Σάββατο 1 Φλεβάρη 2003
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 8
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ
Ο πόλεμος δεν είναι «ριάλιτι σόου»

Ο πόλεμος είναι ματωμένες γάζες. Ας μαζέψουμε γάζες, λοιπόν. Είναι και δάκρυα. Ας μαζέψουμε δάκρυα, θα χρειαστούν. Είναι και πείνα, ας μαζέψουμε τρόφιμα για το λαό του Ιράκ. Να το φροντίσουμε από τώρα, γιατί σε λίγο θα είναι απαραίτητα, εάν τα ιμπεριαλιστικά σχέδια γίνουν πραγματικότητα. Γιατί αυτό ετοιμάζονται να κάνουν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους στο Ιράκ. Να σφυροκοπήσουν ένα λαό με θάνατο, δάκρυα και πείνα. Με έπαθλο το πετρέλαιο και το χρήμα και τη δύναμη που αυτό φέρνει στην ολιγαρχία του πλούτου σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτό είναι ξεκάθαρο στα επιτελικά γραφεία που χαράζουν τα πολεμικά σχέδια. Ομως, αυτή η «κρυστάλλινη» γνώση παραμορφώνεται στη διαδρομή της από αυτά τα γραφεία μέχρι τον καθημερινό άνθρωπο - δέκτη πληροφοριών και επιχειρημάτων ενός καλοστημένου και ισχυρού μηχανισμού προπαγάνδας.

Ενα παράδειγμα αφορά και την ελληνική κυβέρνηση. Η οποία εμφανίζεται να παρεμβαίνει για την αποτροπή του πολέμου, χωρίς να λέει το λόγο που απεύχεται τον πόλεμο και χωρίς να πείθει, τελικά, ότι αρνείται αυτόν τον πόλεμο. Τελικά, η ελληνική κυβέρνηση είναι εναντίον του πολέμου ή εναντίον ενός οικονομικά βλαπτικού πολέμου; Προσπαθεί να βρει διέξοδο, ή να ισορροπήσει ανάμεσα στις επιταγές των ΗΠΑ και τα συμφέροντα της Ευρωπαϊκής Ενωσης; Ο υπουργός Εξωτερικών, Γ. Παπανδρέου, δηλώνει ότι δεν πρέπει να γίνει πόλεμος ...εάν δεν υπάρχει προηγουμένως νέα απόφαση από το Συμβούλιο Ασφαλείας! Λες και θα έχει σημασία για το νεκρό Ιρακινό, εάν θα σκοτωθεί «νομότυπα» και με όλες τις σφραγίδες στη σωστή θέση. Ο υπουργός Τύπου, Χρ. Πρωτόπαππας, δηλώνει ότι αρκεί το Ιράκ να αποδείξει ότι δεν αναπτύσσει όπλα μαζικής καταστροφής και τότε δε θα υπάρχει πρόβλημα. Τόσο απλά. Λες και το ενδιαφέρον των ΗΠΑ, με το απίστευτα ισχυρό οπλοστάσιο μαζικής καταστροφής, είναι τα όπλα του Σαντάμ Χουσεΐν. Αφέλεια; Οχι. Απλή σκοπιμότητα και πολιτική κυνικότητα, μια ακόμη συμβολή στο «τείχος του ψεύδους», που υψώνουν οι κεφαλαιοκράτες και οι πολιτικοί υπηρέτες τους για να ξεγελάσουν τον κόσμο.

Υπάρχουν πολλές φράσεις - «κλισέ» για να περιγράψουν οι δημοσιογράφοι έναν επερχόμενο πόλεμο. Για παράδειγμα, «πυκνώνουν τα σύννεφα του πολέμου» ή «ηχούν δυνατότερα τα τύμπανα του πολέμου». Αλλά είναι πολύ δύσκολο να περιγράψει η δημοσιογραφική πένα την πραγματικότητα του πολέμου. Δεν μπορεί να προϊδεάσει για την οδύνη και τη φρίκη που συνεπάγεται. Ο πόλεμος είναι κομματιασμένα κορμιά, θάνατος. Ας μαζέψουμε δυνάμεις, λοιπόν, για να φωνάξουμε «όχι»! «Οχι» στο θάνατο, «όχι» στο τέλος, «όχι» στις αιτίες μιας τέτοιας σφαγής, που, όσο μένουν στο απυρόβλητο, θα οδηγούν σε νέες σφαγές. Αλλά, εκτός από αυτό, να κάνουμε και κάτι ακόμη. Να μην επιτρέψουμε να γίνει κι αυτός ο πόλεμος «εύπεπτο» θέαμα, φιλτραρισμένο από τις τηλεοπτικές κάμερες μιας ανύπαρκτης «αντικειμενικής» ενημέρωσης, πληρωμένης από τους εκτελεστές των λαών.


Γιώργος ΦΛΩΡΑΤΟΣ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ