Στα τέλη της δεκαετίας του '90 η υπόθεση εκτέλεσης του ηγέτη της φυλής των Ογκόνι, Κεν Σάρο - Ουίουα, μαζί με άλλους 7 συντρόφους του, συντάραξε την παγκόσμια κοινή γνώμη. Ο αδελφός του Κεν Σάρο - Ουίουα είχε αποκαλύψει τότε ότι ο πετρελαϊκός κολοσσός Shell, που ελέγχει το 50% των πετρελαϊκών επιχειρήσεων στο Δέλτα του Νίγηρα, προσέφερε να σταματήσει τις εκτελέσεις με αντάλλαγμα τη «συνθηκολόγηση» του Ουίουα, δηλαδή να καλέσει τη φυλή των Ογκόνι να σταματήσουν τις διαμαρτυρίες, τις διαδηλώσεις και τις καταγγελίες κατά της Shell.

Οι αναφορές που προέρχονται από την περιοχή είναι καταπέλτης τόσο για τη Shell όσο και για τη Chevron, καθώς έχουν καταγραφεί δεκάδες περιστατικά πρόσληψης μισθοφόρων ή στρατιωτών, προκειμένου να δολοφονήσουν πολιτικούς αντιπάλους ή τοπικούς ακτιβιστές.

Σε πολλές διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες στην περιοχή του Δέλτα του Νίγηρα ηγούνται γυναίκες, γεγονός αναζωογονητικό όχι μόνο για την περιοχή της Αφρικής, που έχει επίσης αποτελέσει έναν επιπρόσθετο μοχλό πίεσης στους πετρελαϊκούς κολοσσούς. Παραδείγματος χάριν, μια σειρά καταλήψεων τον Ιούλιο του 2002, στις εγκαταστάσεις της Chevron από τις γυναίκες της φυλής Λτζάου επέβαλε στην πετρελαϊκή εταιρία την πρόσληψη ανέργων της περιοχή, αλλά και το χτίσιμο σχολείων. Μια ανάλογη κατάληψη τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου και πάλι στη Chevron, προκειμένου να σταματήσει την ευρύτατη χρήση των λαμπών υγρού αερίου, που προκαλούσε σοβαρή μόλυνση του περιβάλλοντος και κυρίως του αέρα, βάφτηκε στο αίμα. Η Chevron κάλεσε την αστυνομία και το στρατό και επιτέθηκαν στους διαμαρτυρόμενους, με αποτέλεσμα να υπάρξουν και αρκετοί νεκροί.

Η στυγερή και φονική πρακτική των πετρελαϊκών κολοσσών, που δε χρειάζεται καν να καλύπτεται αφού ελάχιστοι δείχνουν ενδιαφέρον, θα εκτραχυνθεί, εξαιτίας της πολιτικής και κυρίως του παρελθόντος του Τζορτζ Ουόκερ Μπους, ως στελέχους πετρελαϊκών εταιριών. Δεν είναι λίγοι όσοι αναφέρουν αυτό το παρελθόν ως το κύριο συστατικό της συμπεριφοράς του όσον αφορά στις ολέθριες συνέπειες των πετρελαϊκών σχεδίων για τους ιθαγενείς πληθυσμούς, το περιβάλλον και την ανάπτυξη. Παρά την κραυγαλέα ρητορική και κριτική του Μπους προς τα «καταπιεστικά καθεστώτα» της Μέσης Ανατολής, η συνεχής αναζήτηση εξασφάλισης των ενεργειακών πηγών τον οδηγεί στο κατώφλι ορισμένων εκ των πιο προβληματικών και καταπιεστικών καθεστώτων, ένα γεγονός που φυσικά η αμερικανική κυβέρνηση δε βρίσκει προβληματικό...

Ακόμη πιο συγκεκριμένα, αναλυτές της αγοράς πετρελαίου, εκφράζουν ανοιχτά τις ανησυχίες τους ότι η κυβέρνηση Μπους θα επαναλάβει τα λάθη - εάν μπορούν φυσικά να χαρακτηριστούν λάθη - του παρελθόντος, όπου η αμερικανική ηγεσία, κατά τη διάρκεια του «ψυχρού πολέμου», έκανε τα στραβά μάτια σε αμφισβητήσιμες - το έλασσον - πρακτικές των καθεστώτων των πετρελαιοπαραγωγών χωρών, προκειμένου να εξασφαλίσει τα ενεργειακά της συμφέροντα.

Ειδικά, μιλώντας για την Αφρική, πιθανά σημεία μελλοντικής αναταραχής είναι η Ισημερινή Γουινέα, τρίτη κατά σειρά πετρελαιοπαραγωγός χώρα μετά τη Νιγηρία και την Αγκόλα. Χαρακτηριστικό είναι ότι μετά την ανακάλυψη των πλούσιων αποθεμάτων στα παράλια της μικροσκοπικής αυτής χώρας, οι ΗΠΑ άνοιξαν εκ νέου την πρεσβεία τους, ενώ η κυβέρνηση Μπους αναπτύσσει πολλούς στενούς δεσμούς με τον δικτάτορα, αντιστράτηγο Τεοντόρο Ομπιάνγκ, έναν άνθρωπο που η ίδια η CIA σε έκθεσή της τον περιγράφει ως «αιμοσταγή ηγέτη».

Φυσικά, ένα ακόμη καυτό σημείο της περιοχής είναι η Αγκόλα, όπου το πετρέλαιο αποτέλεσε την «καύσιμη ύλη» για τον 30ετή εμφύλιο πόλεμο και όπου δισεκατομμύρια πετροδολάρια έχουν επενδυθεί σε οφσόρ εταιρίες. Ουσιαστικά όλες οι αφρικανικές πετρελαιοπαραγωγές χώρες, όπως το Τσαντ, το Καμερούν και το Κογκό έχουν πλούσιο φάκελο που κοσμείται με πλήθος καταγγελιών για διαφθορά, εκλογική νοθεία, οικονομικές ατασθαλίες και κακοδιαχείριση, παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κ.ά.

Ο μεγαλύτερος παίκτης του αφρικανικού πετρελαίου, η Νιγηρία, κυβερνάται από δικτατορίες σχεδόν όλα τα χρόνια της ανεξάρτητης ύπαρξής της. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '90, ο στυγνός δικτάτορας Σάνι Αμπάτσα, ηγήθηκε του πλέον φονικού και διεφθαρμένου καθεστώτος. Δε χρειάζεται φυσικά να ειπωθεί ότι οι επενδυτές και οι πετρελαϊκές εταιρίες ουδόλως πτοήθηκαν από το είδος της στρατιωτικής διακυβέρνησης του Αμπάτσα, αφού το πετρέλαιο εξακολουθούσε να ρέει και μάλιστα υπό πιο ευνοϊκούς όρους.

Η παρούσα κυβέρνηση του Προέδρου Ολουσένγκουν Ομπάσανγκο, που η εκλογή του σημαδεύτηκε από κατηγορίες για ευρύτατη νοθεία, έχει αποδείξει τις «καλές του προθέσεις», δηλαδή τη θέλησή του να ακολουθήσει πιστά τις οδηγίες της Ουάσιγκτον για τις περιφερειακές σχέσεις. Παρ' ότι ο Ομπάσανγκο είναι αιρετός, στο βιογραφικό του υπάρχει και η περίοδος της δικτατορικής διακυβέρνησής του κατά τη δεκαετία του '70, που χαρακτηρίστηκε από διαφθορά και βία. Οπως και το καθεστώς του οποίου ηγείται τώρα.