Η Σύνοδος των Υπουργών του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου ήταν η καλύτερη αφορμή για μια τελευταία πολύ μεγάλη παράσταση παγκοσμίου εμβελείας του Αμερικανού Προέδρου πριν η αυλαία της θητείας του πέσει και λίγο πριν τη δύση της χιλιετίας. Το «οικονομικό θαύμα», εξαιτίας της απελευθεροποίησης της αγοράς, πραγματώνεται με γοργούς ρυθμούς στις ΗΠΑ και διά της επιδημικής μορφής μεταδόθηκε καταναγκαστικά και στις υπόλοιπες χώρες. Αυτό το «οικονομικό θαύμα» έπρεπε να δρέψει τους καρπούς του και ταυτόχρονα να προσδώσει και «ρούμπους» στην κληρονομιά του Δημοκρατικού Κόμματος για τις προεδρικές εκλογές του 2000.

Ομως κάτι πραγματικά άσχημο μυρίζει στο «βασίλειο της Δανιμαρκίας» και οι κάτοικοί του ήδη υποφέρουν από αυτή την μπόχα. Και όταν υποφέρεις, κάτι πρέπει να κάνεις... και το έπραξαν. Οχι μόνο αντέδρασαν δυναμικά και μαζικά στην παγκοσμιοποίηση και τα χίλια κακά που έπονται αυτής, αλλά τόλμησαν να στραφούν ακόμη και κατά του ίδιου του Κλίντον! Τον απέκλεισαν μέσα στο ξενοδοχείο που κατέλυσε, μετά την ομιλία του στη Σύνοδο. Ομηρος μέσα σε μία πολύ καλά προστατευμένη γυάλα, όπου πάνω της ξέσπαγαν τα κύματα της μανιασμένης οργής και αγανάκτησης των χιλιάδων διαδηλωτών.

Ομηρος, ανεπιθύμητος και «απόβλητος» σε αυτή τη βορειοδυτική γωνιά των ΗΠΑ, που δεν επιλέχτηκε τυχαία, καθώς ολόκληρη η Πολιτεία της Ουάσιγκτον θεωρείται ως ένας εκ των τριών «παραδείσων» των πολυεθνικών, που, σύμφωνα με τους αναλυτές, ...χρωστά υπερβολικά πολλές θέσεις εργασίας στην «απελευθέρωση του εμπορίου», εξαιτίας κυρίως των δύο εξαγωγικών γιγάντων που έχουν την έδρα τους εκεί, της «Μάικροσοφτ» και της «Μπόινγκ».