Προσαρμοσμένη σ' αυτή την ιδέα, η ελεύθερη απόδοση της Εφης Γιαννοπούλου και του Θοδωρή Γκόνη (ο οποίος έγραψε και τους στίχους των τραγουδιών), υπηρέτησε την τολμηρά εκσυγχρονιστική, ευφρόσυνα ευρηματική (βέβαια, λίγο υπέρ το δέον), περιπαικτική και αμφίσημα χιουμοριστική σκηνοθετική άποψη. Αποψη, που στήριξαν - λειτουργώντας παράλληλα ως σχόλιο - το «κοσμοπολίτικα» σύγχρονο σκηνικό και τα υπερμοντέρνα κοστούμια της Μαγιού Τρικεριώτη και κυρίως τα κωμικής και παίζουσας διάθεσης τραγούδια του Σταμάτη Κραουνάκη, καθώς και η συνθετική και τραγουδοποιητική δουλιά του Χρίστου Θεοδώρου από τη «Σπείρα -Σπείρα».
Το τόλμημα του Ν. Μαστοράκη, για να στερεωθεί και να λειτουργήσει θεατρικά, απαιτούσε, αλλά και απέσπασε, και την υποκριτική τόλμη των ηθοποιών. Ο ταλαντούχος, μεταμορφώσιμος, αλλά και εξαιρετικά καλλίφωνος, όπως αποδείχτηκε, με τα τραγούδια του Κραουνάκη, Ταξιάρχης Χάνος, με αμεσότητα, απλότητα, λαϊκότητα και χιούμορ έπλασε ένα σημερινό «διαβολεμένο» Φίγκαρο. Η Δήμητρα Ματσούκα, με δυνατή αίσθηση του χιούμορ, σκηνικό νεύρο, σουμπρετίστικη χάρη και θηλυκή σπιρτάδα ερμήνευσε την Ροζίνα. Ο Αρης Λεμπεσόπουλος μας ξάφνιασε ευχάριστα, καθώς «λύθηκε», απελευθέρωσε τα εκφραστικά του μέσα και απέδειξε μια ευφρόσυνη υποκριτική «τρέλα». Απολαυστικός, με δυνατή αίσθηση του κωμικού, ήταν ο νέος ηθοποιός Τάσος Κορόζης. Πολύ καλές ερμηνείες κατέθεσαν και οι Δημήτρης Κολοβός, Γιάννης Παπαθανάσης και Παναγιώτης Παναγόπουλος