Τρίτη 21 Οχτώβρη 2003
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 40
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ
Δωρεάν Υγεία...

Ο φίλος μου ο Γιώργος είχε τα κέφια του, προχτές. Με πήρε πρωί πρωί στο τηλέφωνο, και από τις πρώτες λέξεις έδειξε τη διάθεσή του για κουβεντολόι. «Εχεις καιρό, δυο-τρία λεφτά, να πούμε καμιά κουβέντα;». «Για το φίλο μου το Γιώργο, έχω όχι τρία αλλά σαράντα τρία. Σε ακούω».

«Λοιπόν, άκου: Πήγα, προχτές, στο ΙΚΑ, να πάρω τα λεφτά, ποια λεφτά, θα σου εξηγήσω αμέσως. Η γυναίκα μου έπαθε θρομβοφλεβίτη στο ένα πόδι. Της είπε ο γιατρός να φορέσει κάλτσες λαστιχένιες, γιατί, χωρίς κάλτσες, λίγο άμα σταθεί όρθια, το ποδάρι μελανιάζει ολόκληρο. Πάμε στο φαρμακείο, παίρνουμε τις κάλτσες, 70 ευρώ και κάτι ψιλά το ...μαλλί. Φύλαξε την απόδειξη, μου λέει ο φαρμακοποιός. Πήγαινέ τη, μαζί με το βιβλιάριο, στο ΙΚΑ, για να πάρεις πίσω τα λεφτά σου. Πηγαίνω τα χαρτιά στο ΙΚΑ, μου λεν, σε 15 μέρες. Ξαναπάω σε 15 μέρες, μου λεν, πρέπει να έρθει η ίδια, να πάρει τα λεφτά. Βρε χρυσέ μου, του λέω, η γυναίκα είναι με το ποδάρι τέζα, απάνω στα μαξιλάρια... "Ε, τότε", μου λέει, "φέρε την ταυτότητά της και τη δική σου, για να τα πάρεις". Ξαναπάω με τις δυο ταυτότητες, γράφει, ξαναγράφει ο αρμόδιος τρία-τέσσερα χαρτιά, με βάζει υπογράφω, και με στέλνει στον ταμία. Εκείνος μου ακουμπάει απάνω στο γκισέ εφτά ευρώ, ένα τάλιρο χάρτινο και ένα δίφραγκο σε κέρμα, και μου λέει, "εντάξει". Τι εντάξει, ρε φίλε, του λέω, εβδομήντα ευρώ έδωσα. Μήπως έκανε λάθος ο αρμόδιος, και ξέχασε να βάλει το μηδέν πίσω απ' το εφτά; "Οχι", μου λέει, "δεν έκανε λάθος. Τόσα χορηγεί το ΙΚΑ για κάλτσες". Μου άναψαν τα λαμπάκια. Βρε άνθρωπέ μου..., του λέω, "στοπ!", μου κάνει, με την παλάμη μπροστά στα μούτρα μου. "Εχουμε και δουλιά. Τα παράπονά σου, στο διευθυντή". Πάω στο διευθυντή, σηκώνει τους ώμους. "Τι μου τα λες εμένα;". Σε ποιον να τα πω; "Στους αρμόδιους". Και ποιοι είναι οι αρμόδιοι; "Ο κύριος Στεφανής, ο κύριος Χριστοδουλάκης, και, πάνω απ' όλους, ο κύριος Σημίτης, ο πρωθυπουργός". "Τώρα μάλιστα...", είπα από μέσα μου, και έριξα πέντε φάσκελα, προς την κατεύθυνση των υπουργείων και του Μεγάρου Μαξίμου».

«

Αλλά», συνέχισε ο Γιώργος, «το δικό μου το κακό είναι το μικρότερο, μπροστά σε άλλα τρισχειρότερα που συμβαίνουν, με τη ...δωρεάν Υγεία μας. Εχεις δει, στους διαδρόμους των νοσοκομείων, κάτι γεροντάκια απάνω στο ράντζο, και ο γιος τους ή η κόρη τους να τους κρατάνε με το χέρι τη φιάλη με τον ορό πάνω απ' το κεφάλι τους, γιατί δεν έχουν πού να την κρεμάσουν; Εχεις ακούσει, που ο άνθρωπος πέθαινε, και ήταν, λέει, απόλυτη ανάγκη να τον βάλουν στην εντατική, αλλά ελεύθερο κρεβάτι εντατικής δεν υπήρχε σε όλη την Ελλάδα, και για να τον έβαζαν σε ιδιωτική εντατική, έπρεπε να βρουν και να πληρώσουν 700 χιλιάδες δραχμές, μόνο για μια μέρα;».

«

Ασ' τα να πάνε, σύντροφε...», λέει, κλείνοντας τον μονόλογό του, ο φίλος μου, χωρίς να αφήσει σ' εμένα περιθώριο, να πω δυο λέξεις. «Το "φάρμακο", για το κακό που μας βρήκε - και εσύ το ξέρεις καλύτερα από μένα - είναι το ...μπουρλότο. Φωτιά στα μπατζάκια και στα θεμέλια ετούτης της χαλασμένης κοινωνίας της ρεμούλας και της ληστείας του φτωχού λαού, και αγώνας για το χτίσιμο της κοινωνίας του δίκιου και «της πανανθρώπινης φιλιάς», όπως το είπε και ο μεγάλος μας ποιητής, ο μπαρμπα-Κώστας.


Βασίλης ΦΥΤΣΙΛΗΣ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ