Κυριακή 2 Φλεβάρη 2003
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 16
ΕΡΓΑΤΙΚΑ
Ξεπάτωμα με «ενεργό γήρανση»

Στο εκτελεστικό απόσπασμα οδηγούνται για άλλη μια φορά τα κοινωνικο-ασφαλιστικά συστήματα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, καθώς μετά τις ανατροπές που επιβλήθηκαν τα τελευταία χρόνια σε μια σειρά χώρες - και στην Ελλάδα - η Κομισιόν απαιτεί και πρόσθετα μέτρα. Αυτό επιβεβαιώθηκε και στο Ναύπλιο, αφού, όπως υπογράμμισε η αρμόδια Επίτροπος, οι μέχρι τώρα εκθέσεις που έχουν υποβληθεί ζητάνε «περαιτέρω μέτρα για την Ελλάδα και σε 12 ακόμα χώρες». Στην ίδια συνέντευξη η Α. Διαμαντοπούλου επανέλαβε για πολλοστή φορά τη γνωστή κινδυνολογία περί «γεωμετρικής αύξησης των δαπανών για συντάξεις και υγεία»...

Και επειδή η «γήρανση» και η «τεχνολογία» αποτελούν πρόκληση κατά τους εγκεφάλους της ΕΕ, γι' αυτό πρέπει οι εργαζόμενοι να έχουν «ενεργό γήρανση» - αυτός και αν είναι εκσυγχρονισμός της γλώσσας - και να οδηγούνται σε εργασία μέχρι τα βαθιά γεράματα... «επιμήκυνση του εργάσιμου βίου»! Προφανώς δεν αποτελούν πρόκληση τα 14 και πλέον εκατομμύρια άνεργοι στην ΕΕ, ούτε το γεγονός ότι μόνο αυτό συνεπάγεται τεράστιες απώλειες εσόδων για τα ασφαλιστικά ταμεία, αν αυτοί οι άνθρωποι είχαν εργασία. Πρόκληση δεν είναι ούτε η μερική απασχόληση, ούτε η αδήλωτη εργασία, για την οποία οι εργοδότες ενώ παρακρατούν τις εισφορές δεν τις αποδίδουν στα ταμεία. Οπως δεν είναι πρόκληση το γεγονός ότι δισεκατομμύρια ευρώ χάθηκαν στις χρηματαγορές από τα ασφαλιστικά ταμεία.

Ολα αυτά τα τεχνοκρατικά περί «ενεργούς γήρανσης», σημαίνουν πρακτικά ότι η νέα ασφαλιστική επίθεση στοχεύει στην αύξηση κατά 5 χρόνια της ηλικίας συνταξιοδότησης. Στην κατάργηση δηλαδή της δυνατότητας για πλήρη συνταξιοδότηση, πριν οι εργαζόμενοι «πιάσουν» τα ανώτερα ηλικιακά όρια (π.χ. 65, 67 χρόνια). Το όφελος για τα μονοπώλια από μια τέτοια εξέλιξη θα είναι τεράστιο. Αφ' ενός γιατί η αύξηση κατά πέντε χρόνια της ηλικίας συνεπάγεται επιπλέον καταβολή εργατικών εισφορών για το ίδιο χρονικό διάστημα. Αντίθετα, για τους εργαζόμενους θα σημαίνει μείωση του χρόνου που θα απολαμβάνουν το συνταξιοδοτικό δικαίωμα και της συνολικής συνταξιοδοτικής αποζημίωσης. Να, λοιπόν, πώς μπορούν να επιτευχτούν οι στόχοι του Συμφώνου Σταθερότητας και να ξεφορτωθεί το κράτος το «βάρος» από τις συντάξεις.

Στην ίδια κατεύθυνση κινείται συνολικά η πολιτική για την κοινωνική προστασία. Πέρα από τις περικοπές σε υγεία και πρόνοια, όπως επιτάσσει ο «εξορθολογισμός» και αυτού του τομέα, στο Ναύπλιο έγιναν τα πρώτα βήματα «διασύνδεσης της απασχόλησης με την κοινωνική προστασία». Βέβαια και εδώ, ο «εξευρωπαϊσμός» μας έχει τις δυσκολίες του, καθώς το «πώς κάνουμε την εργασία πιο συμφέρουσα (make work pay)» σημαίνει ακριβώς το αντίθετο. Και συγκεκριμένα: Την περικοπή επιδομάτων και προνοιακών υπηρεσιών, αφού, όπως ισχυρίζονται οι ιθύνοντες της ΕΕ, αυτά είναι πολύ υψηλά και αποτρέπουν τους δικαιούχους να μπούνε στην αγορά εργασίας..!


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ