Στις 31 του Μάρτη 1946, σε πρωτοφανείς συνθήκες βίας και νοθείας, ενώ χωροφυλακή και ληστοσυμμορίτες συνεργάζονταν για την κατατρομοκράτηση των ψηφοφόρων, μπροστά στα μάτια 1.200 παρατηρητών του ΟΗΕ «διεξήχθησαν» οι βουλευτικές εκλογές, ή ακριβέστερα συντελέστηκε ένας πρωτοφανής βιασμός της θέλησης του ελληνικού λαού.

Στις εκλογές, σε σύνολο εγγεγραμμένων 2.211.791, ψήφισαν 1.106.510. Εκαναν αποχή, ακολουθώντας τη γραμμή του ΚΚΕ και του Συνασπισμού των κομμάτων του ΕΑΜ, παρά τις αφόρητες πιέσεις που ασκήθηκαν τις παραμονές των εκλογών, 1.105.281 πολίτες, ποσοστό δηλαδή πάνω από 50%. Στην πραγματικότητα το ποσοστό της αποχής ήταν πολύ μεγαλύτερο, γιατί ένας μεγάλος αριθμός δημοκρατικών πολιτών δεν είχαν εγγραφεί στους εκλογικούς καταλόγους και γιατί πολλοί βασιλόφρονες διπλοψήφισαν. Κι όμως, η Επιτροπή του ΟΗΕ διακήρυξε κυνικά, ότι «το ποσοστό της αποχής της Αριστεράς δεν υπερέβαινε το 9,3%»..!

Τη μέρα των εκλογών μια ομάδα ενόπλων καταδιωκομένων αγωνιστών επιτέθηκε κατά του Σταθμού Χωροφυλακής του Λιτόχωρου. Το χτύπημα του Λιτόχωρου αποτέλεσε ένοπλη διαμαρτυρία ενάντια στο αντιδραστικό καθεστώς της τρομοκρατίας και της βίας και της εκλογικής νοθείας και προειδοποίηση προς την αντίδραση, ότι δεν είναι δυνατό να δολοφονεί ατιμώρητα άοπλους πολίτες, γυναίκες και παιδιά.

Στις εκλογές αυτές το Λαϊκό Κόμμα, με το οποίο συνεργαζόταν ο Στ. Γονατάς, πήρε 609.000 ψήφους και 205 έδρες, η ΕΠΕ (Σοφοκλής Βενιζέλος, Γεώργιος Παπανδρέου, Παναγιώτης Κανελλόπουλος) 213.000 ψήφους και 68 έδρες, το Κόμμα των Φιλελευθέρων (Θεμ. Σοφούλης) 200.000 ψήφους και 48 έδρες και το Εθνικό Κόμμα (Ναπολέων Ζέρβας) 65.000 ψήφους και 20 έδρες.

Η επικράτηση στις εκλογές των μοναρχικών του Λαϊκού Κόμματος σήμαινε την άνοδο στην κυβερνητική εξουσία των πιο αντιδραστικών δυνάμεων. Σήμαινε νέα δεινά για το λαό και νέες συμφορές για τον τόπο.