Τα σύννεφα σκοτείνιασαν περισσότερο τη θολή τηλεοπτική εικόνα της χρονιάς που πέρασε. Αλλωστε, όπως λένε, η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται. Και το 2002 μπήκε με τις «ευχές» του «Μεγάλου αδελφού», με τουμπελέκια της παραπληροφόρησης και με ζεϊμπέκικα στις «πίστες» της ασημαντότητας. Τα πραγματικά προβλήματα από τους «ειδήμονες» των τηλεοπτικών σταθμών εξοβελίστηκαν στο πυρ το εξώτερον. Ο Μεγάλος Αδελφός όμως ήταν πανταχού παρών. Στον ποδόγυρο της Βίσση και της Βανδή, σε ροζ σκάνδαλα, σε «φρουτάκια», σε γάμους και γεννητούρια, στον «τέως», στη «φάρμα» που βόσκουν αιγοπρόβατα και όχι μόνον, στην Ασπα που δεν «άντεξε» και τα «βρόντηξε» εγκαταλείποντας τη... μουσική Ακαδημία του καρφώματος!

Χρονιά τρομολαγνίας και τηλε-τρομοκρατίας. Εξι μήνες... αφιερωμένοι εξαιρετικά στη 17Ν, με τηλεοπτικούς «εισαγγελείς», προαναγγελίες συλλήψεων, σπίλωση προσώπων και στέρηση του «τεκμηρίου αθωότητας» για τους κατηγορούμενους πριν αποφανθεί το δικαστήριο. Η ενημέρωση μακιγιαρισμένη και ευνουχισμένη, ακροβατούσε και συνεχίζει να ακροβατεί στους κουτσομπολίστικους, σκανδαλοθηρικούς και γκλαμουράτους «τοίχους» των δελτίων ειδήσεων. Η ενημέρωση μετατράπηκε ακόμα περισσότερο, πιο επικίνδυνα, σε εμπορεύσιμο είδος, πετώντας στο καλάθι των αχρήστων ακόμη και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Το ασήμαντο γίνεται σημαντικό, μεγεθύνεται, και ο χορός μιας εικονικής, μιας πλαστής πραγματικότητας, καλά κρατεί. Η αλήθεια για τα μεγάλα ζητήματα, της ανεργίας, της φτώχειας, της αιματοχυσίας στη Μέση Ανατολή, του πολέμου στο Ιράκ, κρύβεται επιμελώς από κάμερες και μικρόφωνα. Αντίθετα, οι υπεύθυνοι προτιμούν τα ζαρζαβατικά των τηλεοπτικών παραθύρων, τους «ειδικούς» επί παντός του επιστητού, τους ζωολογικούς κήπους με παντός είδους γατούλες, σκυλάκια και ελέφαντες.

Χρονιά με την οσμή της μιζέριας, της φτήνιας, της φαιδρότητας, να είναι διάχυτη σε όλο σχεδόν το τηλεοπτικό τοπίο. Ενα τοπίο θλιβερό, μέσα στο οποίο οι ιδιοκτήτες και οι υπεύθυνοι των τηλεοπτικών σταθμών απέκλεισαν την αντικειμενική ενημέρωση, τον πολιτισμό, για να προτιμήσουν τα εύκολα μονοπάτια, υπακούοντας στις προσταγές του ανώτερου γι' αυτούς «θεού»: στο κέρδος.

Το κυβερνητικό «σύνθημα» για νομιμότητα - ποιότητα - διαφάνεια, μετατράπηκε, και με το νόμο, σε ανομία - αδιαφάνεια - υποβάθμιση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο νόμος για το «βασικό μέτοχο», που ουσιαστικά νομιμοποίησε τη διαπλοκή και την αδιαφάνεια. Ανύπαρκτο είναι το «φως» για τις τηλεοπτικές άδειες και η ανομία θριαμβεύει. Οσο για την ποιότητα - ποια ποιότητα; - αυτή ήδη έχει γίνει «φύλλο και φτερό».