Κυριακή 5 Μάρτη 2000
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 6
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ
ΒΙΒΛΙΟ
Ποίηση ενάντια σε τούτο τον καιρό

«Μη σε θαμπώνει η λάμψη από τα φώτα/ των μεγαλουπόλεων του κόσμου./ Η Ρώμη πριν πεθάνει είχε ντυθεί/ την πιο λαμπρή της φορεσιά». Στίχοι που, διδαγμένοι από την Ιστορία, διαλεκτικά διαβλέπουν το αναπόφευκτο τέλος της σύγχρονης «Ρώμης», αφού «Τούτος ο απάνθρωπος καιρός/ δεν είναι ιστορία/. Είναι η μπουκιά που δεν αφήνουνε να φτάσει/ στο στόμα των παιδιών του/. Είναι η αναδουλειά και οι πόλεμοι». Τέτοιος είναι τούτος ο καιρός. Γι' αυτό και μια ποίηση «ταπεινή», καθάρια, δωρική, γυμνή από φτιασίδια, «ζυμωμένη» με τους αγώνες και τις θυσίες του λαού, επίκαιρη, όπως είναι του Κώστα Καραχάλιου, καυτηριάζει όποιον «Σαν σήμανε η ώρα του χρέους/ φρόντισε να είναι απών», αλλά «Σαν του προσφέρανε ένα μπαλκόνι/ να μιλήσει για δικαιοσύνη,/ ένα χαρτί να υπογράψει για την ειρήνη,/ ένα τουφέκι να πολεμήσει για την ελευθερία/ αρνήθηκε να τα δεχτεί».

Αναφερόμαστε στη συλλογή του Κώστα Καραχάλιου «Το προτελευταίο» (εκδόσεις «Δωδώνη»), με την ευχή να ακολουθήσουν κι άλλες συλλογές του. Γιατί, έστω κι αν «Τώρα μπορεί να μην είναι καιρός να γράφουμε/ μα να πολεμάμε γι' αυτά που θέλει το ποίημα,/ γι' αυτά που αξιώνει η ζωή/», είναι αναγκαίο το ποίημα που «γυρεύει λέξεις τσεκούρια/ για τα κεφάλια που μηχανεύονται πολέμους,/ λέξεις δυναμίτες για τα εργοστάσια/ που φτιάχνουν όπλα,/(...) Λέξεις δηλητήριο γι' αυτούς που κάνουν αμβροσία/ το λειψό καρβέλι των πεινασμένων». Τέτοια ποίηση γράφει ο παλαίμαχος αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης, δικηγόρος, ποιητής (στην ποίηση πρωτοεμφανίστηκε το 1940, ενώ η ποίησή του έχει μεταφραστεί και κυκλοφορήσει σε Αμερική, Ιταλία, Γαλλία, ΕΣΣΔ, Πολωνία, Βουλγαρία, Σλοβενία) και δοκιμιογράφος Κ. Καραχάλιος. Ο Κ. Καραχάλιος ανήκει σε εκείνους που, αδιάψευστα, μπορούν να πουν «Εμείς οδοιπορήσαμε/ σκίζοντας ενάντιους ανέμους./ Ζήσαμε πολεμώντας/ για το λαό και το δίκιο του,/ την ημέρα και το ψωμί της./ Για τις μέρες που θα τραγουδάνε» και να υπερηφανεύονται: «Ο λόγος μου ήταν για τους αδικημένους/ γιατί, κάτι λίγο, πολέμησα μαζί τους/». Γι' αυτό, αν και 86χρονος σήμερα, λέει «Θα είμαι ένας έφηβος πάντα,/όσο μπορώ να γράφω ποιήματα/ για τον απάνθρωπο κόσμο που ψυχορραγεί». Γι' αυτό κι αποκαλύπτει τι σημαίνει αυτό που ο «σοσιαλιστικός εκσυγχρονισμός» αποκαλεί «κοινωνική συνοχή»: «Δίνει καλά κέρδη να τα βρίσκουν μεταξύ τους/ πλούσιοι και φτωχοί./ Οπως και να 'ναι/ πάντα η παλάντζα γέρνει/ κατά των πλουσίων τη μεριά./ Αλλος παχαίνει, άλλος πεθαίνει./ Αυτή 'ναι η δικαιοσύνη του θεού».


Αρ. ΕΛΛΗΝΟΥΔΗ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ