Ενα από τα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση και το μεγάλο κεφάλαιο για να παραπλανήσει τους εργαζόμενους και κυρίως τους άνεργους, που η πολιτική της γεννά, είναι ότι με την απελευθέρωση του ωραρίου θα αυξηθούν και οι θέσεις εργασίας. Πρόκειται για μεγάλο ψέμα βεβαίως, καθώς μέχρι σήμερα η εκτεταμένη εφαρμογή του ωρομισθίου και της μερικής απασχόλησης, δεν είναι δουλιά, αλλά «αυταπάτη» δουλιάς. Και είναι αυταπάτη καθώς μετατράπηκε η πλήρης απασχόληση σε 3ωρα - 4ωρα και μοιράστηκε σε δυο και τρεις εργαζόμενους, ενώ μειώθηκε σταθερά ο όγκος των εργατοωρών των εμποροϋπαλλήλων και συνολικά των εργαζομένων. Και βεβαίως δεν καλύφθηκαν οι θέσεις εργασίας. Η κυβέρνηση αντί να δίνει λύσεις σε πραγματικά προβλήματα, προσπαθεί να φέρει σε αντιπαράθεση τη μια ομάδα εργαζομένων ενάντια στην άλλη.

Ο «σεβασμός στους καταναλωτές και η κάλυψη των αναγκών τους», δεν επιτυγχάνεται, όπως επίσης ψευδώς ισχυρίζεται η κυβέρνηση, από την απελευθέρωση του ωραρίου ώστε να μπορούν να ψωνίζουν! Ποιος τετραωρίτης εργαζόμενος σήμερα, πέρα από τα εντελώς απαραίτητα, έχει τη δυνατότητα με τους εξευτελιστικούς μισθούς - που προκύπτουν από τις συμβάσεις που υπογράφουν οι συμβιβασμένες ηγεσίες - να ψωνίσει; Αν πάμε ακόμα παραπέρα, ποιος εργάτης που θα είναι σε 24ωρη βάση στο πόδι, έτοιμος για να πάει για δουλιά όποτε ο εργοδότης τον χρειαστεί για ένα κομμάτι ψωμί, θα μπορεί να «καταναλώνει»;

Σαθρό επίσης είναι το επιχείρημα της ενίσχυσης του τουρισμού. Οπως μάλιστα τονίζουν συνδικαλιστές στο κλάδο του εμπορίου, η κυβέρνηση πρέπει να σταματήσει να μιλά για τουριστικές περιοχές. Δεν υπάρχουν τουριστικές περιοχές, υπάρχουν τουριστικά καταστήματα, τα οποία ούτως ή άλλως σήμερα είναι ανοιχτά όλες τις μέρες από το πρωί μέχρι το βράδυ. Ολα τα υπόλοιπα λοιπόν που ισχυρίζεται η κυβέρνηση είναι εκ του πονηρού, προκειμένου να σπάσει την αργία της Κυριακής.

Το ζήτημα της απελευθέρωσης του ωραρίου λειτουργίας, δηλαδή πλήρης ελευθερία στην εκμετάλλευση των εργαζομένων, δεν αφορά μόνο τους εμποροϋπαλλήλους. Οι εμποροϋπάλληλοι ήταν ο κλάδος που εφαρμόστηκαν καταρχήν οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου, η μερική απασχόληση, το ωρομίσθιο. Ομως αυτά «βγήκαν» ήδη έξω από τον κλάδο του εμπορίου. Μεταφέρθηκαν στο χώρο συνολικά των υπηρεσιών και εδραιώνονται ακόμα και στη βιομηχανία. Ετσι, λοιπόν, το χτύπημα που εξαπολύεται σήμερα μέσα από την απελευθέρωση του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων, θα σημάνει νέα χειροτέρευση των εργασιακών σχέσεων συνολικά για τους εργαζόμενους της χώρας. Θα σημάνει τη μετατροπή τους από ανθρώπους - που χρειάζονται 8 ώρες για ανάπαυση, 8 ώρες για ψυχαγωγία - σε «πιόνια» που το μεγάλο κεφάλαιο θα καθορίζει πότε και αν θα αναπαύονται, εκτός από το να δουλεύουν!

Σ' αυτήν λοιπόν την πραγματικότητα, οι εργαζόμενοι πρέπει να διαλύσουν κάθε αμφιβολία που μπορεί να καλλιεργείται από διάφορους υποστηρικτές του συστήματος, ότι μπορεί να υπάρξει ατομική σωτηρία. Οι ταξικές συνδικαλιστικές δυνάμεις με μπροστάρη το ΠΑΜΕ δείχνουν το δρόμο. Το δρόμο της δημιουργίας ενός πλατιού μετώπου που θα συγκρουστεί με αυτήν την πολιτική για την ανατροπή της. Και αυτός είναι μονόδρομος για τους εργαζόμενους, για τη δική τους εξουσία, για τη λαϊκή οικονομία.