Το μικροπολιτικό παρασκήνιο, ο παραγοντισμός, η κοτζαμπασίδικη νοοτροπία, ο παλαιοκομματισμός, η μηχανορραφία, οι πελατειακές σχέσεις, οι «λίστες», όλες οι άρρωστες πλευρές του κοινοβουλευτισμού καταγράφονται διαχρονικά και ανάγλυφα στο έργο «Δάφνες και πικροδάφνες» του Δημήτρη Κεχαΐδη και της Ελένης Χαβιαρά, το οποίο παρουσιάζεται, στο θέατρο «Τζένη Καρέζη», σε σκηνοθεσία Γιάννη Μόρτζου και σκηνικά - κοστούμια Φαίδωνα Πατρικαλάκη. Τους ρόλους ερμηνεύουν: Κώστας Καζάκος, Γιάννης Καρατζογιάννης, Θάνος Καληώρας και Γιάννης Μόρτζος.

Η ιστορία διαδραματίζεται στο «αρχηγείο» τεσσάρων μικροκομματαρχών στην Τρίπολη, σε προεκλογική περίοδο. Μια «ιστορική» παρτίδα πρέφας, παιγμένη από τέσσερις κλασικούς «καφενόβιους» πρεφαδόρους, που με μοναδικό πάθος, πονηριά και καπατσοσύνη πετάνε στο τραπέζι τα «ατού» και τις μπλόφες τους, ανατρέποντας όλα τα δεδομένα του παιχνιδιού. Οι εθνικοί αγώνες, η αξιοπρέπεια, η τιμή, η φιλία, η εμπιστοσύνη, ο έρωτας μετατρέπονται σε καπίκια και διακυβεύονται.

Το έργο - σημειώνει ο Κώστας Καζάκος - «καταφέρνει με εξαιρετική δραματουργική μαεστρία, περνώντας συνεχώς από το ειδικό στο γενικό, να πραγματοποιήσει μια ανάγλυφη χαρτογράφηση της εξουσίας, απομυθοποιώντας συγχρόνως την ελληνική πολιτική πραγματικότητα».

Οι ήρωες - όπως σημειώνει ο σκηνοθέτης - «δεν πολιτικολογούν επιφανειακά, ούτε συνθηματολογούν, ούτε επιχειρούν να μας παρασύρουν σε κάποια κατεύθυνση. Με τις συγκρούσεις τους αντίθετα απομυθοποιούνται οι νοοτροπίες, που αντιμετωπίζουν την πολιτική εξουσία ως μέσο ικανοποίησης των προσωπικών επιδιώξεων και αυτό γίνεται με καταλυτικό χιούμορ. Από τη μια δολοπλόκοι και κουτοπόνηροι και από την άλλη αφελείς και αιχμάλωτοι του συστήματος. Θύτες και θύματα, αιθεροβάμονες και τυχοδιώκτες, αποδεικνύονται αδίστακτοι, όταν θίγεται το προσωπικό τους συμφέρον. Ενα συρτάρι με "αμαρτήματα" πολιτικά, που κατέχει ο ένας από αυτούς, τους δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι έχουν ισχύ και ότι θα μπορέσουν επιτέλους να εκπληρώσουν το όνειρο για δόξα και κοινωνική άνοδο».