Κυριακή 5 Οχτώβρη 2003
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 4
ΕΝΘΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: "7 ΜΕΡΕΣ ΜΑΖΙ"
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΑΝΙΚΑΣ
«Να παρέμβουμε στον θεατή»

«Αυτό που συμβαίνει σήμερα στην ελληνική κοινωνία είναι πρωτοφανές. Δεν υπάρχει σε καμία ευρωπαϊκή χώρα αυτή η μαζικότητα στην υποκουλτούρα. Δεν υφίσταται εναλλακτική λύση όπως μπορεί να πει κανείς ότι υφίσταται σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Εχουμε τον υψηλότερο δείκτη θεατών που βλέπουν ταινίες "ποπ - κορν" και τον υψηλότερο δείκτη καταναλωτών χάμπουργκερ. Ενώ είμαστε αντιαμερικανοί στη διαδήλωση, στον τρόπο ζωής όλο και περισσότερο αμερικανοποιείται ο Ελληνας, με ταχύτερους ρυθμούς ακόμα και από τον Αγγλο. Φανταστείτε ότι δεν υπάρχουν καλές αίθουσες προβολής ταινιών για να δει κανείς μια καλή ή μια κάπως ποιοτική ταινία. Πράγμα που γίνεται παντού, ακόμη και στην Πορτογαλία ή στην Ιρλανδία, στις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες της Ευρώπης.

Αυτό πρέπει να ανησυχήσει πάρα πολύ το ΚΚΕ, για μια εκστρατεία συνειδητοποίησης του κοινού. Το να επαναλαμβάνουμε διαρκώς το ίδιο μοτίβο - που είναι μια πραγματικότητα - δεν αρκεί αν ο θεατής, το υποκείμενο δηλαδή και το πολιτικό του κόμμα, ο οργανωτικός του φορέας, δε διαμορφώσει συνειδήσεις, δε διεισδύσει μέσα σε αυτό το χώρο αποφασιστικά, δυναμικά, επιθετικά και με διάθεση να συμμαχήσει με πολλούς παράγοντες. Γιατί το ευρωπαϊκό σινεμά δεν είναι ακριβώς αυτή η εικόνα που παρουσιάζεται εδώ. Δεν είναι ομοιογενές, δεν έχει μία συγκεκριμένη ταυτότητα. Προσπαθούν να μιμηθούν το αμερικάνικο μοντέλο. Υπάρχουν όμως πολύ αξιόλογες, δυνατές εναλλακτικές προτάσεις από το ευρωπαϊκό σινεμά. Σκηνοθέτες όπως ο Δανός Λαρς Φον Τρίερ, με τον τρόπο τους, με τις υπερβολές τους κλπ., που προσπαθούν να δώσουν μια άλλη διάσταση στα πράγματα. Τέτοιες προτάσεις υπάρχουν αυτή τη στιγμή στη Γαλλία, στη Δανία, στη Νορβηγία, στην Αγγλία. Προβάλλεται αυτές τις μέρες μια αγγλική ταινία που μιλάει για το Αφγανιστάν. Με αδυναμίες πολιτικές. Αλλά αν δε συμμαχήσουμε με αυτούς τους ανθρώπους, με αυτόν τον κινηματογράφο, με ποιους θα πάμε; Μόνοι μας;

Θέλω, λοιπόν, να πω, ότι το πρώτο πράγμα που πρέπει να γίνει κατά τη γνώμη μου, είναι μια παρέμβαση δυναμική στο χώρο της διανομής, στη συνειδητοποίηση του θεατή, δηλαδή τι πάει και βλέπει, τι αγοράζει, τι τρώει, πώς ντύνεται, πώς συμπεριφέρεται, τι διαβάζει. Το σύνολο των πραγμάτων αυτών συνιστούν πολιτισμό. Μα τι διαβάζει, επιτέλους, σήμερα ο αναγνώστης; Φοβάμαι ότι διαβάζει άσχημα, τρώει άσχημα, κάνει έρωτα άσχημα, παντρεύεται άσχημα, βλέπει κακές ταινίες και θέατρο. Επιτέλους, πρέπει να τον "ξαναχτίσουμε" αυτόν τον άνθρωπο από την αρχή. Αυτό για μένα είναι το ζητούμενο».


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ