Χυδαία και προκλητική διαστρέβλωση της ιστορικής και πολιτικής πραγματικότητας αποτέλεσε η διημερίδα με τον τίτλο «Ευρώπη: Μία Κοινότητα Πολιτισμών» που οργανώθηκε, στο πλαίσιο της Ελληνικής Προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης 2003, σε κεντρικό ξενοδοχείο της Θεσσαλονίκης χτες και προχτές από το υπουργείο Μακεδονίας - Θράκης και το Ελληνικό Ιδρυμα Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής σε συνεργασία με το Ελληνικό Κέντρο Ευρωπαϊκών Μελετών.

Η πρόθεση και η προσπάθεια των οργανωτών ήταν προφανώς η εξιδανίκευση του υπερεθνικού ρόλου της ΕΕ και η δυνατότητα της τελευταίας να αμβλύνει τις εθνικές διαφορές και να παίζει ρόλο καταλύτη στην ειρηνική επίλυση διαφορών και συγκρούσεων.

Η πρώτη μέρα των εργασιών αναλώθηκε στη συζήτηση δύο θεμάτων: «Πού τελειώνουν τα σύνορα της Ευρωπαϊκής Ενωσης» και «Υπάρχει Ευρωπαϊκή ταυτότητα;». Οι ομιλίες και στα δύο θέματα χαρακτηρίστηκαν από ασάφειες και γενικολογίες που δεν έδωσαν καμία συγκεκριμένη απάντηση στα δύο ερωτήματα. Χαρακτηριστικό της ασάφειας και των γενικόλογων ευχολογίων της πρώτης μέρας αποτελούν οι διαπιστώσεις τόσο του υπουργού Μακεδονίας - Θράκης, Γ. Πασχαλίδη, όσο και άλλων ομιλητών. Κατά τον κ., Πασχαλίδη «η παγκοσμιοποίηση ως μια μη αναστρέψιμη πραγματικότητα θα πρέπει με τη βοήθεια των αναπτυγμένων χωρών και ιδιαίτερα των χωρών της ευρωατλαντικής συμμαχίας να πάρει ένα χαρακτήρα δίκαιο, ανθρώπινο, προοδευτικό».

Η παγκοσμιοποίηση, λοιπόν, αυτή η νέα μορφή διεθνοποίησης της καπιταλιστικής ολοκλήρωσης, να πάρει χαρακτήρα «προοδευτικό και ανθρώπινο», και μάλιστα με τη βοήθεια αυτών των ίδιων των χωρών που την επιβάλλουν σαν εργαλείο υποδούλωσης των λαών και παγίωσης της παγκόσμιας κυριαρχίας του μονοπωλιακού κεφαλαίου, του ιμπεριαλισμού!

Ο πρέσβης του Ηνωμένου Βασιλείου, κ. Ντέιβιντ Μάντεν, ομολογεί στο τέλος της ομιλίας του στο θέμα πού τελειώνουν τα σύνορα της Ευρώπης, πως «ίσως η απάντηση είναι ότι πρόκειται για ένα θέμα στο οποίο δεν υπάρχει μια και καθορισμένη απάντηση». Οσο για το αν υπάρχει ευρωπαϊκή ταυτότητα και σε τι συνίσταται, εδώ οι απαντήσεις διαφέρουν από το υπάρχει, δεν υπάρχει ακόμα, είναι στη διαδικασία του γίγνεσθαι, διαμορφώνεται πολύ αργά και μέσα από αντιθέσεις...

Η δεύτερη μέρα των εργασιών της διημερίδας είναι πιο αποκαλυπτική του χάσματος ανάμεσα στην προσπάθεια εξωραϊσμού και στη σκληρή πραγματικότητα. Ο ρόλος της Ευρώπης σαν καταλύτης επίλυσης συγκρούσεων και διαμαχών υπερτονίστηκε με τρόπο ανιστόρητο και παιδαριώδη από όλους τους ομιλητές του πάνελ.

Ο Χρίστος Στυλιανίδης, πρώην κυβερνητικός εκπρόσωπος της Κύπρου, επιχείρησε τους πιο τολμηρούς πολιτικούς ακροβατισμούς. Υπεραμύνθηκε του «σχεδίου Ανάν» και ισχυρίστηκε ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση ως υπερεθνικός σχηματισμός μειώνει τις ακραίες εκφάνσεις του εθνισμού και «δημιουργεί ισχυρά κοινά συμφέροντα μεταξύ των δύο κοινοτήτων στην Κύπρο».

Αποτελεί υπεραπλούστευση και διαστρέβλωση του χειρίστου είδους να ισχυρίζεται κανείς ότι το εθνικό κράτος και ο εθνικισμός που εμφανίστηκαν σαν προϊόντα του καπιταλισμού και είναι αδιάρρηκτα συνδεδεμένα με το συγκεκριμένο αυτό τρόπο παραγωγής θα εξασθενίσουν και θα εξαφανιστούν στο στάδιο της καπιταλιστικής ενοποίησης (Ευρωπαϊκή Ενωση). `Η ότι η ΕΕ ως μορφή καπιταλιστικής ενοποίησης συμβάλλει στο αδυνάτισμα του κράτους, στο ξεπέρασμα των εθνικισμών και στην ειρηνική επίλυση διαφορών.

Η προσπάθεια συνεπώς των οργανωτών της διημερίδας να παρουσιάσουν το μαύρο για άσπρο με επιχειρήματα που καταρρίπτονται από την ιστορική πραγματικότητα και την ίδια τη ζωή, μόνο σαν πετυχημένη δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Απλώς πρόσθεσε μια ακόμα πολυδάπανη και πομπώδη επιχείρηση δημόσιων σχέσεων στα πλαίσια της Ελληνικής Προεδρίας που προϊδεάζει ταυτόχρονα για το τι πρόκειται να επακολουθήσει...