Τετάρτη 24 Σεπτέμβρη 2003
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 8
ΔΙΕΘΝΗ
Τρέμουν ακόμα και μια παιδική ζωγραφιά

Στις 3.15 τη νύχτα της Δευτέρας προς Τρίτη επιχειρήσαμε να βγούμε από τη Ραμάλα, με κατεύθυνση το αεροδρόμιο στο Τελ Αβίβ, όπου έπρεπε να βρισκόμαστε τρεις ώρες πριν την αναχώρηση της πτήσης μας, καθώς τόσος χρόνος εκτιμούν οι δυνάμεις ασφαλείας του Ισραήλ πως χρειάζεται για να γίνει ο έλεγχος αυτών που βγαίνουν από τη χώρα.

Μόλις βγήκαμε από τη Ραμάλα, επί παλαιστινιακού εδάφους, πρώτο μπλόκο από ισραηλινή στρατιωτική περίπολο. Διαβατήρια, βίζες, αεροπορικά εισιτήρια, που να αποδεικνύουν ότι πράγματι θα ταξιδέψουμε. Κι όμως δεν αρκούν. Αρχίζει η ανάκριση. Γιατί είστε εδώ, ποιον είδατε, τι είπατε. Ελεγχος στις αποσκευές. Τα όπλα παρατεταμένα σ' όλη τη διάρκεια του ελέγχου. Τελικά, περνάμε.

Λίγο πριν την Ιερουσαλήμ, πάντα επί παλαιστινιακού εδάφους. Το μεγάλο μπλόκο. Στρατιώτες οχυρωμένοι πίσω από τσιμεντομπλόκ οπλίζουν και διατάσσουν τον οδηγό να κατέβει. Μαζεύουν τα ταξιδιωτικά έγγραφα. Ανοίγουν μία - μία τις τσάντες. Κι ανακαλύπτουν τον εχθρό! Μια παιδική ζωγραφιά που δείχνει σκελετωμένες από την πείνα μορφές κλεισμένες στο συρματόπλεγμα. Την ποδοπατούν. Ανακαλύπτουν και τις μαντίλες που μας έκαναν δώρο οι Παλαιστίνιοι σύντροφοι. Ακούγεται ένα «Αραφάτ» και η διαταγή πέφτει κοφτή: Γυρίστε πίσω! Πού να πάμε; Σε λίγο πρέπει να πετάξουμε. Δε δέχονται κουβέντα. Πλησιάζουν απειλητικά με τα όπλα. Αναγκαζόμαστε να γυρίσουμε στη Ραμάλα. Εχει πάει ήδη 4 το πρωί. Μαραθώνιος τηλεφωνημάτων και τελικά επιστρέφουμε στο μπλόκο απ' όπου περνάμε μόνο όταν έφτασε εκεί και η πρόξενος της χώρας μας στην Ιερουσαλήμ για να βεβαιώσει ότι πράγματι θα ταξιδέψουμε.

Λίγα χιλιόμετρα πιο κάτω νέο μπλόκο. Ολη η διαδικασία από την αρχή. Περνάμε.

Εξω από το Τελ Αβίβ νέο μπλόκο. Ο ίδιος έλεγχος, οι ίδιες ερωτήσεις. Ξέρουν τις απαντήσεις πριν τις δώσουμε. Κανονικό καψώνι.

Εξω από το αεροδρόμιο, ενώ όλοι οι επιβάτες περνούν με επίδειξη του διαβατηρίου και του εισιτηρίου, εμείς παίρνουμε διαταγή να σταθούμε στο πλάι. Ξανά έλεγχος σε τσάντες και χαρτιά. Περνάμε κι απ' αυτό.

Με την ψυχή στο στόμα φτάνουμε στο γκισέ της «Ολυμπιακής», όπου αντί για τσεκάρισμα των εισιτηρίων, μας παραλαμβάνει μία κυρία και μας οδηγεί στους ασφαλίτες, που αρχίζουν ξανά από την αρχή να ρωτούν τα πιο τρελά πράγματα, για τα οποία ήδη είχαν και τις απαντήσεις. Μετράμε από εκείνο το σημείο και ύστερα άλλους τρεις ελέγχους με μηχανήματα και τελικά φτάνουμε ξανά στο γκισέ της «Ολυμπιακής». Τώρα επιτρέπεται να περάσουμε στο αεροπλάνο. Χρόνος μετάβασης για 50 χιλιόμετρα, 3,5 ώρες!

Αν δεν ήταν για φτύσιμο, θα έβγαζε γέλιο. Ομως αυτό που συμβαίνει στο Ισραήλ δεν είναι αστείο.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ