Τετάρτη 3 Δεκέμβρη 2003
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 2
ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ
Δικομματικές κοκορομαχίες

Εξετάσεις στην ολιγαρχία δίνουν, πρωτίστως, οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ

Του Πάνου Μαραγκού από το «Εθνος»
Του Πάνου Μαραγκού από το «Εθνος»
Η χώρα κινείται, ήδη, σε προεκλογική τροχιά και η αποπροσανατολιστική αντιπαράθεση του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ δυναμώνει καθημερινά. Μπορεί, για παράδειγμα, οι απαράδεκτα χαμηλοί μισθοί και συντάξεις και η ελέω «απελευθέρωσης» της αγοράς ακρίβεια, να βασανίζουν τη συντριπτικά μεγάλη πλειοψηφία του λαού, αλλά η κυβέρνηση και η ΝΔ τσακώνονται, για το ποιος είναι ο καλύτερος διαχειριστής της ίδιας και μέχρι σήμερα αντιλαϊκής πολιτικής. Το γεγονός, πως ένα μεγάλο μέρος του λαού έχει καταλάβει - όπως δείχνουν και οι σχετικές δημοσκοπήσεις - ότι οι πολιτικές των δύο κομμάτων είναι πλέον σχεδόν ίδιες, ακόμη και σε επίπεδο διαχείρισης, δεν πτοεί τις ηγεσίες τους. Ισα ίσα, αποτελεί ένα κίνητρο εφεύρεσης «διαφωνιών», ενίσχυσης των τόνων της υποκριτικής και ψεύτικης αντιπαράθεσης, αναγωγής επιμέρους ζητημάτων σε πρωτεύοντα, κλπ. Η όλη προσπάθειά τους, πάντως, κινείται στις ίδιες και για τα δύο κατευθύνσεις: Η πρώτη και βασική αφορά στην εξασφάλιση της μεγαλύτερης δυνατής υποστήριξης της ολιγαρχίας. Η δεύτερη, στον εγκλωβισμό του μεγαλύτερου δυνατού αριθμού εργαζομένων και ψηφοφόρων στις λογικές του δικομματικού μονόδρομου. Στα πλαίσια αυτά ξεδιπλώνει το καθένα τα δικά του επιχειρήματα.

Η ΝΔ «σηκώνει» τη σημαία του αυθεντικού και γνήσιου εκφραστή - και επομένως του καλύτερου διαχειριστή - της πολιτικής του ευρωενωσιακού μονόδρομου, των νόμων της αγοράς, των ιδιωτικοποιήσεων, των αντιδραστικών διαρθρωτικών αλλαγών, κλπ. κλπ. Υπόσχεται, δηλαδή, στην ολιγαρχία μια ακόμη αποτελεσματικότερη για τα συμφέροντά της εφαρμογή της σημερινής πολιτικής, ενώ, την ίδια στιγμή, χύνει τόνους δακρύων για τα υπαρκτά, πολλά και συνεχώς εντεινόμενα λαϊκά προβλήματα.

Η κυβέρνηση, ενώ εφαρμόζει την ίδια, προαναφερόμενη φιλομονοπωλιακή πολιτική και διακηρύσσει ότι θα συνεχίσει να το κάνει και στο μέλλον, «σηκώνει» τη σημαία της «κοινωνικής ευαισθησίας», επιχειρώντας, ταυτόχρονα, τη νεκρανάσταση των γνωστών και από το παρελθόν, ψεύτικων «αντιδεξιών» διλημμάτων. Με άλλα λόγια, δηλαδή, στέλνει στην ολιγαρχία το μήνυμα, ότι αυτή είναι ο αποτελεσματικότερος διαχειριστής της συμφέρουσας γι' αυτήν πολιτικής, αφού την εφαρμόζει με λιγότερο «κοινωνικό κόστος» και, επομένως, ελαχιστοποιώντας τον κίνδυνο κοινωνικών εκρήξεων και απρόσμενων τυχόν εξελίξεων.

Ετσι ξεδιπλώνεται ο καμβάς της δικομματικής αντιπαράθεσης και, όπως όλα δείχνουν, έτσι θα πορευτούμε και μέχρι τις εκλογές, όποτε κι αν αυτές διεξαχθούν.


ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ
Δ. Τ.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ