αντιδραστική του παρέμβαση στο πολιτικό σύστημα σε εθνικό επίπεδο. Θίγονται ιδιαίτερα οι υπό ένταξη χώρες, δηλαδή οι λαοί τους που θα πληρώσουν βαρύ τίμημα.
• Για να παραπλανήσουν, να θολώσουν τα νερά, παρουσιάζουν την ενσωμάτωση στη συνταγματική συνθήκη της Χάρτας Θεμελιωδών Δικαιωμάτων σαν επίτευγμα και μάλιστα ιδιαίτερα θετικό, λες και η Χάρτα θα καταργήσει τις αρχές και τις κατευθύνσεις που καθιερώνει η Συνθήκη του Μάαστριχτ. Σ' αυτήν την κατεύθυνση κινούνται, επίσης, οπαδοί της κεντροαριστεράς και όψιμοι αντικαπιταλιστές, που στην ουσία προβάλλουν ένα μοντέλο πιο ήπιας διαχείρισης, ουτοπικής και αμφιλεγόμενης, που εύκολα μπορεί να ενσωματώσει η κυρίαρχη πολιτική.

Οταν είχε διατυπωθεί, και πριν ενσωματωθεί η Χάρτα, είχε πολλές αντιδράσεις ως οπισθοδρόμηση σε δικαιώματα. Σ' αυτή τη Χάρτα περιλαμβάνονται λιγότερα δικαιώματα από αυτά που περιέχονται σε πολλά συντάγματα των αστικών δημοκρατιών και βρίσκονται πίσω ακόμη και από αυτή την ευρωπαϊκή σύμβαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αναγνωρίζονται όλες οι ελευθερίες στους εργοδότες.

• Περιλαμβάνει μερικές υποκριτικές διακηρύξεις π.χ. για την προστασία των προσωπικών δεδομένων (άρθρο ΙΙ-8) ή το δικαίωμα έκφρασης (άρθρο ΙΙ-11), όταν στην πράξη με την πολιτική της η ΕΕ τα έχει καταπατήσει, μέσω της Σένγκεν, της Γιουροπόλ, με την υποστήριξη κυβερνήσεων των υπό ένταξη χωρών, που καταπατούν το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης, απαγορεύοντας αντιπολεμικές κινητοποιήσεις, ποινικοποιούν τη συνδικαλιστική δράση, αφαιρούν το δικαίωμα της ψήφου από εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες, και μειονότητες, απαγορεύουν τη λειτουργία και δράση κομμουνιστικών κομμάτων, τη χρήση σοσιαλιστικών συμβόλων κ.ά.».

«Οι κυβερνήσεις της ΕΕ και τα κόμματα που τη στηρίζουν επικαλούνται ότι η "συντακτική συνέλευση" ήταν μια δημοκρατική διαδικασία. Μεγάλο ψέμα», τόνισε η Αλ. Παπαρήγα και διευκρίνισε: «Η σύνθεσή της ήταν τέτοια, ώστε να αποκλειστούν ενοχλητικές φωνές από το ξεκίνημά της κιόλας, ενοχλητικές φωνές που θα υποστήριζαν λαϊκά συμφέροντα. Από τα 207 τακτικά μέλη και παρατηρητές, περίπου 10 μόνο ήταν ενάντια στην ομοσπονδιοποίηση της ΕΕ και κανείς εναντίον του Μάαστριχτ, του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία.

Το ζήσαμε και στη χώρα μας. Οι εκπρόσωποι στη "συντακτική συνέλευση" ορίστηκαν από το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και το ΣΥΝ, που είναι υπέρ της ΕΕ. Δεν εκπροσωπήθηκε όμως το 3ο κόμμα της Βουλής, δηλαδή το ΚΚΕ, του οποίου οι απόψεις και οι αγώνες του θεωρούνται ενοχλητικοί.

Η ενημέρωση και κινητοποίηση των λαών γίνεται ακόμα πιο επιτακτική από τη στιγμή που οι μηχανισμοί ιδεολογικής παρέμβασης της ΕΕ έχουν ξεκινήσει μια εκστρατεία αποσιώπησης της ουσίας μαζί και παραπληροφόρησης για τη νέα συνθήκη σε πανευρωπαϊκό επίπεδο».

Τέλος, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ απαρίθμησε ορισμένες προτάσεις πρακτικής δράσης εναντίον του Ευρωσυντάγματος και των πολλαπλών επιζήμιων συνεπειών που θα έχει για τους λαούς της Ευρώπης:

«1. Η αντίθεση στο λεγόμενο ευρωπαϊκό σύνταγμα, κατά τη γνώμη μας, πρέπει να πάρει ουσιαστικό ταξικό περιεχόμενο σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο και να μη μείνει στο γράμμα του νόμου και στις διαδικασίες π.χ. λήψης αποφάσεων ή βαρύτητας ψήφου. Αλλωστε, οι διαδικασίες και οι νόμοι αποβλέπουν σε συγκεκριμένους ταξικούς στόχους και με βάση αυτούς διαμορφώνονται.

2. Τα κομμουνιστικά, εργατικά κόμματα οφείλουμε και πρέπει να συμβάλουμε με τη δράση μας, σε συνεργασία με αντιιμπεριαλιστικές, αντιμονοπωλιακές δυνάμεις, το φιλειρηνικό κίνημα και τη νεολαία, να πείσουμε τους λαούς να καταβάλουν τις απαιτούμενες θυσίες για το δικαίωμά τους να ζήσουν σε μια Ευρώπη της κοινωνικής ευημερίας και της ειρήνης.

3. Να οργανώσουμε εκστρατεία ενημέρωσης καμπάνια σε κάθε χώρα και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.

4. Να στηριχτεί το ΟΧΙ σε όσες χώρες διεξάγουν δημοψήφισμα.

Το ΟΧΙ στο Ευρωσύνταγμα, το ΟΧΙ στην πολιτική της ΕΕ των μονοπωλίων να είναι συστατικό στοιχείο της μάχης των ευρωεκλογών.

5. Να διαμορφώσουμε μέτωπα κοινής δράσης και συνεργασίας για τα δικαιώματα των εργαζομένων, τα δημοκρατικά δικαιώματα, κατά του αστυνομικού κράτους, του Ευρωστρατού, της στρατιωτικοποίησης της ΕΕ που είναι αναπόσπαστο στοιχείο της ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων, για το δικαίωμα του κάθε λαού να επιλέγει το δρόμο ανάπτυξης που θέλει, για τα κυριαρχικά δικαιώματα.

6. Να γίνουν μεγάλες κινητοποιήσεις σε όλες τις χώρες - μέλη της ΕΕ από τα κόμματα και κινήματα την 9ης Μάη, μέρα λήξης του Β' Παγκοσμίου Πολέμου που αξιοποιείται από τις κυβερνήσεις για την προβολή και εξιδανίκευση της ΕΕ και του λεγόμενου συντάγματός της».