Για τους υπολοίπους 16 μήνες έμεινε κατ' οίκον περιορισμό σε... μία πολυτελή έπαυλη στα προάστια του Λονδίνου, ενώ μαινόταν ένας απίστευτος νομικός πόλεμος για να προχωρήσει η διαδικασία της έκδοσής του στην Ισπανία ώστε να δικαστεί για τα βαρύτατα εγκλήματα που τον βαρύνουν για την περίοδο της στυγνής δικτατορικής διακυβέρνησής του, από το 1973 έως το 1990. Παράλληλα, με το νομικό πόλεμο μαινόταν και άλλος ένας, αυτός της υπόγειας πολιτικής σκοπιμότητας, με τη μορφή πιέσεων από όλους τους πραγματικούς πρωταγωνιστές της δίκης που αναμενόταν, όπως κυβερνήσεις και υπερδυνάμεις. Τελικά, η λύση που δόθηκε ήταν πολιτική... Δεδομένης της παρέλευσης μεγάλου χρονικού διαστήματος, όπου η υπόθεση Πινοτσέτ είχε γίνει ένα κακογυρισμένο σίριαλ με ελάχιστη ακροαματικότητα.
Ο Πινοτσέτ επέστρεψε στη Χιλή όπου τον υποδέχτηκε όλη η ανώτατη στρατιωτική ιεραρχία με την μπάντα του στρατού να συνοδεύει την άφιξη αυτού του γέρικου πια γύπα, παίζοντας τα αγαπημένα του, στρατιωτικά και γερμανικά εμβατήρια και παρά την αντίθεση της νόμιμα εκλεγμένης κυβέρνησης της Χιλής. Αυτή η υποδοχή ίσως είναι η απάντηση σε όσους πιστεύουν ότι κάτι «άλλαξε» και ίσως ο Πινοτσέτ έρθει αντιμέτωπος κάποια στιγμή με τη Δικαιοσύνη στην ίδια του την πατρίδα...