Τρίτη 16 Σεπτέμβρη 2003
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 40
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ
Το όνειρο είναι πάντα ζωντανό

Στη Χιλή, 1.000 μέρες πριν την αποφράδα και «σημαδιακή» ημερομηνία της 11ης του Σεπτέμβρη του 1973, ο λαός της χώρας αυτής, με εκλογές και με όλες τις νόμιμες διαδικασίες, εξέλεξε την κυβέρνησή του, με Πρόεδρο τον λαοφιλή σοσιαλιστή ηγέτη Σαλβαδόρ Αλιέντε, αρχηγό του συνασπισμού της Αριστεράς «Λαϊκή Ενότητα». Η σημαντική αυτή αλλαγή έκανε «έξω φρενών» τους Αμερικανούς ιμπεριαλιστές, που με όλα τα άτιμα και ανήθικα μέσα προσπάθησαν να την εμποδίσουν, αλλά δεν τα κατάφεραν. Τρία ολόκληρα χρόνια, ο λαός της Χιλής, με αγώνα σκληρό και με θυσίες αμέτρητες, κράτησε όρθιο το λαϊκό καθεστώς του. Ομως, οι αδίστακτοι πολεμοκάπηλοι των ΗΠΑ και τα μίσθαρνα όργανά τους, ντόπιοι στρατοκράτες με επικεφαλής τον αιμοσταγή δικτάτορα Αουγκούστο Πινοτσέτ, χωρίς δισταγμούς και προσχήματα, δολοφόνησαν, με ανηλεή βομβαρδισμό του προεδρικού μεγάρου, τον αντιφασίστα Πρόεδρο της Χιλής, Σαλβαδόρ Αλιέντε, και εγκατέστησαν στη χώρα μια από τις πιο απεχθείς και βάρβαρες δικτατορίες.

Φρικτός και ανατριχιαστικός ήταν ο απολογισμός του αίματος και των καταστροφών, που άφησε πίσω της η επιδρομή εκείνη των βαρβάρων, που μπροστά τους ωχριούν οι ορδές του Αττίλα και του Ταμερλάνου. Χιλιάδες οι νεκροί και οι αγνοούμενοι υπερασπιστές του λαϊκού καθεστώτος, αλλά και άμαχοι, ανυπεράσπιστοι πολίτες. Ενα εκατομμύριο και πλέον οι εξόριστοι. Το 1990 αναλαμβάνουν τη διακυβέρνηση της χώρας πολιτικοί -μετά από βρώμικη συναλλαγή με τον Πινοτσέτ- αλλά δεκατρία χρόνια μετά ο λαός της Χιλής βρίσκεται ακόμη καταδικασμένος στο σκοτάδι του αυταρχισμού και της «εθνικής συμφιλίωσης», των αντεργατικών και αντιλαϊκών μέτρων.

Ομως, 30 χρόνια μετά το φασιστικό πραξικόπημα και τη βίαιη ανατροπή του λαϊκού καθεστώτος, στη χώρα του Σαλβδαδόρ Αλιέντε και του Πάμπλο Νερούντα, το όνειρο για μια Χιλή ελεύθερη και σοσιαλιστική μένει πάντα ζωντανό. Στο «μαρτυρικό» στάδιο του Σαντιάγκο, με την ευκαιρία της μεγάλης συναυλίας μνήμης και τιμής στους ήρωες της Χιλιανής Επανάστασης, που οργανώθηκε, πρόσφατα, εκεί, χιλιάδες λαού συγκεντρώθηκαν και βροντοφώναξαν την απόφασή τους να συνεχίσουν τον αγώνα, για την απαλλαγή της χώρας τους από την τυραννία των διαδόχων του ειδεχθούς εγκληματία Πινοτσέτ, που συνεχίζουν το ανόσιο έργο του. Και θα έχουν, ασφαλώς, οι Χιλιανοί αγωνιστές, (όπως θα πρέπει να έχουν όλοι οι λαοί της Γης), οδηγό για τους μελλοντικούς τους αγώνες, την πικρή αλλά πολύτιμη πείρα, πως από μόνες τους οι εκλογές και η κοινοβουλευτική διαδικασία δεν είναι αρκετές για το χτίσιμο της σοσιαλιστικής κοινωνίας. Το «ειρηνικό πέρασμα» από το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα στη νέα κοινωνία «της ειρήνης και της πανανθρώπινης φιλίας» του ποιητή, θέλει «άντρες ατσαλένιους και αποφασισμένους», αρματωμένους με «τη φωτιά και το τσεκούρι» της επανάστασης, για να την υπερασπιστούν και να την κατοχυρώσουν. Θέλει «το δίστομο και κοφτερό ξίφος», να το μπήξουν στην καρδιά του ξεδοντιασμένου «λέοντα» του ιμπεριαλισμού, που λίγο πριν το οριστικό του τέλος συνεχίζει να αντιστέκεται απεγνωσμένα.


Βασίλης ΦΥΤΣΙΛΗΣ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ