Την ώρα που η κυβέρνηση διαφημίζει την Ελλάδα της «ευρωπαϊκής προοπτικής» στους εργασιακούς χώρους συνεχίζεται η σφαγή εργατών. Δυο νεκροί προστέθηκαν στη μακάβρια λίστα την περασμένη Παρασκευή, ανεβάζοντας έτσι τον αριθμό των νεκρών εργατών στους 20 από τις αρχές του χρόνου. Δύο νεκροί ναυτεργάτες που τους έλιωσε γερανός. Η είδηση θάφτηκε από τη μεγάλη πλειοψηφία του Τύπου, ενώ ακούστηκε ελάχιστα σε κάποια ραδιοφωνικά δελτία. Ούτε από τη λαλίστατη για κάθε μπαρούφα ΓΣΕΕ είδαμε να βγαίνει κάποια ανακοίνωση. Είδαμε όμως να συνεχίζονται τα πολυσέλιδα αφιερώματα στον μαυραγορίτη που πέθανε πριν μια βδομάδα. Κι αν αύριο δώσει συνέντευξη ο αρμόδιος υπουργός για να διαφημίσει την κυβερνητική πολιτική στο τομέα πρόληψης των ατυχημάτων, θα δούμε επίσης αφιερώματα επί αφιερωμάτων.

Θα ρωτήσει ίσως κάποιος γιατί ψάχνουμε ψύλλους στα άχυρα. Γιατί κάποιος πρέπει να την ξύνει αυτή την πληγή. Για να μην ξεχνιόμαστε. Γιατί, σε τελευταία ανάλυση, η ζωή του καθενός εργάτη από αυτούς που σκοτώνονται στη δική μας συνείδηση έχει περισσότερη αξία από την ποτισμένη με αίμα ζωή του κάθε μαυραγορίτη που ανακηρύσσεται εθνικός ευεργέτης.