Χιλιάδες Παλαιστίνιοι κρατούμενοι παραμένουν εντός των ισραηλινών φυλακών, πολλοί από αυτούς χωρίς καν να τους έχει απαγγελθεί κάποια συγκεκριμένη κατηγορία. Μερικά εκατομμύρια Παλαιστίνιοι φυτοζωούν στις πόλεις - φυλακές τους τα τελευταία δυόμισι χρόνια, υπό τη σκιά των ισραηλινών μαχητικών και τεθωρακισμένων που σκίζουν τον ουρανό, ισοπεδώνουν τα σπίτια τους, καταστρέφουν τις καλλιέργειές τους, χαράσσουν τους δρόμους τους, ξηλώνουν τις υποδομές τους. Μέσα σε λίγους μόνο μήνες μετά την έναρξη της Ιντιφάντα, όπως έχει επανειλημμένως καταγγείλει ο ΟΗΕ, η επιβίωση της συντριπτικής πλειοψηφίας του παλαιστινιακού λαού άρχισε να εξαρτάται από τη διεθνή βοήθεια καθώς δεν υπήρχαν πλέον δουλιές, δεδομένης της απαγόρευσης κάθε μετακίνησης ανθρώπων και εμπορευμάτων.

Υπό αυτές τις συνθήκες, που φυσικά συνεχίζουν να επικρατούν μέχρι σήμερα, γίνεται προσπάθεια εφαρμογής του «οδικού χάρτη». Υπό αυτές τις συνθήκες, καλείται η παλαιστινιακή πλευρά να κάνει όλες τις αναγκαίες υποχωρήσεις προκειμένου να πειστεί η ισραηλινή ηγεσία ότι «θα πρέπει να εξετάσει το ενδεχόμενο να κάνει, επίσης, ορισμένα βήματα». Υπό αυτές τις συνθήκες, η ισραηλινή ηγεσία, για άλλη μια φορά, παίζει με τις διατυπώσεις, κάνει λογοπαίγνια, κρύβεται πίσω από τις έννοιες, αρνούμενη, ουσιαστικά, να προβεί σε οποιαδήποτε πραγματική υποχώρηση. Αλλωστε, ενδεικτική είναι και η εμπλοκή που προκάλεσε την προσωρινή αναβολή της ισραηλινής στρατιωτικής αποχώρησης από δύο πόλεις της Δ. Οχθης. Το Ισραήλ αρνούνταν να άρει τα οδοφράγματα πέριξ των πόλεων από όπου «θα αποχωρούσε». Για ποια αποχώρηση μιλάμε τότε και για ποιoν «οδικό χάρτη»; Ισως, ποτέ άλλοτε, οι λέξεις να μην είχαν τόσο κακοποιηθεί και χρησιμοποιηθεί ως εργαλεία μαζικής εθελοτυφλίας και προπαγάνδας...