Η κυβερνητική προπαγάνδα και τα καμώματα του Κουλούρη, τον οποίο έχρισαν «επικοινωνιολόγο» για τα θέματα της αγοράς και των τιμών αποδεικνύονται κάλπικα κάθε φορά που δίνονται στη δημοσιότητα στοιχεία τιμοληψιών. Ακόμα και με τα μαγειρεμένα αυτά στοιχεία η κυβέρνηση δεν κατορθώνει να διαψεύσει την πραγματικότητα που βιώνουν τα νοικοκυριά. Αντίθετα, αποκαλύπτεται με τον πλέον επίσημο τρόπο όλο και περισσότερο, πρώτον το μέγεθος της κυβερνητικής εξαπάτησης των λαϊκών στρωμάτων και δεύτερον ότι η κατάσταση για τους εργαζόμενους γίνεται όλο και πιο δραματική.

Στο βαθμό που αποκλειστικό κριτήριο της αποτελεσματικότητας της πολιτικής της κυβέρνησης, είναι η λεγόμενη ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και η λήψη μέτρων για την εξασφάλισή της, είναι απόλυτα αναπόφευκτο ότι θα υπάρχει αφ' ενός «περιορισμός» των εισοδημάτων των εργαζομένων και αφ' ετέρου «ελευθερία» σ' εκείνους που διαμορφώνουν τις τιμές στην αγορά. Αυτό θα πει ανταγωνιστικότητα, αυτό είναι και το αποτέλεσμα της πολιτικής που θέλει την προώθηση μέτρων για την περιβόητη ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας: Χαμηλοί μισθοί σε καθεστώς υψηλών τιμών. Τα στοιχεία μιλάνε από μόνα τους. Αρκεί να ρίξουμε μια ματιά στα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων, αυτών που έχουν «το πάνω χέρι» στην αγορά, στις τιμές των ειδών λαϊκής κατανάλωσης και στην εξέλιξη των εισοδημάτων των εργαζομένων. Στους μισθούς έχουμε «αυξήσεις» της τάξης του 2-3%, στις τιμές όπως αποκάλυψε χτες ο «Ρ» οι αυξήσεις φτάνουν το 20 και 25%, ενώ τα επίσημα καθαρά κέρδη για εκατοντάδες επιχειρήσεις είναι και 50% και 60% και 70% και παραπάνω! Οσο για τα καμώματα του Κ. Κουλούρη ο οποίος φτάνει τώρα στο σημείο να καλεί τους καταναλωτές να... μποϊκοτάρουν τα ακριβά λέει, προϊόντα, είναι φανερό ότι αποτελούν θεατρινισμούς για φτηνή κατανάλωση και δημιουργία εντυπώσεων.

Στο πλαίσιο της πολιτικής που συστηματικά παίρνει μέτρα συμπίεσης των εισοδημάτων των εργαζομένων και στήριξης των κερδών των επιχειρηματιών, κάθε ελπίδα για συγκράτηση των τιμών στερείται ουσίας. Η μοναδική προσπάθεια που μπορεί να έχει αποτέλεσμα στην κατεύθυνση της αλλαγής αυτής της κατάστασης, βρίσκεται στην οργάνωση και την κλιμάκωση του αγώνα των εργαζομένων στην κατεύθυνση της διεκδίκησης μιας ριζικά διαφορετικής πολιτικής. Μιας πολιτικής που κύριο στόχο της θα έχει τη στήριξη του βιοτικού επιπέδου της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων και τη βελτίωση των συνθηκών ζωής του λαού. Αυτός ο αγώνας προϋποθέτει συνέπεια και συνέχεια. Στις μέρες μας ένας πρώτος σταθμός σ' αυτή την πορεία είναι οι επικείμενες εκλογές, στις οποίες οι εργαζόμενοι καλούνται να καταδικάσουν τα δύο μεγάλα κόμματα που εξυπηρετούν τις ίδιες πολιτικές και ταυτόχρονα να ενισχύσουν αποφασιστικά το ΚΚΕ.