Μέχρι τώρα, ο δυτικός πολιτισμός μάς είχε εξουθενώσει στη γυμναστική της υπομονής και της αλαλίας. Και να, τώρα που ο κύριος πρέσβης επιθυμεί να γίνουμε μέρος της ανυπομονησίας του, δηλαδή να μετέχουμε στην παρατεταμένη εφηβεία του.

Ο λόγος είναι προφανής και αφορά αποκλειστικά τον πόλεμο στο Ιράκ, που ήδη έχει αρχίσει, αφού αμερικανικά αεροπλάνα πλήττουν καθημερινά στόχους και μάλιστα, τελευταία, με θύματα. Η επιλεκτική ανυπομονησία των Αμερικανών και η πρόταση να λάβουμε μέρος στο μοναδικό παιχνίδι στον κόσμο που νομιμοποιεί το φόνο με εξοργίζει. Οχι τόσο γιατί δοκιμάζεται η καλή μου ανατροφή όσο για τον τρόπο που εισάγει τον πόλεμο, έναν τρόπο που θα έκανε και τον Ζήνωνα να τα χάσει, όταν έλεγε ότι δεν υπάρχει θέση για το κακό μέσα στη συμπαντική τάξη. Ο κύριος πρέσβης ζητάει από τον καθένα μας να σκηνοθετήσει μαζί του το θάνατο ενός Ιρακινού, και ο τελευταίος να παίξει, κι αυτό με συνέπεια και χωρίς πολλά πολλά λόγια, το ρόλο του Ιβάν Ιλιτς από το ομώνυμο έργο του Τολστόι: «Εβλεπε καλά πως η τρομακτική, η φρικιαστική πράξη που ήταν η πορεία του προς το θάνατο υποβαθμιζόταν από τους γύρω του στο επίπεδο μιας περαστικής δυσαρέσκειας».

Μετά από τη μελέτη αυτή, ομολογώ ότι ποτέ δεν κατάλαβα τη γενεαλογία της Αμερικής και ίσως ο κύριος πρέσβης να οδηγήθηκε στα περί οφειλής ύστερα από έρευνα για το τι γνωρίζουμε και τι δε γνωρίζουμε για τη χώρα του. Ισως ο κύριος πρέσβης να είναι ένας ακόμη άτυχος σε λάθος χώρα και ώρα. Θα είχαν λυθεί τα χέρια του αν ήταν πρέσβης στην Επταετία. Τότε δε θα υπήρχε κανένα θέμα περί οφειλής, γιατί θα λυνόταν αμέσως κάθε εκκρεμότητα μέσα στη Γενική Ασφάλεια. Τώρα είναι υποχρεωμένος να κάνει πρόταση να παίξουμε μαζί του Καουμπόηδες και Ιρακινούς, διακινδυνεύοντας από μας το δικαίωμα να αρνηθούμε. Το γεγονός ότι απευθύνεται στους Ελληνες σαν σε ξεροκέφαλα παιδιά, πότε παιχνιδιάρικα και πότε αυστηρά, αυτό δείχνει το μέγεθος της πτώσης του πρέσβη. Αν ο κύριος αυτός είναι χριστιανός -πράγμα δύσκολο αν είσαι Αμερικανός- θα έπρεπε να έχει καταφύγει πριν κάνει οποιαδήποτε δήλωση σε μια ρύθμιση μαζί με τον πάπα και να επαναφέρει, από τον 8ο αιώνα, πλήρη άφεση για όποια βαρβαρότητα θα κάνει αυτός και οι όμοιοι του.

Πόσο άτυχος είναι ο κύριος Μίλερ! Εδώ θα πατάει κι εκεί θα βρίσκεται όσο νομίζει πως γνωρίζει την Ελλάδα.