Να χτυπήσουν καμπάνες, να κλείσουν τα σχολειά, να σταματήσουν τα εργοστάσια, να αδειάσουν οι πάγκοι, να βγουν έξω από τα αμφιθέατρα. Με κάθε τρόπο, με κάθε μέσο, κανείς δεν πρέπει να μείνει στο πόστο του την ώρα που θα αρχίσουν να πέφτουν οι βόμβες. Αυτή είναι η απόφαση. Το ραντεβού έχει ήδη δοθεί: Στις 11 το πρωί της μέρας που θα έχει ξεσπάσει ο πόλεμος οι πάντες πρέπει να συγκλίνουν στο Σύνταγμα κι από κει με πορεία στην αμερικάνικη πρεσβεία. Ανάλογη πρέπει να είναι η εικόνα σε κάθε πόλη. Από κάθε γειτονιά και κάθε μαχαλά ο κόσμος πρέπει να βγαίνει στο δρόμο προς το κέντρο, προς όπου κρίνεται σκόπιμο ότι η συγκέντρωσή του θα στείλει το πιο βροντερό μήνυμα ενάντια στο νέο μακελειό.

Η ιμπεριαλιστική επίθεση κατά του λαού του Ιράκ βρίσκεται ήδη «επί θύραις». Οι ιμπεριαλιστές καταπατώντας ακόμα και τους όρους νομιμότητας που ίδιοι θεσπίζουν, έστειλαν τηλεγράφημα θανάτου. Το μήνυμά τους είναι σαφές: «Δε χρειαζόμαστε πια προσχήματα. Ορίζουμε τις τύχες των λαών όπως και όποτε εμείς θέλουμε».

Γι' αυτό η καταδίκη και το σταμάτημα του ιμπεριαλιστικού πολέμου είναι το πρώτιστο καθήκον της εργατικής τάξης και του λαού. Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα δίνει όλες του τις δυνάμεις για την οργάνωση και κλιμάκωση του αγώνα των εργαζομένων. Ενας μεγάλος αριθμός ομοσπονδιών, εργατικών κέντρων, πρωτοβάθμιων σωματείων - που συνεχώς μεγαλώνει - παίρνουν αποφάσεις 24ωρης πανελλαδικής απεργίας για την πρώτη μέρα κήρυξης του πολέμου και καλούν τους εργαζόμενους και το λαό της Αθήνας να κατακλύσουν τους δρόμους του αγώνα.

Η λύσσα του κεφαλαίου για αύξηση του κερδών του και η ένταση του ανταγωνισμού των ιμπεριαλιστών για το ποιος θα φάει το μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας είναι οι αιτίες για το ότι χιλιάδες αμάχων θα χάσουν τη ζωή τους και της πλήρους εξαθλίωσης των όρων ζωής της εργατικής τάξης. Το γύρισμα στην εποχή των σκλάβων...

Η εργατική τάξη μπορεί και πρέπει να δείξει την ανυπέρβλητη δύναμή της. Τώρα που θέλουν να σκοτώσουν το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της δεν μπορεί να μείνει απαθής. Τα παιδιά και οι οικογένειες που θα χαθούν είναι μέρος της σάρκας της. Ο πόλεμος στο Ιράκ δεν είναι το τέλος, αλλά ένας ακόμα σταθμός στην καταστροφική μανία του μεγάλου κεφαλαίου που απλώνεται σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης.

Γι' αυτό και το κάλεσμα του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος είναι όσο ποτέ επιτακτικό και αναγκαίο. Για να πούμε ΟΧΙ στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα. Να αναγκάσουμε τον εκπρόσωπο της κυβέρνησης Χρ. Πρωτόπαππα να καταπιεί τα ξεράσματά του περί «συμβατικών υποχρεώσεων της χώρας» σχετικά με τις διευκολύνσεις που δίνει η ελληνική κυβέρνηση στους ιμπεριαλιστές. Η απεμπλοκή της χώρας είναι κρίσιμη για να εμποδίσουμε αυτόν τον πόλεμο. Να το απαιτήσουμε και να το κατακτήσουμε. Η Σούδα πρέπει να κλείσει. Από κει ξεκινάνε τα φορτία του θανάτου. Από κει συντονίζονται οι αερομεταφερόμενες ταξιαρχίες του ιμπεριαλισμού.

Και ακόμα παραπέρα. Να περάσουμε στην επίθεση. Να δημιουργήσουμε τις συνθήκες για την κατάκτηση δικαιωμάτων που θα καλύπτουν τις ανάγκες, τις συνθήκες αλλαγής του συσχετισμού δύναμης και ανατροπής αυτής της βάρβαρης πολιτικής που γεννάει πολέμους και φτώχεια.

Μέχρι στιγμής είκοσι δύο δευτεροβάθμιες οργανώσεις έχουν πάρει απόφαση κήρυξης 24ωρης πανελλαδικής απεργίας την πρώτη ημέρα του πολέμου και η οποία βρίσκει μεγάλη ανταπόκριση στα σωματεία και τους εργαζόμενους.

Τη σχετική έκκληση υπογράφουν οι Ομοσπονδίες: Οικοδόμων, Λογιστών, Κλωστοϋφαντουργίας, Ιματισμού, Δέρματος, Συλλόγων Νοσηλευτικών Ιδρυμάτων, Φαρμάκου, Συνταξιούχων Ελλάδας ΙΚΑ και Επικουρικών Ταμείων Μισθωτών, Εμφιαλωμένων Ποτών, Θεάματος και Ακροάματος και τα Εργατικά Κέντρα: Λάρισας, Αγρινίου, Αρτας, Γιαννιτσών, Ζακύνθου, Θεσπρωτίας, Κεφαλονιάς και Ιθάκης, Κιλκίς, Λασηθίου, Λευκάδας, Μεγάρων, Νάουσας, Σάμου. Επίσης, την απόφαση συνυπογράφουν πλήθος πρωτοβάθμιων σωματείων.

Το Συντονιστικό των Σωματείων των Εργαζομένων και των Επιτροπών Αγώνα στους ΟΤΑ, μετά και τη σχετική ανταπόκριση των δέκα σωματείων στο Λεκανοπέδιο, καλεί και τα υπόλοιπα σωματεία να διατρανώσουν την αντίθεσή τους ενάντια σε αυτό το φονικό πόλεμο με 24ωρες απεργίες και κάθε άλλη πρόσφορη απεργιακή μορφή την πρώτη μέρα του πολέμου και συγκέντρωση στις 11 το πρωί στο Σύνταγμα, έτσι ώστε να απαιτήσουμε να σταματήσει ο πόλεμος και την απεμπλοκή της χώρας μας από αυτόν.