Για την εργατική τάξη, πάντως, δεν υπάρχουν περιθώρια για διλήμματα. Οχι μόνο δεν έχει να περιμένει τίποτα από το συρφετό που κάθεται στις καρέκλες της πλειοψηφίας της διοίκησης της ΓΣΕΕ, αλλά επιβάλλεται να επιταχύνει τους ρυθμούς οργάνωσης και συσπείρωσης στον ταξικό πόλο, την αποφασιστική συμπόρευσή της με το ΠΑΜΕ. Ο «χειμώνας», που άρχισε το 1991, προβλέπεται μακρύς κι ακόμα πιο δύσκολος, αν δε βάλει τη σφραγίδα της στις εξελίξεις η ίδια η εργατική τάξη. Ο δρόμος είναι γνώριμος: Μόλις προχτές, δυνάμεις του ΠΑΜΕ διαδήλωναν έξω από τον ΟΑΕΔ και στην πλατεία Κοραή στον Πειραιά, όλο το καλοκαίρι οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ βρίσκονταν επί ποδός, καθώς φούντωνε το όργιο της ενοικίασης εργαζομένων, το σύγχρονο δουλεμπόριο, οι διάφορες μορφές μερικής απασχόλησης. Ηδη, για το επόμενο διάστημα, έχει αποφασιστεί συγκεκριμένο πλαίσιο διεκδικήσεων, που συνοδεύεται και από αγωνιστικό πρόγραμμα. Κάθε καθυστέρηση σ' αυτόν το δρόμο πληρώνεται από την εργατική τάξη, κυριολεκτικά, με αίμα.