Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΣΕ όλο της το μεγαλείο και μάλιστα ...ευρωπαϊκών προδιαγραφών. Ενώ ο Σημίτης και οι υπόλοιποι πρωθυπουργοί από το Ζάππειο μάς μιλούσαν για την «Ευρώπη της Ειρήνης», οι ίδιοι στο παρασκήνιο συζητούσαν τη νομιμοποίηση της κατοχής του Ιράκ!

Γιατί, βέβαια, κανέναν δεν πείθουν όλοι οι «προσκεκλημένοι» ότι αγχώνονται, για το αν θα έχει λόγο ο ΟΗΕ στη μεταπολεμική κατάσταση, όπως μας λένε. Για τη διασφάλιση των συμφερόντων τους αγχώνονται κι αυτή περνάει από τη μοιρασιά της πολεμικής λείας.

Κι απ' ό,τι φαίνεται ...κάτι πάνε να βρουν. Και οι συναντήσεις του Μπλερ με τον Σιράκ έγιναν σε κλίμα «εξομάλυνσης» κι ο Κόφι Ανάν ευχαριστημένος φάνηκε από τις επαφές τους. Αλλωστε, κι ο ίδιος ο Μπλερ μίλησε για πολιτικό ρόλο του ΟΗΕ στο Ιράκ.

Πού βρίσκονται τα 450 εκατομμύρια των Ευρωπαίων πολιτών (που όλα στο όνομά τους έγιναν) σ' αυτήν την ιστορία; Πουθενά. Η αντίθεσή τους στον πόλεμο, που τη δείχνουν και την έδειξαν με κάθε τρόπο, δεν απασχόλησε την «ιστορική Σύνοδο» και η γνώμη τους δεν είχε καμία θέση στην «κόκκινη ζώνη».

ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ όλο διπλωματικό χαμό, ακούγαμε και τον Κώστα Σημίτη να μας μιλάει για «συνταγματικούς χάρτες» και «κοινούς υπουργούς Εξωτερικών» στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Χωρίς, φυσικά, την παραμικρή αναφορά στο τι είναι αυτό που ενώνει τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις...

Γιατί ήταν σαφές από τα όσα είπε χτες στην κοινή συνέντευξη Τύπου με τον Πρόντι και τον Ντ' Εστέν, πως γνωρίζει σε τι αναφέρεται. Η ατάκα του, περί του ότι έπρεπε η Ευρώπη να αποφασίσει για το εάν και πώς θα γινόταν η επέμβαση στο Ιράκ, είναι ενδεικτική. Θα ήθελε, άραγε, να έχει βάλει κι εκεί την υπογραφή του..;