«Για το θέμα της Κούβας και της Κορέας πρέπει, σύντροφοι, να δώσουμε ρέστα ως Κομμουνιστικό Κόμμα. Πρέπει να είναι θέμα της καθημερινής μας προπαγάνδας. Εννοείται πως θα σταθούμε στο πλάι κάθε λαού που απειλείται, όπως της Συρίας, άλλων αραβικών λαών. Και εδώ, σύντροφοι, θα κριθούν και τα Κομμουνιστικά Κόμματα παγκόσμια. Δεν μπορεί να 'χουμε κομμουνιστικά κόμματα να μιλάνε εναντίον της Κούβας και να αλείφουν βούτυρο στο ψωμί του ιμπεριαλισμού, ή για τα ανθρώπινα δικαιώματα, όταν έχουμε ζήσει ό,τι έχουμε ζήσει».

Τα παραπάνω τόνισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, μιλώντας την περασμένη Κυριακή στη 14η Συνδιάσκεψη της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας. Αναλυτικά αποσπάσματα από την παρέμβαση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ δίνουμε στη συνέχεια.

«Προσδιορίστηκε πολύ σωστά το ζήτημα - ένα ζήτημα που αφορά όλο το Κόμμα, όχι μόνον την ΚΟΑ - ότι η δουλιά μας ακόμα δεν αντιστοιχεί στα πολιτικά καθήκοντα που έχουμε, στο καθήκον της οικοδόμησης του Μετώπου», σημείωσε η ομιλήτρια. «Και όταν αναφερόμαστε στο καθήκον της οικοδόμησης του Μετώπου, δεν εννοούμε, σύντροφοι, μια οποιαδήποτε συμμαχία, σαν και αυτές που επιδιώκαμε και που αντιστοιχούσαν σε προηγούμενα χρόνια, στις δεκαετίες του '60, του '70, του '80, ακόμα και στις αρχές του '90. Μιλάμε για το συγκεκριμένο χαρακτήρα που έχει το αντιιμπεριαλιστικό, αντιμονοπωλιακό, δημοκρατικό μέτωπο πάλης και το συγκεκριμένο στόχο που υπηρετεί.

Αυτή η διαπίστωση έγινε από πάρα πολλούς ομιλητές. Δεν ξέρω - αυτό θα το δείξει και η πορεία - όμως πόσο βαθιά συνειδητοποιούμε τι ακριβώς σημαίνει αυτό το πρόβλημα; Αυτό είναι το πρόβλημα που, αν το λύσουμε σωστά, θα μπορέσουμε να λύσουμε πάρα πολλά άλλα προβλήματα που είναι παράγωγά του, όπως τρόποι και μέθοδοι καθοδήγησης, περιεχόμενο δουλιάς των οργάνων, περιεχόμενο και τρόπος λειτουργίας της ΚΟΒ, δεσμοί με τους εργαζόμενους και ποιότητα αυτών των δεσμών, κλπ.

Είναι φανερό, σύντροφοι, πως δεν έχει συνειδητοποιηθεί, δεν έχει διαποτίσει τη δουλιά μας η ουσία αυτού του καθήκοντος. Δε λέμε ότι είναι εύκολη υπόθεση, δεν μπορούμε όμως και να καθυστερούμε. Αν καταφέρουμε να συνειδητοποιήσουμε καλά αυτό το ζήτημα και να δούμε πώς αναλύεται, από κει και πέρα στην πρακτική δουλιά θα έχουμε κάνει ένα σημαντικό βήμα προς τα μπρος και στο κάτω κάτω θα μετρήσουμε και τις πραγματικές δυνατότητες που υπάρχουν. Γιατί αν δε δουλεύεις αντίστοιχα με τα καθήκοντα που έχεις, ούτε μπορείς να δεις το μέγεθος των αντικειμενικών δυσκολιών, ούτε να εκτιμήσεις αν μπορείς να κάνεις κάτι περισσότερο, κάτι ακόμα καλύτερο».

«Να πάρουμε επίσης υπόψη», συνέχισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, «ότι παλεύουμε το καθήκον του Μετώπου όχι γενικά και αφηρημένα, αλλά στις συγκεκριμένες συνθήκες που ζούμε και σ' αυτό που θα αντιμετωπίσουμε τα επόμενα χρόνια μπροστά μας. Γιατί, σύντροφοι, το σημαντικό για ένα Κομμουνιστικό Κόμμα είναι η πρόγνωση, η πρόβλεψη. Λεπτομέρειες, βέβαια, δεν μπορούμε να προβλέψουμε, χρονικούς προσδιορισμούς δεν μπορούμε να κάνουμε, αλλά τις τάσεις πρέπει να τις προβλέπουμε. Και τις έχουμε προβλέψει.

Εκτιμάμε, λόγου χάριν, από το 15ο Συνέδριο, το επαναλάβαμε ακόμα πιο ανάγλυφα στο 16ο Συνέδριο, μιλώντας γενικότερα για το καπιταλιστικό σύστημα, όχι για κάθε χώρα χωριστά, ότι θα οξυνθεί η κρίση του. Οτι ο κύκλος της κρίσης θα είναι βαθύτερος, θα έρχεται πιο συχνά, η κρίση θα εκτονώνεται - φυσικά σε βάρος των εργαζομένων - χωρίς βεβαίως να επανέρχεται το καπιταλιστικό σύστημα της κάθε χώρας στην προηγούμενη κατάσταση.

Εκτιμάμε ακόμη ότι οι παράγοντες που ωθούν τους τοπικούς πολέμους δημιουργούν και προϋποθέσεις πιο γενικευμένης σύγκρουσης. Αυτοί οι τοπικοί πόλεμοι δεν είναι πόλεμοι ανάμεσα σε δύο γειτονικά κράτη ή πόλεμοι που προέρχονται από παραδοσιακές αντιθέσεις που βγαίνουν στην επιφάνεια κλπ. Αυτοί οι τοπικοί πόλεμοι όλο και πιο καθαρά έχουν σχέση με τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις για το ξαναμοίρασμα των αγορών. Επομένως, αυτοί οι τοπικοί πόλεμοι εφόσον γίνονται για τέτοιους λόγους δεν μπορεί παρά να αυξάνουν τους κινδύνους για μια γενικευμένη σύρραξη. Δεν είναι τυχαίο, σύντροφοι, ότι ο Μπους μιλάει για τρίτο και τέταρτο παγκόσμιο πόλεμο. Μπορεί να δείχνει λίγο αφελής ως πολιτικός, αλλά έχει επιτελεία και ξέρουν τι λένε. Μπορεί να εκφράζεται με έναν τρόπο λίγο αστείο, αλλά δεν είναι αστεία αυτά που λέει.

Ούτε είναι τυχαίο ότι οι ηγετικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις στην Ευρωπαϊκή Ενωση προβληματίζονται σοβαρά - ανεξάρτητα τι κάνουν τώρα - να απογαλακτιστούν από τις ΗΠΑ. Και, μάλιστα, να απογαλακτιστούν και στρατιωτικά. Ο ευρωπαϊκός στρατός δεν είναι μόνον για να αντιμετωπίσουν περιπτώσεις κρίσεων, όπως λένε, δηλαδή για το ξαναμοίρασμα - είναι και γι' αυτό - έχει να κάνει όμως και με το ενδεχόμενο να υπάρξει αναμέτρηση με τις ΗΠΑ.

Φυσικά, δεν μπορούμε να πούμε πως έτσι θα εξελιχθούν τα πράγματα σε πέντε χρόνια, έτσι σε δέκα, όμως οι γενικές τάσεις υπάρχουν. Οσο ο ιμπεριαλισμός υπάρχει και κυριαρχεί και οι κρίσεις και ο πόλεμος θα είναι παρόντες».

«Ας αναρωτηθούμε, σύντροφοι», σημείωσε η Αλ. Παπαρήγα, «όταν λέμε ρήξη με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό ή συσπείρωση σε αντιιμπεριαλιστική αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, έχουμε συνειδητοποιήσει σε βάθος το χαρακτήρα αυτής της συσπείρωσης; Διότι σήμερα αυτή η γραμμή ρήξης με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό έχει βαθύτερο χαρακτήρα, έχει αντικειμενικά περισσότερο αντικαπιταλιστικό χαρακτήρα από ποτέ. Το ίδιο το περιεχόμενο της αντιιμπεριαλιστικής αντιμονοπωλιακής συσπείρωσης καθορίζεται από μια σειρά αντικειμενικούς παράγοντες του σήμερα.

Ας δούμε τώρα πώς κατανοείται αυτό. Ενα τμήμα του λαού το κατανοεί σαν μέτωπο ενάντια στη νεοφιλελεύθερη πολιτική του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Αυτό το λένε και άλλοι. Και στο Συνασπισμό αυτό λένε και άλλες δυνάμεις έτσι λένε. Μέτωπο αντινεοφιλελεύθερο. Εμείς δε δίνουμε τη μάχη στους όρους. Εμείς έχουμε απαντήσει ως Κόμμα στο εξής ζήτημα, και από κει ξεκινάμε. Αυτή η πολιτική των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, που ακολουθείται σήμερα σαν στρατηγική, δεν υπαγορεύεται επειδή έχουμε στην κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ ή τη ΝΔ, δεν υπαγορεύεται από τη συντηρητική πολιτική αντίληψη αυτών των κομμάτων. Είναι βαθύτερη ανάγκη του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος. Δεν μπορεί το καπιταλιστικό σύστημα να προχωρήσει, αν δεν επιχειρήσει να περάσει αυτή την πολιτική. Και, βεβαίως, επειδή αυτά είναι αστικά κόμματα και εκφράζουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου, θα ακολουθήσουν αυτή την πολιτική. Δεν είναι, λοιπόν, το πρόβλημα απλώς τα δύο κόμματα, τα οποία αν αποδυναμωθούν τελειώσαμε.

Επομένως, πρέπει να συνειδητοποιήσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού λαού ότι αυτή η πολιτική έχει άμεση σχέση με το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα. Φυσικά εμείς δε βάζουμε ζήτημα "έλατε εδώ στη συσπείρωση για το σοσιαλισμό", αυτό όμως δε σημαίνει πως δεν πρέπει σαν Κόμμα να δείχνουμε την ουσία και το βάθος αυτής της πολιτικής. Το καπιταλιστικό σύστημα δεν μπορεί να βρει άλλον τρόπο να αναπαράγει το συνολικό του κεφάλαιο, αν δεν ακολουθήσει αυτές τις αναδιαρθρώσεις. Αν δεν προχωρήσει στις γενικευμένες ιδιωτικοποιήσεις, στη γενικευμένη εμπορευματοποίηση, αν δεν ανατρέψει τις εργασιακές σχέσεις, αν δε διαμορφώσει όρους ελεύθερης κίνησης του κεφαλαίου σε όλο τον κόσμο, αν δεν άρει όποιους περιορισμούς υπήρχαν στα ζητήματα της εξαγωγής και κίνησης του κεφαλαίου. Δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά, γιατί είναι αντιμέτωπο με τους ίδιους τους νόμους της κίνησής του, τις αντιθέσεις και τις αντιφάσεις του.

Αυτό, σύντροφοι, καθορίζει και τη γραμμή της συσπείρωσης, το περιεχόμενο της συσπείρωσης, το περιεχόμενο των προτάσεών μας, τις μορφές καθοδήγησης, τον τρόπο λειτουργίας της ΚΟΒ, τα προβλήματα με τα οποία ασχολείται η ΚΟΒ. Δεν είναι ένα απλό σημειολογικό, θεωρητικό ζήτημα. Δεν μπορούμε, επομένως, να έχουμε σήμερα γραμμή συσπείρωσης με άλλες δυνάμεις στη βάση των συνεπειών που προκαλεί αυτή η πολιτική. Να το πω αλλιώς, είναι και αντιεπιστημονικό. Συγκρούεται με την πραγματικότητα. Δεν μπορεί να έχουμε σαν γραμμή συσπείρωσης μια εναλλακτική λύση - μερεμέτια. Είναι άλλο πράγμα αν, λόγω του συσχετισμού δύναμης, το κίνημα δεν είναι σε θέση να κατακτήσει σοβαρές λύσεις και κατακτά μικρολύσεις. Εμείς δε θα πούμε δεν τις θέλουμε αυτές. Πρέπει όμως να έχουμε συνείδηση πως η γραμμή συσπείρωσης και η στρατηγική του Κόμματος δεν μπορεί να είναι σ' αυτή την κατεύθυνση. Το αποτέλεσμα της δράσης του Κόμματος και του κινήματος μπορεί να φέρνει μερεμέτια. Π.χ. στα θέματα της δημοκρατίας. Εχουν γίνει πάρα πολλές δίκες μαθητών, αγροτών, συνδικαλιστών και αθωώθηκαν ή δικάστηκαν με αναστολή. Αυτό είναι κάτι. Αύριο μπορεί να παίρνονται καταδικαστικές αποφάσεις. Ολα αυτά γίνανε με την πάλη, με τη συσπείρωση, με τη δράση του μαζικού κινήματος. Δεν υποτιμούμε τέτοιες νίκες, άλλωστε τις επιδιώκουμε ακριβώς για να υπάρχουν αυτά τα αποτελέσματα και να τα βλέπει ο κόσμος και να μην απογοητεύεται, αλλά δεν μπορεί η στρατηγική του Κόμματος να βασιστεί σε κάτι τέτοια».

«Θέλει, σύντροφοι, προσοχή», τόνισε η ομιλήτρια. «Οταν λέμε περιεχόμενο της συσπείρωσης, δεν εννοούμε να πάρουμε τα ντοκουμέντα του Κόμματος και να τα βάλουμε σε μια ΚΟΒ έτσι όπως είναι. Θέλει εξειδίκευση και προσαρμογή τέτοια που η κάθε ΚΟΒ να κάνει λιανά το κάθε δικό της ζήτημα, τοπικό ή κλαδικό, να το παίζει στα δάχτυλα, αλλά με τέτοιο τρόπο που να δυναμώνει η πολιτική συνείδηση του κόσμου.

Να δώσω ένα παράδειγμα. Το πρόβλημα της πάλης κατά της ανεργίας. Αν θέλουμε να μιλήσουμε για το δικαίωμα στη δουλιά σε όλους όσοι είναι σε παραγωγική ηλικία, παίρνοντας βέβαια υπόψη και την περίοδο που διανύουμε, όπου και λόγω των νέων τεχνολογιών με λιγότερη παραγωγική δύναμη μπορείς να βγάλεις την παραγωγή, αλλά και όλους τους άλλους παράγοντες που επηρεάζουν αυτό το πρόβλημα, μπορείς να δώσεις λύση, αν δε μιλήσεις για αυτό που λέμε στο πρόγραμμα του Μετώπου "λαϊκή εξουσία - λαϊκή οικονομία"; Δε γίνεται, σύντροφοι. Αν παραδείγματος χάριν, κυριαρχούν τα μονοπώλια στην οικονομία, κυριαρχεί το μεγάλο κεφάλαιο, πώς να γίνει; Θα μου πεις δε θα παλεύουμε σήμερα για την ανεργία; Παλεύουμε και θα παλεύουμε, σύντροφοι. Για επαναπρόσληψη απολυμένων, για επιδόματα ανεργίας, το παιδί του ανέργου να πηγαίνει δωρεάν στον παιδικό σταθμό και για μια σειρά άλλα πράγματα.

Λέμε, λοιπόν, όχι στις απολύσεις. Και σου λέει ο εργοδότης: Με συγχωρείς, εγώ έπεσα έξω με το εργοστάσιο, ή δεν έπεσα έξω, αλλά φεύγω για άλλα μέρη. Το παίρνω και το πάω στη Βουλγαρία γιατί έτσι με συμφέρει. Γιατί αυτός είναι ο χαραχτήρας της οικονομίας. Δεν είναι, λοιπόν, ανεδαφικά αυτά που προτείνει ο Συνασπισμός και διάφοροι άλλοι για πολιτική δημιουργίας θέσεων εργασίας; Πώς δηλαδή θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας; Πέφτουν έτσι στη λούμπα οι εργαζόμενοι και ζητούν να δοθούν δάνεια στους επιχειρηματίες που τους εκμεταλλεύονται. Και μετά; Θυμάστε, πήρε δάνειο η «ΣΟΦΤΕΞ». Τι έγινε μετά; Οι άλλες, λοιπόν, προτάσεις που ακούγονται από τα κόμματα, θέλουν και το σκύλο χορτάτο και την πίτα γερή. Η πολιτική η γενική να μην αλλάξει και το πρόβλημα της ανεργίας να αντιμετωπιστεί. Ε, δε γίνεται.

Επομένως, θέλει δουλιά σε μεγάλο χρονικό βάθος, ταυτόχρονα δουλιά καθημερινή.

Πολλές φορές υποχωρούμε. Λέμε: Μα αφού αυτό δεν είναι εφικτό, ας βρούμε κάτι που να είναι εφικτό. Αυτό είναι λάθος.

Πάρτε το θέμα του πολέμου. Εμείς δεν περιοριστήκαμε στη θέση να μη γίνει πόλεμος. Διατυπώσαμε στόχους και συσπειρώσαμε σ' αυτούς τον κόσμο, στόχους που μπορεί να μην ήταν εφικτοί, αλλά που ανταποκρίνονται σε μια συγκεκριμένη λογική. Τι είπαμε, δηλαδή; Πρώτα πρώτα ξεσκεπάσαμε τα προσχήματα του πολέμου και αναδείξαμε το χαρακτήρα του. Αυτό είναι σημαντικό. Τι άλλο είπαμε; Καμία ελληνική συμμετοχή. Να κλείσει η Σούδα. Δεν ήταν εφικτό, αλλά ταυτόχρονα είναι και ένα αίτημα συγκεκριμένο. Αν όλες οι χώρες της Ευρώπης σταμάταγαν τις πάσης φύσεως διευκολύνσεις, ε, δε θα ήταν εύκολο και οι ΗΠΑ να κάνανε απόβαση και μεταφορά στρατευμάτων από τα εδάφη τους στο Ιράκ. Θέλανε ενδιάμεσες βάσεις και σταθμούς για ανεφοδιασμό. Επομένως, είχαμε και τη γενική θέση για το πόλεμο, είχαμε και συγκεκριμένα αιτήματα, που ακριβώς τα βάλαμε και γιατί ήταν αιτήματα που είχαν πρακτική αξία.

Πάρτε το θέμα της παιδείας. Ενα από τα κύρια αιτήματά μας ήταν το 15% για την παιδεία, η χρηματοδότηση για την παιδεία. Σταματάμε να θέτουμε αυτό το αίτημα; Βεβαίως και όχι. Μπορούμε όμως να απαντήσουμε σ' αυτή τη λαίλαπα της αντιδραστικής μεταρρύθμισης της παιδείας με το αίτημα μόνο της χρηματοδότησης; Οταν μάλιστα έχεις και καινούριες μορφές ταξικών φραγμών; Εδώ πλέον διασπούν το ενιαίο σχολείο. Θα έχουμε τώρα σχολεία ελίτ, σχολεία μεσαία, σχολεία της κακιάς ώρας. Το ίδιο και με τα πανεπιστήμια. Τώρα πάμε σε πλήρη κατηγοριοποίηση.

Το ίδιο θα γίνει και με τα νοσοκομεία. Θα 'χεις δύο - τρία νοσοκομεία θαυμάσια και τα υπόλοιπα θα είναι συγκαλυμμένα δημόσια νοσοκομεία - αφού θα έχουν αυξηθεί τα ασφάλιστρα που θα δίνουν οι εργαζόμενοι και θα προμηθεύονται από τις πολυεθνικές τα πάντα - για τους πολλούς, τους άπορους, τους φτωχούς.

Μπορείς να τα αντιμετωπίσεις αυτά με το αίτημα μόνο της χρηματοδότησης; Δεν μπορείς.

Επομένως, πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε. Ο χαρακτήρας της αντιιμπεριαλιστικής, αντιμονοπωλιακής πάλης, τα θέματα της λαϊκής εξουσίας - λαϊκής οικονομίας δεν μπορεί να μην επιδρούν στο περιεχόμενο των αιτημάτων, στην τακτική μας, στις κινήσεις μας.

«Υπάρχει το πρόβλημα», σημείωσε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, «των εργαζομένων που είναι έκτακτοι ή που είναι ορισμένου χρόνου και που δεν τους γράφουν στα σωματεία. Εμείς, σύντροφοι, είμαστε κομμουνιστικό κόμμα. Μας ενδιαφέρει η ενότητα δράσης της εργατικής τάξης. Βεβαίως, μας ενδιαφέρει και η ιδεολογικοπολιτική ενότητά της, αλλά δεν μπορεί στις συνθήκες του καπιταλισμού να αποκτήσει κομμουνιστική συνείδηση στο σύνολό της. Εδώ, σύντροφοι, λέμε ότι τα ζητήματα της εισοδηματικής πολιτικής, της κοινωνικής πολιτικής, της πρόνοιας, του πολιτισμού πρέπει ενιαία, στο σύνολό της η εργατική τάξη να τα παλεύει. Δώσαμε μάχη, με αρκετά θετικά αποτελέσματα, ο αγώνας για το ασφαλιστικό να γίνει ενιαίος, να έχεις και κατά κλάδο αιτήματα, γιατί δεν καταργείται η κλαδική εξειδίκευση - υπάρχουν επαγγέλματα με ανάγκες, ιδιαιτερότητες - να έχεις και κατά φύλο ιδιαίτερη πολιτική, να έχεις και κατά ηλικία, για τα νέα παιδιά, για τους ηλικιωμένους, αλλά ταυτόχρονα να έχεις και ενιαία αιτήματα, για όλη την εργατική τάξη στο ασφαλιστικό. Ενιαία αιτήματα της αγροτιάς, ενιαία αιτήματα των ΕΒΕ. Μάλιστα, για την παιδεία και την υγεία προβάλλουμε ενιαία αιτήματα για την εργατική τάξη, τους ΕΒΕ και την αγροτιά.

Τι συμμαχίες θα κάνουμε, σύντροφοι, αν δεν οικοδομήσουμε την ενότητα αντίληψης και δράσης σε όσο γίνεται μεγαλύτερο μέρος της εργατικής τάξης; Πώς μπορεί από κει και πέρα να συνειδητοποιήσει η εργατική τάξη το ρόλο της στη συμμαχία με τα μικροαστικά στρώματα και, μάλιστα, η ίδια να χαράξει το τι είδους υποχωρήσεις και συμβιβασμούς θα κάνει, προκειμένου να προωθηθεί αυτή η συμμαχία. Διότι υπάρχουν και αντιθέσεις. Βεβαίως, υπάρχει μια αντικειμενική βάση που αναπτύσσονται αυτές οι αντιθέσεις. Θα υποταχθούμε σ' αυτήν;».

«Θα πω ένα άλλο παράδειγμα», είπε η Αλ. Παπαρήγα. «Οι "χωριστές" συγκεντρώσεις, π.χ. στις κινητοποιήσεις για τον πόλεμο. Υπήρχαν ορισμένα πλαίσια που από πλευράς πολιτικής δε θα μπορούσε να χαρακτηριστεί επιζήμιος ένας συμβιβασμός με αυτά σε ό,τι αφορά το περιεχόμενο. Αυτό όμως μόνο θα κοιτάξουμε; Θα χάσουμε από την οπτική μας ότι εδώ τώρα γίνεται προσπάθεια ελέγχου του κινήματος, ότι μπαίνει μέσα αυτό που λέει ο Συνασπισμός, το "κοινωνικό" ΠΑΣΟΚ - τώρα η ΓΣΕΕ είναι το κοινωνικό ΠΑΣΟΚ - ότι πρόκειται για ελιγμό για να περάσει η κεντροαριστερά; Εδώ δεν είναι ο απλός κόσμος της γειτονιάς που υπογράψαμε ένα κοινό ψήφισμα με κάποιους ΠΑΣΟΚους ή Νεοδημοκράτες. Εδώ μιλάμε τώρα πως έχουμε να αντιμετωπίσουμε μια συγκεκριμένη πολιτική από ηγετικά και κυβερνητικά στελέχη.

Υπάρχει όμως και ένα δεύτερο. Δεν μπορούμε τα πράγματα να τα βλέπουμε κοντόφθαλμα. Πρέπει να βλέπουμε το αύριο, την επόμενη μέρα. Αυτό το ειδύλλιο πόσο θα κρατούσε; Μέχρι τη Σύνοδο της Ευρωπαϊκής Ενωσης ή μέχρι το τέλος του πολέμου.

Κοιτάχτε τι στάση κρατάνε στον πόλεμο που απειλεί την Κορέα και στην περίπτωση της Κούβας. Υιοθετούν τα προσχήματα και τις συκοφαντίες των ΗΠΑ. Θα μου πείτε: Μα, για την Κούβα και την Κορέα; Ναι, σύντροφοι, για την Κούβα και την Κορέα. Και αυτό δεν αφορά μόνο τους κομμουνιστές. Αφορά το λαό ευρύτερα. Η ΕΕ έχει πάρει θέση για τη Β. Κορέα, την ίδια θέση που έχουν πάρει και οι ΗΠΑ: Αφοπλισμός της Β. Κορέας. Πήραν θέση για την Κούβα. Καταδίκη της Κούβας γιατί θέλησε να αντιμετωπίσει την αμερικανική συνωμοσία. Δεν πρόκειται για ζήτημα ιδεολογικών διαφορών.

Χρειάζεται αταλάντευτο μέτωπο με τον οπορτουνισμό. Ιμπεριαλισμός και οπορτουνισμός πάνε μαζί. Οπορτουνισμός και αντεπανάσταση πήγαν μαζί. Οπορτουνισμός και κρίση και διάσπαση του Κομμουνιστικού Κόμματος πάνε μαζί. Μέτωπο αταλάντευτο, ανεξάρτητα από την πολιτική δύναμη του φορέα.

Ο ιμπεριαλισμός οργανώνει την επίθεσή του σ' όλο τον κόσμο και οι λεγόμενοι ανανεωτές βοηθούν. Τι λένε σήμερα οι ιμπεριαλιστές για την Κούβα, σύντροφοι; Δημοκρατική αλλαγή στην Κούβα. Δε θα πάνε να της επιτεθούνε αρχικά με όπλα. Θα προσπαθήσουν όμως να δημιουργήσουν κατάσταση μέσα. Είτε να δικαιολογήσουν πολεμική εισβολή, είτε να αποσταθεροποιήσουν την κατάσταση εσωτερικά. Για το θέμα της Κούβας και της Κορέας πρέπει, σύντροφοι, να δώσουμε ρέστα ως Κομμουνιστικό Κόμμα. Πρέπει να είναι θέμα της καθημερινής μας προπαγάνδας. Εννοείται πως θα παλέψουμε και κατά του πολέμου στη Συρία και της ιμπεριαλιστικής πίεσης και επέμβασης σε άλλες αραβικές χώρες. Και εδώ, σύντροφοι, θα κριθούν και τα Κομμουνιστικά Κόμματα παγκόσμια. Δεν μπορεί κομμουνιστικά κόμματα να μιλάνε εναντίον της Κούβας και να αλείφουν ψωμί στο βούτυρο του ιμπεριαλισμού ή για τα ανθρώπινα δικαιώματα, όταν έχουμε ζήσει ό,τι έχουμε ζήσει.

Ετσι είναι, σύντροφοι. Ξεκίνησαν από τον οπορτουνισμό και έφθασαν στην αντεπανάσταση. Δεν μπορούμε, λοιπόν, να χτίσουμε μέτωπο αντιιμπεριαλιστικό χωρίς μέτωπο με τον οπορτουνισμό».

«Τέλος», σημείωσε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, «έχουμε μπροστά μας την εκλογική μάχη. Εμείς δεν είμαστε το κόμμα που πιστεύει πως μέσα από τις εκλογές θα αλλάξουν τα πράγματα, αλλά - κακά τα ψέματα - η ψήφος δείχνει το επίπεδο της ικανότητας του κόμματος να αντιστέκεται στις δυσκολίες και δείχνει και την τάση ριζοσπαστικοποίησης. Θα είναι πάρα πολύ σκληρή αυτή η εκλογική μάχη. Θα φάει η μύγα σίδερο και το κουνούπι ατσάλι.

Πρέπει η ΚΟΒ να γίνει το επιτελείο της πολιτικής εξόρμησης, να βρίσκεται σε σύνδεση με τα προβλήματα του χώρου. Η προσοχή μας δεν πρέπει να διασπαστεί σε πολλά. Δε θα τα λύσουμε όλα σε λίγους μήνες. Πρέπει να σηκώσουμε το μέτωπο με τη ΝΔ. Διότι η πολιτική και η στρατηγική της με το ΠΑΣΟΚ είναι η ίδια, όπως και τα προγράμματά τους. Να πάρουμε υπόψη μας ότι και η ΝΔ ελίσσεται, επιχειρεί ανοίγματα προς τα αριστερά, δεν είναι η παλιά ΕΡΕ που φερόταν όπως θυμούνται οι παλιοί. Εχει προσαρμοστεί και αυτή στο κλίμα και θα είναι ολέθριο η εργατιά να πάει και να ψηφίσει ΝΔ, με την ελπίδα ότι τόσα χρόνια μακριά από τους μηχανισμούς και την κυβέρνηση έγινε καλύτερη.

Αν, λοιπόν, ξεκαθαρίσουμε το χαρακτήρα των καθηκόντων που έχουμε σήμερα και βελτιώσουμε το ζήτημα του συνολικού προσανατολισμού της ΚΟΒ, μπορούμε τότε να προσδοκάμε θεαματική αλλαγή στη λειτουργία της. Να μιλάμε στις ΚΟΒ βαθιά πολιτικά και ιδεολογικά, αλλά ταυτόχρονα και συγκεκριμένα. Να συνειδητοποιήσει όλο το κομματικό δυναμικό τι σημαίνει αντιιμπεριαλιστική, αντιμονοπωλιακή συσπείρωση και πάλη, μέτωπο για τη λαϊκή εξουσία και τη λαϊκή οικονομία. Αν τα ξεκαθαρίσουμε αυτά, θα καταλάβουμε με ποιους θα πάμε, με ποιους θα συμβιβαστούμε και με ποιους όχι».