Η επίθεση ενάντια στα δικαιώματα των εργαζομένων γίνεται ακόμα πιο σκληρή και πυροδοτείται από την οικονομική ύφεση-κρίση που έχει εκδηλωθεί στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στο σύνολο του καπιταλιστικού κόσμου.

Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο δίνει ιδιαίτερο βάρος στη δημιουργία ευνοϊκότερου κλίματος για την επιχειρηματικότητα και την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, με κατεύθυνση τη δημιουργία νέων επιχειρήσεων.

Βάζει ζήτημα απλοποίησης της στρατηγικής για την απασχόληση, ιδίως μέσω μειωμένου αριθμού κατευθυντήριων γραμμών, χωρίς να μειωθεί η αποτελεσματικότητά της!

Προσδιορίζει πιο συγκεκριμένα τον έλεγχο και την αξιολόγηση των μέτρων της Λισαβόνας και της Στοκχόλμης.

Μιλάει για την ενίσχυση του ρόλου και της ευθύνης της εργοδοσίας και των συμβιβασμένων ηγεσιών του συνδικαλιστικού κινήματος (κοινωνικών εταίρων) στην παρακολούθηση και στην υλοποίηση των κατευθυντήριων γραμμών.

Προβλέπει ότι «η αναθεωρημένη στρατηγική για την απασχόληση θα πρέπει να έχει ως επίκεντρο την αύξηση του ποσοστού απασχόλησης, με προώθηση της απασχολησιμότητας και με εξάλειψη των εμποδίων και αντικινήτρων στην ανάληψη εργασίας ή στην παραμονή σε αυτήν», ισχυροποιώντας τη θέση για τη μείωση των παροχών προστασίας των ανέργων.

Συγκεντρώνει ιδιαίτερα τα πυρά στο χτύπημα των συλλογικών συμβάσεων και στην προώθηση της σύνδεσης «αμοιβής-παραγωγικότητας».

Συγκεκριμένα, αναφέρει: «Για να εξασφαλιστεί η ανταγωνιστικότητα στην Ευρωπαϊκή Ενωση και να βελτιωθεί η απασχόληση είναι απαραίτητο οι εργασιακοί θεσμοί και τα συστήματα συλλογικών διαπραγματεύσεων, σεβόμενα την αυτοτέλεια των κοινωνικών εταίρων, να λαμβάνουν υπόψη τη σχέση μεταξύ μισθολογικών εξελίξεων και συνθηκών της αγοράς εργασίας ώστε να εξελίσσονται οι απολαβές ανάλογα με τις εξελίξεις της παραγωγικότητας και τη διαφοροποίηση των επαγγελματικών προσόντων».

Στη βάση αυτή προβάλλεται το εκβιαστικό δίλημμα που καλεί για αποδοχή της κατάργησης των Συλλογικών Συμβάσεων και των δικαιωμάτων που έχουν απομείνει, στο όνομα της δημιουργίας θέσεων εργασίας.

«...Τα κράτη-μέλη καλούνται να επανεξετάσουν τις ρυθμίσεις για τις Συλλογικές Συμβάσεις... με στόχο να προωθήσουν τη δημιουργία περισσότερων θέσεων εργασίας...».

Στο στόχαστρο έχουν μπει κι αυτές ακόμα οι αποζημιώσεις σε περίπτωση απόλυσης... Γι' αυτό τίθεται το θέμα της αναθεώρησης της εργατικής νομοθεσίας ώστε «ο υπολογισμός του κόστους σύναψης και λύσης των συμβάσεων εργασίας (να γίνεται) με σκοπό το συγκερασμό ευελιξίας και κοινωνικής προστασίας»!

Η επίθεση δεν περιορίζεται στα εργασιακά δικαιώματα αλλά επεκτείνεται στις κοινωνικο-ασφαλιστικές κατακτήσεις των εργαζομένων.

Το συμβούλιο της Βαρκελώνης έχει τις εξής απαιτήσεις:

Να ελαττωθούν τα κίνητρα για την πρόωρη συνταξιοδότηση και η θεσμοθέτηση συστημάτων πρόωρης συνταξιοδότησης... Να πολλαπλασιαστούν οι ευκαιρίες των εργαζομένων μεγαλύτερης ηλικίας να παραμείνουν στην αγορά εργασίας (π.χ. μέσω ευέλικτων μορφών συνταξιοδότησης και εξασφάλισης πραγματικής πρόσβασης σε διά βίου μάθηση...).

Οι αντεργατικές αυτές ανατροπές βεβαίως θα συνδυάζονται με διάφορα επί μέρους μέτρα, με επιδίωξη να διασκεδαστούν οι τραγικές συνέπειες που θα υποστούν οι εργάτες και οι εργάτριες, οι εργαζόμενοι.

Πρόκειται για ορισμένες «φοροελαφρύνσεις» ξεζουμισμένων ήδη και φτωχών λαϊκών στρωμάτων, για παροχή ευκαιριακής βρεφονηπιακής μέριμνας, ως κίνητρο για την απασχόληση των γυναικών, που στις συνθήκες της εμπορευματοποίησης της Πρόνοιας θα πληρώνουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι.

Το τι περιμένει τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους φαίνεται χαρακτηριστικά από τη θέση που προβάλλεται στην ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (Κομισιόν) για τον απολογισμό των 5 ετών της στρατηγικής για την απασχόληση.

«Ο επαγγελματικός βίος γίνεται πιο σύνθετος καθώς οι μορφές εργασίας γίνονται πιο ακανόνιστες και ένας αριθμός μεταβατικών καταστάσεων πρέπει να ληφθούν υπόψη, όπως μεταξύ θέσεων εργασίας, μεταξύ διαφόρων μορφών εργασίας και κατάρτισης, διακοπής της σταδιοδρομίας και περιόδων φροντίδας (εννοεί των ανέργων)».