Ο Ρουμί γεννήθηκε στις αρχές του 13ου αιώνα στο Μπαλχ της Περσίας - περίφημη πόλη για την ομορφιά της. Ο πατέρας του ήταν διάσημος δάσκαλος Σούφι. Οταν πατέρας και γιος έφυγαν κυνηγημένοι από τις ορδές του Τζένγκις Χαν για να βρουν καταφύγιο στη Συρία, ένας άλλος μεγάλος φιλόσοφος και μυστικός δάσκαλος, ο Ελ Αραμπί, είπε, όταν τους είδε να περπατούν μαζί: «Δόξα στον Κύριο, ένας ωκεανός ακολουθεί μια λίμνη!».

Ο Ρουμί ήταν ο μεγαλύτερος μυστικός ερωτικός ποιητής του Ισλάμ, ένας άνθρωπος που αγιοποιήθηκε χωρίς να είναι κληρικός. Το μήνυμά του είναι αυτό της αδελφικής ενότητας, είναι παγκόσμιο, συγκινεί κάθε πολιτισμό και θρησκεία σε κάθε γωνιά του κόσμου. Οταν ο Ρουμί πέθανε, στις 17 Δεκεμβρίου 1273, στα 67 του χρόνια, όλος ο πολύθρησκος πληθυσμός στην κηδεία του πάλεψε να σηκώσει το φέρετρο: Χριστιανοί, εβραίοι, μουσουλμάνοι, όλοι οι τιμημένοι φίλοι του στη ζωή. Η μέρα αυτή γιορτάζεται ως η ημέρα των γάμων του Ρουμί με το θεό.

1.

Δείπνησαν και πέσανε για ύπνο. Αδειο το σπίτι. / Βγαίνουμε στον κήπο να βρει η μηλιά τη ροδακινιά / να φέρουμε μηνύματα από το ρόδο στο γιασεμί. / Η άνοιξη είναι ο Χριστός / ανασταίνοντας από τα σάβανα φυτά μαρτυρημένα. / Τα στόματα ανοίγουν μ' ευγνωμοσύνη / ψάχνουν να τα φιλήσεις. / Το φέγγος της τουλίπας και του ρόδου σημαίνει ότι / μια λάμπα έχουν εντός. Ενα φύλλο τρέμει. Εγώ τρέμω / στην αέρινη ομορφιά σαν μετάξι του Τουρκεστάν. / Ο λογοκριτής ρίχνει λάδι στη φωτιά. / Αυτός ο άνεμος είναι το Αγιο Πνεύμα. / Τα δέντρα είναι η Παρθένος. / Δες πώς παίζουν οι σύζυγοι λεπτά παιχνίδια με τα χέρια. / Ραίνουν τους εραστές με νεφελόχρωμα μαργαριτάρια του Αντεν / ως είναι το συνήθειο του γάμου. / Η ευωδιά του πουκάμισου του Ιωσήφ φτάνει στον Ιακώβ. / Εναν κόκκινο ιβίσκο γέλιου της Υεμένης / ακούει στη Μέκκα ο Μωάμεθ. / Μιλάμε για το 'να και τ' άλλο. Δεν έχει ανάπαυση / εκτός από τις στιγμές αυτές που απλώνουν τα κλαριά τους.

2.

Νοστάλγησα μιαν έρημο / να περπατήσω σε μιαν άδεια απεραντοσύνη / ειρήνη χωρίς καμιάν εξήγηση. / Τρέχω τριγύρω, ψάχνω τον Φίλο. / Σχεδόν τέλειωσε η ζωή μου / κι ακόμα κοιμάμαι. / Οταν συμβεί, αν μου συμβεί, / και βρω τον Φίλο / θα ξαναρθούν τα χρόνια τα χαμένα; / Πες μου τι αξίζει περισσότερο: / κόσμος χιλιάδες ή η αυθεντική σου μοναξιά; / Ελευθερία ή εξουσία σ' ένα έθνος; / Κάτσε λιγάκι μόνος. / Είναι το καλύτερο δώρο. / Η αγάπη μούάναψε φωτιά / κι άφησα ό,τι δεν είναι αγάπη: / διανόηση, φιλοσοφία, βιβλία και σχολές. / Ποίηση θέλω τώρα μόνον.

3.

Πεινάς; Σκυλί θυμωμένο κακός χαρακτήρας. / Εφαγες; Είσαι τώρα ψόφιος / ξαπλώνεις σαν πέτρα αναίσθητος. / Τη μια σκυλί την άλλη πτώμα, / έτσι πώς θες να παραβγείς με λεοντάρια / ή να πας με τους αγίους; / Αν είσαι του καιρού σου λόγιος τρανός / την εξαφάνιση του χρόνου και του κόσμου μην ξεχνάς. / Ολα περνούν εκτός από το πρόσωπό Του. / Αυτό το πρόσωπο αν δεν έχεις καθαρό / μη δοκιμάζεις να υπάρξεις.

4.

Δε φοβάμαι την Πύρινη Ρομφαία / τις αλυσίδες τα δεσμά. / Καθώς καίγομαι έτσι γρήγορα / δοκιμάζω και λίγο κόλαση. / Δε φαντάζεσαι πόσο λίγο με νοιάζει / τι λένε για μας.