Κυριακή 29 Δεκέμβρη 2002
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 14
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Ο καπιταλισμός «έφαγε τα ψωμιά του»

Πέτροβας Σπύρος

Αναλύοντας την εκτίμηση του ΚΚΕ για την επικαιρότητα και την αναγκαιότητά του η Αλέκα Παπαρήγα σημείωσε:

«Πού στηρίζουμε το γεγονός ότι ο σοσιαλισμός είναι αναγκαίος και επίκαιρος; Οχι μόνο στο γεγονός ότι η ανθρωπότητα σήμερα υποφέρει. Αλλωστε, η ανθρωπότητα υπέφερε και τον 15o και τον 16o και τον 17o και τον 18ο αιώνα. Τότε όμως ο σοσιαλισμός δεν ήταν επίκαιρος δεν ήταν ώριμος.

Στηριζόμαστε σήμερα στο γεγονός ότι ο σοσιαλισμός είναι ώριμος, παίρνοντας υπόψη σε ποια φάση βρίσκεται ο ίδιος ο καπιταλισμός. Κατά τη γνώμη μας ο καπιταλισμός έχει φτάσει σε μια φάση, σε ένα στάδιο όπου ό,τι είχε να δώσει το έδωσε. Από κει και πέρα θα δίνει μόνο βάσανα στην ανθρωπότητα.

Ο καπιταλισμός είχε την πρώιμη φάση του, όταν διαδέχτηκε τη φεουδαρχία, όπου τότε ήταν ένα προοδευτικό κοινωνικό σύστημα σε σχέση με τη φεουδαρχία. Αλλωστε, κάθε κοινωνικό σύστημα που διαδέχεται το προηγούμενο έχει να φέρει θετικά, για τους λαούς για τον άνθρωπο, στοιχεία.

Σήμερα, ο καπιταλισμός έχει φτάσει στο ιμπεριαλιστικό στάδιο -για να ακριβολογήσω όχι σήμερα, από τις αρχές του αιώνα- που είναι το πιο αντιδραστικό, το πιο σάπιο, αλλά και η τελευταία του φάση. Δεν μπορεί να δώσει τίποτα άλλο παρά τον πόλεμο και τη βαρβαρότητα.

Βεβαίως, μπορεί να υπάρχουν κάποιες φάσεις, μικρότερες, όπου το λαϊκό κίνημα εδώ ή εκεί να αποσπά ορισμένες κατακτήσεις, αλλά αυτές οι κατακτήσεις απέχουν πάρα πολύ από αυτό που πρέπει να κατακτηθεί και δεν είναι καθόλου βιώσιμες.

Ας το πω όμως και πιο απλά. Γιατί ωρίμασε ο σοσιαλισμός; Το ιμπεριαλιστικό στάδιο του καπιταλισμού δεν υποδηλώνει μόνον την επιθετικότητα και τη βαρβαρότητα. Αποτελεί επί πλέον το τελευταίο στάδιο του καπιταλισμού γιατί, όπως είπαν και οι θεωρητικοί του επιστημονικού σοσιαλισμού, και έχει επιβεβαιωθεί στη ζωή, έχει κοινωνικοποιηθεί η παραγωγή, η παραγωγική διαδικασία, η εργασία. Η παραγωγή σήμερα των προϊόντων δε γίνεται πια στα πλαίσια μιας ατομικής επιχείρησης, αλλά έχει γίνει μια τεράστια αλυσίδα σε κρατικό και διεθνές επίπεδο. Εχει κοινωνικοποιηθεί, λοιπόν, η παραγωγή αλλά δεν έχει κοινωνικοποιηθεί η ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής. `Η να το πούμε αλλιώς, έχει κοινωνικοποιηθεί η παραγωγή των προϊόντων, αλλά δεν έχει κοινωνικοποιηθεί η αξιοποίηση του αποτελέσματος αυτής της εργασίας.

Ενώ, λοιπόν, η ανθρωπότητα παράγει, οι ιδιοκτήτες του πλούτου της ανθρωπότητας είναι μια μειοψηφία. Θα 'χετε δει και τα στοιχεία που δίνει ο ΟΗΕ, που είναι αρκετά επιλεκτικά και τα οποία καταλήγουν ότι μια χούφτα, σε σχέση με τα δισεκατομμύρια των κατοίκων της Γης, απολαμβάνουν τα πάντα. Βέβαια, αυτή η χούφτα διακλαδώνεται γύρω της και με άλλες ιδιοκτησίες, αλλά εν πάση περιπτώσει ισχύει αυτό που λέει πως οι πολλοί υποφέρουν και οι λίγοι ζουν καλά.

Πώς θα λυθεί αυτή η αντίφαση; Με την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής με την κοινωνικοποίηση του πλούτου. Οταν λέμε μέσα παραγωγής εννοούμε και τη γη, και το νερό, και τον αέρα, και τα μηχανήματα, και τα μέσα που παράγουν τα μέσα παραγωγής προϊόντων. Από δω προβάλλει η αναγκαιότητα του σοσιαλισμού.

Να το πω κι αλλιώς. Στο πρώτο στάδιο του καπιταλισμού, στην πρώτη φάση, και στα προηγούμενα γενικά συστήματα έχουμε τον ατομικό ιδιοκτήτη, τον ατομικό καπιταλιστή π.χ. ο Ωνάσης που έχει την επιχείρησή του, ο Μποδοσάκης που έχει την επιχείρησή του. Σε διεθνές επίπεδο έχουμε τώρα την εμφάνιση εταιριών, των συνασπισμένων δηλαδή καπιταλιστών, των συλλογικών καπιταλιστικών εταιριών. Ο ατομικός καπιταλιστής καταργείται. Κι εμείς λέμε ότι όσο προχωράει και κοινωνικοποιείται η παραγωγή και συγκεντρώνεται ο πλούτος και οι ιδιοκτησίες στα χέρια λίγων εταιριών αρχίζει και καθίσταται περιττή η ίδια η αστική τάξη. Δε θέλω να σταθώ περισσότερο αλλά ακριβώς πάνω σ' αυτήν την επιστημονική θεωρία και όχι σε ένα συναίσθημα δικό μας τεκμηριώνεται η αναγκαιότητα του περάσματος από τον καπιταλισμό στον σοσιαλισμό».

Η διαμόρφωση της εργατικής τάξης

«Ομως ο καπιταλισμός κάνει και κάτι καλό, χωρίς τη θέλησή του. Δημιουργεί τις δυνατότητες διαμόρφωσης πολιτικής και κοινωνικής συνείδησης, συνείδησης της ανθρώπινης δυνατότητας, συνείδησης των ανθρώπινων δικαιωμάτων και των αναγκών. Βέβαια, συνείδηση των δικαιωμάτων δίνει και στη φεουδαρχία και στη δουλοκτησία, αλλά αυτό που λέμε πολιτική συνείδηση, ανατρεπτική, τέτοιου τύπου ανατρεπτική κατά της ιδιοκτησίας και της εκμετάλλευσης μόνο ο καπιταλισμός μπορεί να διαμορφώσει, όχι βέβαια σε πλειοψηφική βάση αλλά δημιουργεί ένα τέτοιο ρεύμα. Ο ίδιος ο καπιταλισμός δημιουργεί και διαμορφώνει την εργατική τάξη, που για μας είναι η κύρια επαναστατική δύναμη, είναι η δύναμη που μπορεί να τον ανατρέψει. Επομένως, και από επιστημονική πλευρά και από κοινωνική πλευρά, καπιταλισμός σημαίνει ωρίμανση και αναγκαιότητα του σοσιαλισμού.

Για μας ουσιαστικές αλλαγές προς την κοινωνική λαϊκή ευημερία δεν μπορεί να υπάρξουν έξω από τη διαδικασία πάλης για την ανατροπή αυτού του συστήματος. Και, βεβαίως, αυτή η ανατροπή θα γίνει και το ζήτημα είναι πόσο πιο κοντά θα φέρουμε αυτό το επίτευγμα, ακριβώς για να μπορούμε να αντιμετωπίσουμε, με λιγότερα βάσανα και με λιγότερες θυσίες, τις καταστροφές που έχει δημιουργήσει ο καπιταλισμός και που όσο θα μένει θα προκαλεί ακόμα περισσότερες».

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
96 χρόνια από τη Μεγάλη Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση(2013-11-03 00:00:00.0)
Η ταξική πάλη σε διεθνές επίπεδο ανάμεσα στον ιμπεριαλισμό και το σοσιαλισμό(2009-11-01 00:00:00.0)
Για το δεύτερο θέμα(2008-11-25 00:00:00.0)
Σκέψεις και κριτικές παρατηρήσεις(2008-11-12 00:00:00.0)
Μοναδική διέξοδος ο σοσιαλισμός!(2007-12-06 00:00:00.0)
Ανεξάντλητα και επίκαιρα τα διδάγματά της(2006-11-07 00:00:00.0)

Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ