Αναχωρούμε για μια από τις ωραιότερες διαδρομές της Σκοτίας. Θα φτάσουμε τη βορινή πόλη Ινβερνές και θα συνεχίσουμε για την περίφημη, τη θρυλική, τη γνωστή από το τέρας, λίμνη του Λοχ Νες. Η διαδρομή είναι μαγευτική. Το τέρας όμως εκείνη τη μέρα είχε ρεπό και δε μας έκανε την τιμή να εμφανιστεί μπροστά μας...

Θα ξεκουραστούμε για λίγο στο πανέμορφο Πορτ Γουίλιαμς στους πρόποδες του βουνού Μπεν Νέιβι, το σχεδόν μοναδικό και ψηλότερο βουνό του νησιού, και θα συνεχίσουμε.

Με το φεριμπότ μέσα από τη μικρή πόλη Stranreas περνάμε απέναντι στο Lame της Β. Ιρλανδίας και από εκεί στο πασίγνωστο για τον απελευθερωτικό αγώνα του ΙRΑ, Μπέλφαστ.

Η Ιρλανδία ήταν ανέκαθεν εστία διαμάχης ανάμεσα σε κελτικές και βρετανικές φυλές.

Κατά το 1650, μετά την αγγλική επανάσταση που ξεκίνησε η θρησκευτική μεταρρύθμιση, ο Κρόμγουελ πήρε αυτά τα πλούσια εκτάρια γης (τις 6 από τις 17 περιοχές που χωρίζεται η Ιρλανδία) και τα δώρισε σε Αγγλους εποίκους προτεστάντες που τον βοήθησαν στην επανάσταση.

Η Ιρλανδία από το 1949 είναι επίσημα χωρισμένη στα δυο. Στη Β. Ιρλανδία (οι πλουσιότερες περιοχές) με πρωτεύουσα το Μπέλφαστ ανήκει στο Βρετανικό Βασίλειο και είναι επίσημα προτεστάντες και υπόλοιπες περιοχές ανήκουν στη Δημοκρατία του ΕΪΡΕ και είναι καθολικοί.

Οι Ιρλανδοί είναι Κέλτες, ενώ οι Βρετανοί Νορμανδοί και Αγγλοσάξονες. Οι διαφορές -πολιτικές, φυλετικές και θρησκευτικές- είναι τεράστιες.

Οι καθολικοί (της Β. Ιρλανδίας) μέσα στην ίδια τους την πατρίδα, θεωρούνται πολίτες Β' κατηγορίας και εξαναγκάζονται σε αυτοάμυνα, ενώ όλη η εξουσία (τώρα σχεδόν όλη) βρίσκεται στο χέρι λίγων πλουσίων προτεσταντών που υποστηρίζονται από την αγγλική κυβέρνηση. Αυτό είχε σαν συνέπεια τη δημιουργία του απελευθερωτικού στρατού ΙRΑ με τη γνωστή σ' όλους μας δράση του, που στόχο έχει να αποσπάσει το κομμάτι αυτό από τους Βρετανούς κατακτητές και να το προσαρτήσει σε μια ενιαία και καθολική Ιρλανδία.

Εμείς όμως προχωράμε για το Δουβλίνο, την πρωτεύουσα της Δ. Ιρλανδίας, με τους 850 χιλ. κατοίκους. Εδώ σου δίνεται η εντύπωση ότι τα πράγματα είναι πιο οικεία, πιο ζεστά. Οι Ιρλανδοί είναι απλός και καταδεκτικός λαός. Αλλωστε όλη η ιστορία της χώρας, είναι γεμάτη πολέμους για την ανεξαρτησία, αγώνες και μετανάστευση. Κάτι που θυμίζει τη δική μας ιστορία.

Ομως καιρός είναι να αφήσουμε το σκοτάδι και να γυρίσουμε στο φως. Ο ξένος τόπος όσο όμορφος και να είναι, είναι πάντα τόπος μακρινός και αφιλόξενος.

Μου 'λειψε η Ελλάδα. Ζήτησα το άρωμα της γαρδένιας και του γιασεμιού. Μου 'λειψε η πεντακάθαρη λαμπερή μας θάλασσα με τα μελιστάλαχτα φεγγάρια. Μου 'λειψε το καρπούζι, το πεπόνι, ο γιαρμάς, το σύκο, το σταφύλι. Μου 'λειψε η ελιά, η φέτα, η ντοματοσαλάτα,, η ρίγανη, το λαδάκι του Θεού. Μου 'λειψε η ρετσίνα, το ζεστό ψωμί, το παγωμένο νερό του καταψύκτη, η καλημέρα και το χαμόγελο του διπλανού μου γείτονα.