Η είδηση, που έφτασε προχτές και στην Αθήνα από την άλλη άκρη του Ατλαντικού (φιλοξενήθηκε στις σελίδες της οικονομικής εφημερίδας «Ναυτεμπορική» και της «Wall Street Journal Europe»), βγάζει μάτι. Μας εξηγεί πώς ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζ. Μπους -της χώρας που πολλοί εξακολουθούν να την αποκαλούν μητρόπολη της δημοκρατίας και της ελευθερίας- κατάφερε να «λύσει» ένα πρόβλημα, που ταλάνιζε όλους τους προκατόχους του στο Λευκό Οίκο.

Το πρόβλημα, όπως το παρουσίασαν οι δύο εφημερίδες που προαναφέρθηκαν, ήταν πως από το τέλος του Πολέμου στο Βιετνάμ, πολλοί πρόεδροι των ΗΠΑ ανησυχούσαν ότι οι στρατιωτικές επιχειρήσεις τους θα μπορούσαν να μειώσουν τη δημοτικότητά τους όταν ο λαός θα έβλεπε τα φέρετρα των Αμερικανών στρατιωτών να καταφθάνουν στη χώρα. Αντιμέτωπη με το ίδιο πρόβλημα βρέθηκε και η κυβέρνηση Μπους, όταν στις ΗΠΑ άρχισαν να καταφτάνουν τα φέρετρα από το Αφγανιστάν και στη συνέχεια από το Ιράκ.

Η κυβέρνηση Μπους -που έχει αναλάβει την «προστασία» των λαών από τους «τρομοκράτες» και γενικά τους «κακούς» που παραβιάζουν τα «ανθρώπινα δικαιώματα και τις στοιχειώδεις «δημοκρατικές ελευθερίες»- βρήκε μία πολύ απλή λύση σ' αυτό «το πρόβλημα». Και ξέρετε ποια ήταν η «λύση» που έδωσε; Οπως μας πληροφορούν οι δύο εφημερίδες, ο πλανητάρχης «έβαλε τέρμα στη μετάδοση τέτοιων εικόνων, απαγορεύοντας την ειδησεογραφική και φωτογραφική κάλυψή τους». Ετσι, τον περασμένο Μάρτη, τις παραμονές του πολέμου στο Ιράκ, το Πεντάγωνο, με οδηγίες που έστειλε στις διοικήσεις των αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων ξεκαθάριζε πως «δε θα γίνουν τελετές άφιξης νεκρών ή κάλυψη των σκηνών αυτών από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης».

Γράφοντας στα παλιά τους παπούτσια, τα περί «ελευθερίας», δημοκρατίας, «ανεξαρτησίας» των ΜΜΕ και άλλα παρόμοια που υποτίθεται ότι υπηρετούν οι κυβερνήτες των ΗΠΑ, ο Τζ. Μπους - προσπαθεί να αποσπάσει την προσοχή από τους νεκρούς στο Ιράκ - επέβαλε μια καραμπινάτη λογοκρισία που δεν έχει προηγούμενό της. Και δυστυχώς, η τόσο σοβαρή αυτή είδηση όχι μόνο πέρασε απαρατήρητη από τα ελληνικά ΜΜΕ, αλλά δεν προκάλεσε επίσης την παραμικρή αντίδραση από διεθνείς οργανώσεις. Από όσο είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, ούτε καν της Διεθνούς Ενωσης Δημοσιογράφων ή της ΕΣΗΕΑ κλπ. Γιατί άραγε;