«Με την κυβέρνηση αποφασίζουμε πώς θα αντιμετωπίσουμε κοινωνικές κινητοποιήσεις». Είτε του ξέφυγε είτε όχι, ήταν μία από τις δύο, όλες και όλες, αλήθειες που είπε ο Κ. Σημίτης στην 68η ΔΕΘ. (Η άλλη αλήθεια ήταν ότι «είμαστε ιδιωτική οικονομία και στην ιδιωτική οικονομία πρέπει οι επιχειρήσεις να έχουν κέρδη»). Πράγματι, αυτή είναι η αληθινή αποστολή μιας «εκσυγχρονιστικής» κυβέρνησης: Να προλαβαίνει, να υπονομεύει και να χτυπάει τους λαϊκούς αγώνες, ώστε να μπορούν ανενόχλητα τα μεγάλα αφεντικά να αυξάνουν τα κέρδη τους.

Πράγματι, αυτή είναι η «δουλιά» της κυβέρνησης Σημίτη: Να κρατά καθυποταγμένο το λαό με κάθε τρόπο και πάση θυσία: Από τα ταξίματα, τις κάλπικες υποσχέσεις, μέχρι την εξαγορά και τον εκβιασμό, τη ΜΑΤωμένη βία και καταστολή. Πράγματι, αυτό είναι το καθήκον του δικομματισμού και του πολιτικού προσωπικού της άρχουσας τάξης: Η πολιτική είναι μία και δεδομένη. Θα εφαρμοστεί είτε είναι το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση είτε η ΝΔ. Οι μεταξύ τους διαφορές, που αφορούν καθαρά διαχειριστικές ικανότητες των δύο μεγάλων κομμάτων, δεν μπορούν βέβαια να «στοιχειοθετήσουν» ούτε καν ψευτοδιλήμματα, όπως αυτά που με κάθε σοβαρότητα έθεσε προχτές ο Κ. Σημίτης. Ολο το ζήτημα είναι να μην εξεγερθούν «οι από κάτω» και προκύψουν ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Η εξαπάτηση και υφαρπαγή της ψήφου των λαϊκών μαζών είναι το «πεδίο» που έχουν συσσωρευμένη πείρα δεκαετιών. Σε τέτοιο, μάλιστα, βαθμό που οι εκπρόσωποι του δικομματισμού έχουν φτάσει στο σημείο να πιστεύουν ότι η νεοφιλελεύθερη πολιτική είναι η πλέον φιλολαϊκή, ενώ οι ίδιοι θεωρούν τους εαυτούς τους γνήσιους εκφραστές των λαϊκών συμφερόντων!

Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα όσα διαδραματίστηκαν το Σαββατοκύριακο, οι τρομερές μονομαχίες που στήθηκαν μεταξύ Σημίτη - Καραμανλή. Αν στεκόταν κάποιος στα λόγια τους, στην εικονική πραγματικότητα, με δυσκολία θα αρνιόταν ότι έχει να κάνει με τους πιο ένθερμους «προστάτες των αδυνάτων» και των «κοινωνικών δικαιωμάτων». Καυχόνταν ακόμα για τα 200 ευρώ (μετά το πακέτο) σύνταξη στους αγρότες και τα 500 ευρώ στους συνταξιούχους του ΙΚΑ...