Η Ρωσία ψηφίζει Πούτιν, λοιπόν...

Η Ρωσία είναι η χώρα, που «στις σήραγγες του μετρό και τις υπόγειες διαβάσεις, χιλιάδες άνθρωποι, οι περισσότεροι με μοναδική περιουσία ένα μπουκάλι βότκα, προσπαθούν να επιβιώσουν στις πολικές θερμοκρασίες του μοσχοβίτικου χειμώνα (...). Τα τραγικότερα θύματα της πραγματικότητας είναι τα 600 χιλιάδες παιδιά, που γυρίζουν σαν αδέσποτοι σκύλοι στους δρόμους της Μόσχας, ορφανά και άστεγα. Τις νύχτες βρίσκουν καταφύγιο μέσα στους αποχετευτικούς σωλήνες στις άκρες των δρόμων» («Καθημερινή»)...

Η Ρωσία είναι η χώρα, που «κατέχει τη θλιβερή παγκόσμια πρωτιά, όπου τα κρούσματα του Εϊτζ αυξάνονται με τους ταχύτερους ρυθμούς ανά τον κόσμο. Ούτε οι τριτοκοσμικές αφρικανικές χώρες δεν παρακολουθούν πλέον τη θανατηφόρο ασθένεια να διαδίδεται έτσι» («Ελεύθερος Τύπος»)...

Η Ρωσία είναι η χώρα, που τα παιδιά ρωτούν: «Το σχολείο μου έκλεισε για τρεις μήνες, επειδή δεν έχει θέρμανση, τι να κάνω;» («Νέα»)...

Αυτή είναι η (σημερινή) Ρωσία, που ψηφίζει Πούτιν. Και στο ερώτημα τι συμβαίνει με το ρώσικο λαό, θυμόμαστε τον Καμί: «Το να συνηθίζεις στην απελπισία είναι χειρότερο κι απ' την ίδια τη δυστυχία», έλεγε με θλίψη...