Γρηγοριάδης Κώστας

Από την πρώτη στιγμή της ανάληψης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 από την Ελλάδα και της ανακοίνωσης των έργων που έπρεπε να γίνουν, όπως και του προϋπολογισμού του κόστους τους είχαμε επισημάνει δύο πράγματα. Την περιβαλλοντική καταστροφή, που θα επερχόταν (Σχοινιάς, Παραλιακή, Ελληνικό κ.ά.) και τις υπερβάσεις των προϋπολογισμών, που θα είχαν ως αποτέλεσμα την απογείωσή τους τουλάχιστον στο διπλάσιο, από το υπεραισιόδοξο σενάριο του ενός τρισεκατομμυρίου. Οπερ και εγένετο. Ο «καλός λογιστής» πρωθυπουργός, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ κατώτερος των προσδοκιών των αφελών που πίστεψαν στον καλλιεργούμενο μύθο, των διαπλεκόμενων ΜΜΕ, του «καταλληλότερου». Αντίθετα, εργολάβοι και τεχνικές εταιρίες έτριβαν τα χέρια τους, γνωρίζοντας ότι από το αμπέλι του εκσυγχρονισμού είχαν να τρυγήσουν μια πολύ καλή σοδειά. Τόσα χρόνια διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και ποτέ δεν τους ...διέψευσαν! Αυτό δα έλειπε. Ετσι, η Αθήνα τούς παραδόθηκε κι άρχισαν το έργο τους. Με τους δικούς τους ρυθμούς και κυρίως τους δικούς τους όρους. Τα αστρονομικά όμως ποσά που έπρεπε να διατεθούν, σε μια φιέστα που η μοναδική της στόχευση έχει να κάνει με την υστεροφημία των διοργανωτών, την πολιτική εκμετάλλευσή της από τους υπό κατάρρευση καθεστωτικούς και την εξυπηρέτηση των πολυεθνικών που τους σπονσοράρουν και δεν έχει την παραμικρή σχέση με το «ευ αγωνίζεσθαι», την «άμιλλα» και το μαζικό αθλητισμό, ήταν βέβαιο ότι θα οδηγούσαν σε τεράστια αδιέξοδα. Βέβαια, ταμείο θα κάνουμε σε ένα χρόνο και θα είναι κόκκινο. Ομως, μπορούμε να αναφέρουμε τις πρώτες παράπλευρες απώλειες όποτε έχουμε δεδομένα. Το κάναμε ήδη με το Σχοινιά, την ατμοσφαιρική ρύπανση και το Κέντρο Τύπου. Τα νεότερα αφορούν στους σχεδιασμούς οδικών κόμβων στην πρωτεύουσα που δε θα γίνουν (Λ. Αλεξάνδρας, δυο στην Κηφισίας και της Λ. Αλίμου). Ελλειψη χρημάτων στάση εργασίας. Ομως, έργα όπως αυτό της Λ. Αλίμου είχαν ξεκινήσει εδώ και πολύ χρόνο, μετατρέποντας τις κυκλοφοριακές συνθήκες της παραλιακής σε πραγματική κόλαση. Και χρήματα σπαταλήθηκαν. Τρύπες (το αγαπημένο σπορ των ΠΑΣΟΚόκων, κατοχυρωμένο διεθνώς με copyright) έγιναν. Θα πληρώσει κάποιος το μάρμαρο; Το ερώτημα είναι ρητορικό μια και στο Ελλαδιστάν τα πάντα μπορούν να γίνουν ή να μη γίνουν, με μοναδικό γνώμονα όχι το benefit-cost (όφελος - κόστος) που θα 'λεγε κι ο Χριστοδουλάκης, αλλά το όφελος των εργολάβων και τις νεοφιλελεύθερες επιλογές της Χ. Τρικούπη που καθημερινά δίνει εξετάσεις στις Βρυξέλλες (και όχι μόνο).