Η ανάληψη της Προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης από την Ελλάδα έδρασε ως θρυαλλίδα έναρξης μιας, με ένταση, δημόσιας συζήτησης, σχετικά με το λαϊκό και εργατικό κίνημα - το κίνημα κατά της λεγόμενης «παγκοσμιοποίησης», όπως αρέσκονται κάποιοι να το αποκαλούν - και κάτω από ποιες συνθήκες αυτό θα «υποδεχτεί» τις θεματικές συνόδους των υπουργών των χωρών - μελών της ΕΕ, καθώς και τη Σύνοδο Κορυφής τον Ιούνη στη Θεσσαλονίκη.

Στα πλαίσια αυτής της συζήτησης, δεν έλειψαν κι εκείνοι (π.χ., Φόρουμ, Γένοβα, ΣΥΝ κλπ.), που θέλησαν να οξύνουν τους τόνους της αντιπαράθεσης, ξιφουλκώντας εναντίον του ΚΚΕ, εκτοξεύοντας αφορισμούς, χρεώνοντάς του διασπαστικές για το κίνημα πρακτικές, μπροστά και στην πρώτη μεγάλη λαϊκή κινητοποίηση που έγινε στο Ναύπλιο. Το κύριο επιχείρημα που προβάλουν αυτές οι δυνάμεις, πάντα με την επίκληση του ενδιαφέροντός τους για το κίνημα, είναι ότι όποιος ασκεί κριτική και απορρίπτει την πολιτική τους πρόταση, όπως αυτή εκφράζεται στο κύριο σύνθημά τους «οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη», αυτός υπονομεύει την αντίσταση κατά της «νεοφιλελεύθερης» διαχείρισης. Μπροστά στην απαίτηση των καιρών να γίνουν παλλαϊκή υπόθεση οι κινητοποιήσεις, αυτές οι δυνάμεις ρητορεύοντας περί μιας κακώς νοούμενης ενότητας του κινήματος, περί διασπαστών κ.ο.κ., υπονομεύουν αυτή τη μεγάλη απαίτηση, σύσσωμος ο λαός να αντιταχτεί στην αντεργατική - αντιλαϊκή πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ), πολιτική που του αφαιρεί δικαιώματα, εμποδίζει την ικανοποίηση των πραγματικών σύγχρονων αναγκών του.

Το πρώτο ζητούμενο είναι: Μπορεί στις επόμενες κινητοποιήσεις, με αποκορύφωμα αυτήν της Θεσσαλονίκης τον Ιούνη, να συμμετέχει ολόκληρος ο ελληνικός λαός; Να πάρουν τέτοιο χαρακτήρα λαϊκού χείμαρρου, που θα τρίξει συθέμελα τα βάθρα της αντιλαϊκής πολιτικής και θα κλονίσει για τα καλά αυτούς που την εφαρμόζουν; Δεν μπορούν να συναντηθούν οι δυνάμεις και οι φορείς, που συμμετέχουν σ' αυτές τις κινητοποιήσεις, στους δρόμους με τα συνθήματά τους, που, βεβαίως, θα βρίσκονται ακόμη και σε αντιπαράθεση; Φυσικά και μπορούν και ακριβώς μέσα στο κίνημα, στους δρόμους του αγώνα, μέσα και από την αντιπαράθεση, θα δίνονται απαντήσεις, θα λύνονται ζητήματα.

Εν πάση περιπτώσει, μια και για το κίνημα έχει εκδηλωθεί μεγάλο ενδιαφέρον, ειλικρινές από κάποιους και υποκριτικό από κάποιους άλλους, ας αποσαφηνίσουμε ορισμένα πράγματα κι ας αποκαταστήσουμε κάποιες αλήθειες. Το κίνημα που γνωρίσαμε στο Σιάτλ, στο Γκέτεμποργκ, στη Γένοβα, το οποίο και φέρνουν ως παράδειγμα, ήταν και παραμένει ένα κίνημα αδιαμόρφωτο, πολύχρωμο χαρακτηρίστηκε από πολλούς, με πολλές και ετερόκλητες δυνάμεις να συνευρίσκονται στα πλαίσιά του, με πολλά και αρκετές φορές εκ διαμέτρου αντίθετα συνθήματα, αιτήματα, απόψεις. Αυτή είναι μια αλήθεια, είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι. Οπως και το ότι ανάμεσα σ' αυτές τις διαφορετικές απόψεις διεξάγεται αντιπαράθεση και διαπάλη, η έκβαση της οποίας θα καθορίσει και τον προσανατολισμό του κινήματος που ακόμα είναι θολός. Αυτό ήταν κάτι το αναμενόμενο και διόλου τρομάζει όσους έχουν σχέση με το κίνημα, κατ' αρχήν στην ίδια τους τη χώρα, γνωρίζουν σε ένα βαθμό το προτσές ανάπτυξής του.

Το κύριο σε σχέση με το κίνημα, αυτό που θα ξεδιπλώσει τη δράση του και στη διάρκεια της Ελληνικής Προεδρίας, δεν είναι, φυσικά, το να επιχειρηθεί βίαια η ομογενοποίησή του ή μια τεχνητή ομοιομορφία. Το κύριο, αυτή τη στιγμή, είναι να ενταχθούν σ' αυτό και στη δράση του όσο το δυνατόν περισσότερες δυνάμεις. Για το ΚΚΕ, αυτό ήταν και είναι το ζητούμενο κι αυτό επιδιώκει με κάθε τρόπο. Να μπει στη δράση η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, ολόκληρος ο λαός. Να μαζικοποιηθεί στο έπακρο το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, το κίνημα της αγροτιάς, των επαγγελματοβιοτεχνών και εμπόρων. Να υπάρξει κοινωνική συμμαχία και κοινή δράση ανάμεσα σε εργάτες, αγρότες, μικρομεσαίους. Να διευρυνθεί η πάλη και να συμπεριλάβει στο διεκδικητικό της πλαίσιο τα προβλήματα των γυναικών, της νεολαίας, της Παιδείας, της Υγείας, όλα όσα, άμεσα ή έμμεσα, αφορούν και επηρεάζουν τη ζωή της εργατικής, λαϊκής οικογένειας.

Το ζητούμενο, λοιπόν, είναι ακριβώς η οργάνωση και η δράση των λαϊκών δυνάμεων. Ενα παλλαϊκό κίνημα, που, φυσικά, στις γραμμές του θα υπάρχουν διακριτές απόψεις και διαφορετικές αντιλήψεις, που θα κρίνονται, κάποιες θα απορρίπτονται, κάποιες θα επικρατούν. Το ΚΚΕ δεν κρύβει, απεναντίας ανοιχτά καταθέτει στον λαό την πρότασή του για τον προσανατολισμό που πρέπει να αποκτήσει το εργατικό και λαϊκό κίνημα. Πιστεύει ακράδαντα ότι η πάλη δεν μπορεί να είναι αποτελεσματική άμεσα ή σε βάθος χρόνου, αν δεν αποκτά αντιιμπεριαλιστικά αντιμονοπωλιακά χαρακτηριστικά. Θέλει και επιδιώκει η λαϊκή πάλη να στρέφεται εναντίον του μεγάλου κεφαλαίου και των πολιτικών, που διασφαλίζουν τα συμφέροντά του, συντρίβοντας τα λαϊκά συμφέροντα, εναντίον των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων σε όλους τους τομείς με τα γνωστά αποτελέσματά τους. Αυτό είναι το δεύτερο ζητούμενο, αυτό επιδιώκει το ΚΚΕ.

Τίποτε απ' όλα αυτά, όμως, δεν μπορεί να επιτευχθεί, αν δεν υπάρχει κίνημα, αν αυτό δεν αναπτύσσεται, αν συνειδήσεις δεν αφυπνίζονται, αν δεν ενεργοποιούνται ολοένα και περισσότερες λαϊκές δυνάμεις. Και από το αν συμβάλλουν θετικά ή ανασταλτικά σ' αυτήν την κατεύθυνση, αφ' ετέρου από το αν συμβάλλουν στην αντιμονοπωλιακή, αντιιμπεριαλιστική δράση, κρίνει το ΚΚΕ τις άλλες δυνάμεις, αρνούμενο να δώσει άφεση αμαρτιών σε όσους, με τη στάση τους, όχι μόνο δε βοηθούν την ανάπτυξη του κινήματος, αλλά την υπονομεύουν, κι όπου δεν μπορούν να αναστείλουν την πάλη του κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να τη μετατρέψουν σε μια ανώδυνη για το σύστημα διαμαρτυρία.

Η ανάπτυξη του κινήματος είναι για το ΚΚΕ στόχος μέγιστης σημασίας, προϋπόθεση εκ των ων ουκ άνευ για την προώθηση των πολιτικών του στόχων. Ακριβώς γι' αυτό με όλες του τις δυνάμεις δίνει αυτήν τη μάχη, κατ' αρχήν στη χώρα μας, αλλά, ταυτόχρονα, επιδιώκει και το διεθνή συντονισμό. Για τον ίδιο λόγο, την ίδια ώρα που κάποιοι ελεεινολογούσαν σε βάρος του, οι δυνάμεις του μετέφεραν παντού το κάλεσμα της μαζικής συμμετοχής του ελληνικού λαού στην προχτεσινή διαδήλωση του Ναυπλίου. Την ίδια ώρα που κάποιοι τού καταλόγιζαν διάσπαση του κινήματος, το ΚΚΕ πάλευε, ώστε σύσσωμος ο λαός να κάνει αισθητή την παρουσία του στο Ναύπλιο. Καλούσε τους πάντες και θα συνεχίσει να το πράττει, ενόψει των επόμενων κινητοποιήσεων, να πάρουν μέρος στη διαδήλωση.

Αυτήν την ίδια ώρα, που κάποιοι κατήγγελλαν την ηγεσία του ΚΚΕ για σεχταρισμό, η ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, Αλ. Παπαρήγα, τόνιζε πως σημασία έχει να είμαστε πολλοί, να διαδηλώσουμε κατά της ΕΕ, κατά του πολέμου, πως το Ναύπλιο είναι για όλους. Και είναι, νομίζουμε, αυτονόητα τα συμπεράσματα από τις επιλογές και την πρακτική καθενός, πολύ περισσότερο σε σημαντικές για το κίνημα στιγμές, όπως αυτές που διανύουμε.