Φέτος, φοιτούν στη Β` Λυκείου 75.091 μαθητές, ενώ πέρυσι είχαν αποφοιτήσει από το Γυμνάσιο 116.998 («ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» 2/11/99). Δηλαδή, το 36% δε βρίσκεται στο Λύκειο και έχει εγγραφεί στα ΤΕΕ, ή εγκαταλείψει εντελώς την εκπαίδευση.

Αν συνεχιστεί και φέτος το νέο σύστημα (πανελλαδικές εξετάσεις σε Β` και Γ` Λυκείου και σε 28 μαθήματα), του χρόνου θα μείνει στο Λύκειο λιγότερο από το 50% των απόφοιτων του Γυμνασίου.

Τα ΤΕΕ, στα οποία θα «φιλοξενούνται» οι περισσότεροι μαθητές, δεν είναι λυκειακή βαθμίδα, είναι υποβαθμισμένα από μορφωτική άποψη και δεν προσφέρουν ειδίκευση, αλλά στενή κατάρτιση, επιφανειακή, για τις τρέχουσες ανάγκες της αγοράς, δηλαδή του κεφαλαίου. Ανάγκες, που σήμερα έχει η επιχείρηση, αύριο όχι, ανάλογα με τις εξελίξεις στην οργάνωση της εργασίας και της παραγωγής και στην τεχνολογία.

Αυτό σημαίνει ότι ο απόφοιτος των ΤΕΕ, αν βρει δουλιά, θα μπορεί να εργαστεί μόνο για λίγα χρόνια, γιατί στο μεταξύ θα έχει απαξιωθεί η κατάρτισή του και θα πρέπει να φοιτήσει εκ νέου, αφού απολυθεί, σε κάποια ποικιλώνυμη σχολή ή ΙΕΚ, για να αποκτήσει νέα κατάρτιση, τέτοια που θα έχει ανάγκη η αγορά.

Αν λογαριάσει κανείς τις συνέπειες που έχει στην ανάπτυξη της προσωπικότητας ενός νέου 15 χρόνων η αποστέρηση της γενικής μόρφωσης και η πρόωρη επαγγελματική επιλογή και ότι στη διάρκεια του οικονομικά ενεργού βίου του θα χρειαστεί να αλλάξει κατάρτιση και επάγγελμα 6 - 8 φορές, εξαιτίας του χαμηλού επιπέδου ειδίκευσης, γίνεται φανερό γιατί τα ΤΕΕ είναι σχολεία για τα παιδιά ενός κατώτερου Θεού, τα παιδιά δηλαδή που προέρχονται από την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα - και πρόκειται για το 70% των μαθητών, που θα αποφοιτούν από το Γυμνάσιο!

Με άλλα λόγια, η εκπαίδευση υποτάσσεται άμεσα στις ανάγκες της αγοράς, ακρωτηριάζεται η ανθρώπινη προσωπικότητα από τα 15 χρόνια, για να προσαρμοστεί σ' αυτό που έχει ανάγκη κάθε φορά το κεφάλαιο.

Αυτό που ενδιαφέρει την οικονομία, σύμφωνα με τις κατευθύνσεις της ΕΕ («Λευκή Βίβλος για την Παιδεία») δεν είναι η ανάπτυξη της προσωπικότητας, της «γενικής κοινωνικής ικανότητας» του νέου ανθρώπου, αλλά η ανάπτυξη της μερικής δεξιότητας, αυτής που έχει ανάγκη σε συγκεκριμένο τόπο και χρόνο το κεφάλαιο, και η οποία θα πληρώνεται φτηνά.

Στην εκπαίδευση, με την ίδρυση των ΤΕΕ, συντελείται κυριολεκτικά ένα έγκλημα: Υποβαθμίζεται το γενικό μορφωτικό επίπεδο της νεολαίας και προσαρμόζεται στις απαιτήσεις της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων, της επιδίωξης του κέρδους και του ασφυκτικότερου ελέγχου της συνείδησης των νέων ανθρώπων. Ο νέος και η προσωπικότητά του αντιμετωπίζονται σαν ένα αναλώσιμο αντικείμενο στη διαδικασία της καπιταλιστικής παραγωγής.

Η θεότητα, την οποία καλείται να υπηρετήσει άμεσα η εκπαίδευση, στο σύνολό της, είναι η ανταγωνιστικότητα, και είμαστε μόνο στην αρχή! Η ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΚΑΤΕΒΑΙΝΕΙ ΠΡΟΣ ΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΚΑΙ ΑΝΕΒΑΙΝΕΙ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ!

Οσο για τους μαθητές που απομένουν στο λεγόμενο Ενιαίο Λύκειο (δεν είναι Ενιαίο, αφού διαφοροποιείται η γνώση σε θετική, θεωρητική, τεχνολογική, με τις κατευθύνσεις), αυτοί υφίστανται την καταπίεση ενός εξοντωτικού εξεταστικού συστήματος στην κρίσιμη ηλικία των δεκαπέντε, δεκαέξι και δεκαεφτά χρόνων. Το σύνθημα «θέλουμε γνώση και όχι απόγνωση» είναι χαρακτηριστικό.

Οσο για τους καθηγητές με τη μείωση των μαθητών, με τη διασπορά του νέου αναλυτικού προγράμματος και την υποβάθμιση των ανθρωπιστικών μαθημάτων, την κατάργηση και συγχώνευση σχολείων και τα υπεράριθμα τμήματα, από του χρόνου μάλλον θα περισσεύουν - και ευνοούμε τους ήδη διορισμένους.

Αν, τελικά, εφαρμοστεί - όπως διαφαίνεται - και η αξιολόγηση των σχολικών μονάδων με κριτήριο την επίδοση των μαθητών στις πανελλαδικές εξετάσεις και η γονεϊκή επιλογή των σχολείων, αυτά που δε θα πηγαίνουν καλά θα κλείνουν είτε από έλλειψη χρηματοδότησης (η οποία θα χορηγείται με βάση την επίδοση του σχολείου) είτε από έλλειψη μαθητών. Ποιος γονιός θα γράψει το παιδί του σ' ένα σχολείο, που δεν έχει - υποτίθεται - καλή επίδοση; Και, φυσικά, αυτά που θα κλείνουν θα είναι σχολεία των λαϊκών συνοικιών και των εργατικών περιοχών.

Με την αντιεκπαιδευτική μεταρρύθμιση, οι κοινωνικές - ταξικές ανισότητες στη μόρφωση οξύνονται. Ηδη, αυτό το μοντέλο εκπαίδευσης με κλείσιμο σχολείων και απολύσεις εκπαιδευτικών εφαρμόζεται στην Αγγλία.

Οι μόνοι που επιχαίρουν και χειροκροτούν την κυβέρνηση και την ΕΕ για την εκπαιδευτική «μεταρρύθμιση» είναι η ιδιωτική εκπαίδευση, τα φροντιστήρια, οι ιδιοκτήτες των ιδιωτικών ΙΕΚ και των ιδιωτικών ΤΕΕ.