Είναι απόλυτα βέβαιο ότι η διαδικασία συγκέντρωσης του τραπεζικού κεφαλαίου δε σταματάει στα παραπάνω. Εκτός από τα θνησιγενή σχέδια συγχώνευσης της Εθνικής Τράπεζας με την Alpha Bank, που προωθούσε η κυβέρνηση - και τελικά ναυάγησαν - βρίσκονται σε εξέλιξη (στο προσκήνιο και στο παρασκήνιο) διεργασίες για νέους «γάμους» μεταξύ τραπεζών ή τραπεζών και ειδικών πιστωτικών ιδρυμάτων. Σε αυτή τη φάση η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επιχειρεί να ανακατέψει την τράπουλα με κύριο στόχο το ξεπούλημα - με τον έναν ή τον άλλον τρόπο - του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου (ΤΤ). Πρόκειται για το «φιλέτο» που συγκεντρώνει τη μεγάλη μάζα των λαϊκών αποταμιεύσεων - πάνω από 3 τρισ. δρχ.

Σε αυτή τη φάση και αφού προηγουμένως το μετέτρεψαν σε ΑΕ δρομολογούν πλέον την εισαγωγή του στο χρηματιστήριο, ανοίγοντας διάπλατα την πόρτα για τα περαιτέρω... Πρόκειται, δηλαδή, για μια ακόμη κρατικομονοπωλιακή ρύθμιση, που έρχεται να ανατρέψει το σημερινό τοπίο της τραπεζικής αγοράς: Ο όποιος τραπεζικός όμιλος μαζί με το ΤΤ θα βάλει στο χέρι και τη μεγάλη μάζα των λαϊκών αποταμιεύσεων εξασφαλίζοντας ζεστό και δωρεάν χρήμα τόσο για την επέκτασή του στη χρυσοφόρα φλέβα των δανείων προς τα νοικοκυριά όσο και για άλλες δουλιές... Σε πρώτη φάση η κυβέρνηση κάνει λόγο για συγχώνευση ή συνεργασία με την Τράπεζα Αττικής (βασικός μέτοχος είναι το Ταμείο των μηχανικών, ΤΣΜΕΔΕ). Τίποτα δεν είναι ακόμη βέβαιο. Η εμπειρία δείχνει επίσης ότι αργά ή γρήγορα θα υπάρξουν και άλλες εξελίξεις. Αλλωστε, το ΤΤ το εποφθαλμιούν πολλοί.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ διαμηνύει στις διάφορες μερίδες του τραπεζικού κεφαλαίου την απόφασή της να διαδραματίσει το ρόλο της στις ανακατατάξεις. Ταυτόχρονα, να κάνει παιχνίδι με τις πομφόλυγες και τους μεγαλορεντιέρηδες της Σοφοκλέους στην κατεύθυνση δημιουργίας κλίματος ενόψει και των ερχόμενων εκλογών: Δηλαδή, «μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια». Και όλα αυτά με τις τραπεζικές μετοχές που έχουν ακόμη απομείνει στο δημόσιο. Ορθά-κοφτά ο υπουργός Οικονομίας, Ν. Χριστοδουλάκης, αναφερόμενος στην τύχη των τραπεζών Εθνικής και Εμπορικής, μίλησε για «στρατηγικές επιλογές του δημοσίου σε συνεργασία με τις διοικήσεις των τραπεζών για την περαιτέρω ισχυροποίησή τους». Σε κάθε περίπτωση και ανεξάρτητα από επιμέρους διαφορές και συμφέροντα, η σύμφυση κράτους και μονοπωλίων είναι παρούσα και καθορίζει τις εξελίξεις. Στην Εθνική το παιχνίδι αφορά σ' ένα κομμάτι περί το 20% που κατέχει το δημόσιο. Στην Εμπορική λόγος γίνεται για το 10%, που προορίζεται κατ' αρχήν για τη γαλλική Credit Agricole. Ζητούμενο είναι η εξεύρεση «στρατηγικών επενδυτών». Την ίδια στιγμή ξεδιπλώνουν διάφορα σενάρια για την τύχη των μικρότερων τραπεζών Αττικής και Γενικής. Λόγος επίσης γίνεται (χωρίς να επιβεβαιώνεται) και για επανέναρξη του «διαλόγου» ανάμεσα στον όμιλο Κωστόπουλου και στη γαλλική BNP Paribas.

Το τραπεζικό κεφάλαιο, από τη φύση και τη λειτουργία του, ακολουθεί κατά πόδας τις μεγάλες μονοπωλιακές επιχειρήσεις στους τόπους και στις χώρες που επεκτείνουν τη δραστηριότητά τους. Είναι απόλυτα βέβαιο ότι το ξεπούλημα του μετοχικού πακέτου της ΕΥΔΑΠ σε «στρατηγικό εταίρο» (οι πληροφορίες κάνουν λόγο για κοιναγορίτικες εταιρίες ύδρευσης) ανοίγει το δρόμο της ντόπιας αγοράς και σε κάποιο τραπεζικό όμιλο, ίδιας «εθνικότητας»...