Στη δημιουργία ασφαλιστικών ταμείων τύπου ENRON, ανοίγει το δρόμο η Ευρωπαϊκή Ενωση, μετά την υπερψήφιση από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σχετικής πρότασης της Κομισιόν.

Με τη νέα νομοθεσία δίνεται η δυνατότητα για συγκρότηση συμπληρωματικών διασυνοριακών συνταξιοδοτικών ταμείων από τις ίδιες τις επιχειρήσεις και ιδιαίτερα τις πολυεθνικές. Θα μπορεί δηλαδή η «χ» πολυεθνική, που διαθέτει θυγατρικές σε διαφορετικές χώρες της ΕΕ, να συστήνει δικό της επαγγελματικό ασφαλιστικό ταμείο και να ασφαλίζει τους εργαζόμενους σε αυτήν. Μάλιστα, η Κομισιόν εκτιμά «ότι μια μεγάλη πολυεθνική εταιρία θα μπορούσε να εξοικονομεί μέχρι και 40 εκατομμύρια ευρώ, εάν είχε τη δυνατότητα να συγκεντρώνει τα διάφορα συνταξιοδοτικά της προγράμματα σε ένα ενιαίο Ταμείο».

Πρόκειται δηλαδή ουσιαστικά για «ιδιόκτητα» ασφαλιστικά ταμεία, με τα οποία οι πολυεθνικές θα «δένουν» τους εργαζόμενους σε αυτές. Σε αυτά οι εργαζόμενοι θα καταβάλλουν τις εισφορές τους, τις οποίες θα διαχειρίζονται οι εργοδότες. Με τον τρόπο αυτό, η «βιωσιμότητα» του Ταμείου θα εξαρτάται από τη βιωσιμότητα της ίδιας της πολυεθνικής με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε συνδικαλιστικό και κοινωνικό επίπεδο. Αναπόφευκτα, η μοίρα των συντάξεων των εργαζομένων, θα ακολουθεί τη μοίρα της πολυεθνικής που εργάζονται. Μια πιθανή χρεοκοπία - όπως συμβαίνει συχνά - θα σημαίνει και τη χρεοκοπία του ασφαλιστικού ταμείου. Το αμερικάνικο μοντέλο ασφάλισης αντιγράφεται πλέον πιστά και από την εδώ πλευρά του Ατλαντικού. Το λεγόμενο «κοινωνικό ευρωπαϊκό μοντέλο» - στο οποίο ομνύουν οι απολογητές της σοσιαλδημοκρατίας - παραδίδεται άνευ όρων στους νόμους της αγοράς, εγκαταλείποντας και τις τελευταίες προφάσεις. Το πολυεθνικό κεφάλαιο καταλαμβάνει ένα ένα τα λεγόμενα προπύργια της «κοινωνικής Ευρώπης». Η Ευρώπη των πολυεθνικών ρίχνει τις μάσκες!